RECENSIE: Mischief Brew - This Is Not For Children

Mischief Brew
2015-09-10 De anarchie leeft en zit in het bloed van Mischief Brew. Boos op de maatschappij, op de gevestigde orde en op alles wat een systeem mag heten. Zonder dat ze echt boos klinken, dat is dan wel weer knap. Grappig is dan gelijk om te constateren dat Mischief Brew zichzelf na vijftien jaar nog altijd niet tot de gevestigde orde mag rekenen binnen de punkrock-wereld. En dat zal ook met het nieuwe schijfje This Is Not For Children lastig worden.

Wie het album opzet, gaat namelijk al snel aan wat knopjes van zijn stereo frutselen. Even kijken of je het geluid iets kan verbeteren. Schuifje hier, knopje daar. Wat meer bas, beetje kunstmatige reverb. Maar het is tevergeefs: de productie van This Is Not For Children is pover en dat lijkt bewust zo gedaan.

Een sluitende verklaring is daar niet voor. Te veel punkrockgeluid zou de viool en mandoline misschien overstemmen, dat kan een reden zijn. En wie weet is ook dit een soort statement richting prima geproduceerde platenmaatschappijmuziek. Derde optie: de tragere tracks op de plaat varen wel bij de dunne, gruizige en basloze sound van het album. Maar dat zijn niet de beste tracks op de plaat en hoogtepunten ‘Bad Heart’ en ‘Lancaster Avenue Blues’ wordt wel degelijk geweld aangedaan door de povere geluidskwaliteit. Geen idee waarom je dat zou doen.

Het is zonde van een verder prima album. De tien nummers die het album telt zijn afwisselend, soms verrassend, meeslepend en precies vaak genoeg catchy. Zanger Erik Petersen is geen geweldige vocalist, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door een prima op elkaar ingespeelde band, die weet hoe je nummers interessant houdt zonder overdreven te gaan doen met technisch vernuft. Het zou vooral voor de muzikanten een zegen zijn als de productie toeliet dat er meer diepte in de plaat zat, want de energie die wel degelijk te horen is in het spel van het vijftal – ook in relatief rustigere tracks als ‘City Of Black Fridays’ en ‘Slow Death Hymn’ - komt niet helemaal tot zijn recht.

Je zou ze bijna terugsturen naar de studio, de mannen van Mischief Brew. Maar ja, dadelijk komen ze met een album dat klinkt naar de gevestigde orde. En gaan ze er zelf toe behoren, godbetert. De liedjes van de band zijn er goed genoeg voor, maar of ze het willen. Nee, vast niet.
Recensent:Koen Nederhof Artiest:Mischief Brew Label:Sonic Rendezvous
Cover Walter TV - Blessed

Walter TV - BlessedZelden zo een vreemd plaatje mogen beluisteren als dit Blessed van Walter...

Cover Samaris - Silkidrangar Sessions

Samaris - Silkdrangar Sessions De IJslandse groep Samaris heeft met het album Silkidrangar gespeeld op...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT