De EP begint prima met het poppy ‘Favourite’, maar daarna zakt het niveau af naar wat saaie, en soms zelfs vervelende nummers.
‘Body in my Trunk’ poogt een oud punkgeluid na te bootsen, maar slaagt daar maar half in. Niet alleen klinkt het Britse accent van de (Nederlandse) zanger wat geforceerd, de valse noten die hij aanslaat mogen er ook zijn. Maar goed, je zou kunnen stellen dat dat bij het genre hoort, nietwaar?
‘Escape’ klinkt ook vrij zwakjes. Er wordt wat gemorreld met gitaarbliepjes, – wellicht dat er hier naar Nine Inch Nails gerefereerd wordt? – maar verder valt er weinig interessants te melden. Mijn aandacht wordt er weer wat bijgebracht door een wat opwindendere ‘Me’, maar verslapt halverwege het nummer wederom. ‘Once everyday’ zou een prima ballad met een competentere zanger zijn geweest, terwijl ‘Modelling’ de plaat dan alsnog aardig afsluit
Ik ben niet erg te spreken over deze EP. Het geheel klinkt wat zwakjes en suf. Niettemin zijn de heren er wel in geslaagd een gevarieerd plaatje af te leveren, hoewel niet elke poging om te variëren geslaagd kan worden genoemd.
Playstation 2 - Canis Canem EditAl een tijdje is het onrustig in het wereldje wat game industrie heet....
The Lemonheads - The Lemonheads Begin jaren ’90 brachten Evan Dando’s Lemonheads met It’s A Shame About Ray...