RECENSIE: Spock's Beard - Spock's Beard

Spocks Beard - Spocks Beard
2006-12-11 Spock's Beard staat al jaren aan de top in de progressive rock scene, zes van de negen albums met Neil Morse aan het roer. Dezelfde Neal Morse verliet 4 jaar geleden de band na het album Snow. De overige bandleden bleven over en probeerden een iets andere, vernieuwende, sound te ontwikkelen. En met succes! Na Feel Euphoria en Octane nu een nieuw album.

Het album Spock’s Beard is alweer het 9e album van deze heren. En nu pas hebben ze een ‘self-titled’ album. Naar eigen zeggen is deze titel meer omdat ze het leuk vonden dan dat er persé een nieuwe start gemaakt is. Het nieuwe album geeft wel de toon aan voor het nieuwe Beard geluid. Blues, jazz, soul en funk worden ruimschoots gemixed op dit 78 minuten durende album. Zoals verwacht in een intelligent, ingewikkeld jasje.

Wat mij opvalt aan dit album, is dat het niet een geheel vormt. 14 nummers waarvan eigenlijk alleen de laatste 4 een passend element hebben. ‘On a perfect day’, ‘Skeletons at the Feast’ en ‘All that’s left’. Stuk voor stuk geweldige nummers maar totaal anders klinkend.

‘On a perfect day’ mixt cello, zware basriffs en een geweldig tussenstuk met twee tegen elkaar opspelende akoestische gitaren en een fluit, terwijl ‘Skeletons at the Feast’ een nummer is die start in een vreemde snelle rif en het breid zich uit tot een hard gitaarnummer. Het beste nummer is toch wel ‘With your kiss’. In 11:45 minuten komen alle aspecten van progressieve/symphonische rock langs in een gemakkelijk luisterend geheel.

De laatste vier nummers zijn ondergebracht in de titel ‘As far as the mind can see’. Zeventien minuten lang word je meegenomen door harmonische zang, briljante progrock, en geweldige solo’s. Speciale vermelding is voor toetsenist Ryo Okumoto welke over het hele album van geweldige invloed is.

Dit album geeft geen nieuwe start aan maar wel een ‘nieuw’ geluid. Andere stijl maar duidelijk Spock’s Beard. Een album met veel verschillende nummers die op zichzelf geweldig zijn. Het album is niet één geheel maar daar merk je door de goede nummers bijzonder weinig van. Zonder Neil Morse kunnen deze vier heren nog steeds aan de top van de progrock blijven. Daar worden we allemaal blij van, nietwaar?
Recensent:Jordi Koops Artiest:Spock's Beard Label:Inside Out
Whitesnake - Live shadow

Whitesnake - Live In the Shadow of the BluesOude liefde roest niet. Luister naar Whitesnake en je weet het. De muziek van...

2nd Place Driver - The Hungry Ones

2nd Place Driver - The Hungry Ones 2nd Place Driver timmert inmiddels al een aantal jaren aan de weg. The...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT