Daarop staan twaalf melancholische en zomerse nummers met jengelende gitaartjes, wat direct duidelijk is bij het eerste nummer ‘Bury Your Heart’. De popliedjes klinken lichtvoetig en zitten vol pakkende hooks, met fraaie koortjes en helder klinkende akkoorden. Mooie voorbeelden zijn ‘Hard To Believe’ en ‘Dust In The Sky’ waain de vloeiende zanglijnen samen met de speelse gitaarriedeltjes in je hoofd rondzingen, zonder zich echt permanent vast te haken. Onder de schijnbare “niets-aan-de-hand laag”, wordt nu en dan wel degelijk dieper gegraven door Tenenbaum. Een nummer als ‘Long Way To Go’ heeft een vrolijk karakter, maar hij zingt daarin met enige zelfkennis: “been here before, I know, got a long way to go”. ‘There Goes My Girl’ lijkt een olijk liefdesliedje, maar verhaalt uiteindelijk over het meisje wat je moest laten gaan.
Misschien wel juist door het zomerse en lichte karakter van de liedjes, wil de plaat toch niet echt blijven hangen. De nummers trekken een beetje aan je voorbij ondanks de pakkende hooks en heldere melodieën. Dit is jammer en misschien had wat spanning in de liedjes dit kunnen voorkomen, vooral ook omdat ze wat op elkaar gaan lijken op den duur. In plaats van een soundtrack van de zomer, wordt het nu meer achtergrond muziek voor tijdens de barbecue.
Het maakt dat Calling Out een wat dubbel en onbevredigend gevoel achterlaat, het idee dat het allemaal net even beter had gekund. Maar het frisse geluid en het onbezonnen, pretentieloze bijna naïeve karakter van de plaat maken gelukkig weer veel goed. Uiteindelijk blijft onder de streep ruim voldoende over om van te genieten, vooral op de zomeravonden die hopelijk nog in het verschiet liggen.
.jpg)
Alden Penner - Canada In Space Alden Penner ken je misschien van The Unicorns of Clues. De Canadees heeft...
.jpg)
Left Lane Cruiser - Dirty Spliff Blues De Amerikaanse hillbilly-punkbluesrockers van Left Lane Cruiser zijn nu...