RECENSIE: Marcel Harteveld - Haat/Liefde

Harteveld
2015-11-04 Marcel Harteveld de Hagenese creatieve duizendpoot, met inmiddels wel een Amsterdamse postcode, kon zich al cabaretier en acteur noemen door zijn jaren bij het theaterduo De Gebroeders Harteveld & Fretz en verschijning als fietsenmaker Jeroen Swinkels in de tv-serie ‘Danni Lowinski’. Tegenwoordig kan hij ook nog liedjesschrijver en zanger aan dat lijstje toevoegen. Natuurlijk hadden we hem in 2013 al eventjes voorbij zien komen als kandidaat bij het programma De Beste Singer-Songwriter Van Nederland. Jammer genoeg te kort om echt kennis te kunnen maken met zijn liefdevolle stemgeluid. Een relatiebreuk gekoppeld met liedjes moeten schrijven voor het nieuwe theaterprogramma Revolte van De Gebroeders Harteveld & Fretz, leverde een stapel onbruikbare liefdesliedjes op voor het politiek thematische programma. Maar deze nummers kon Marcel na het theatertouren met Johan Fretz prima uitwerken en gebruiken voor zijn goedgevulde zelf volgeschreven solo debuutalbum Haat/Liefde. In de pakkende voornamelijk akoestische liedjes wordt hij muzikaal bijgestaan door Lex Gerlings (basgitaar), Laurens Hoppe (toetsen), Thomas Martens (gitaar) Maarten Molema (drums) en Mascha van Niewkerk (cello).

Menig artiest floreert in tijden van hartenpijn, waar hun bloedend hart de inkt verzorgt voor de meest intense en prachtige nummers. Denk maar aan artiesten als Adele, Amy Winehouse, Bon Iver, Fleetwood Mac, Alanis Morissette, Bruce Springsteen en ABBA. Marcel Harteveld sluit zich daar nu bij aan. De veertien nummers die dit album vullen zijn het persoonlijke podium voor zijn relatietragedie. Er zijn genoeg liedjes over de beginnende liefde en over de dramatische eindes, maar Marcel bezingt en beschrijft ook juist de tussenmomenten, de omslagpunten tussen Haat/Liefde. ‘Grijp me bij m’n hart, en steek me in m’n rug. Jij bent m’n engel en m’n duivel, samen in 1 vrouw’. Waarbij hij zijn talent als cabaretier kunstig en grappig inzet bij het woorden weven in de stijl á la Acda & De Munnik.

Zacht gitaargetokkel luidt het album in alvorens Marcel zijn gevoelens bezingt. Na een breuk blijf je achter met een ‘Koud Hart’ gevuld met de mooie warme herinneringen maar ook de koude gevoelens. “ik heb een koud hart en het brandend verlangen om het op te laten vangen voor een tijd.” uitmondend in een krachtig poplied dat menig ludevedu meisje wel op haar kamer mee kan gaan zingen.

Zachtjes vertellend bezingt Marcel, in ‘Niet Van Jou’, een scenario waarin een vrouw, al clichématig in de regen staand, haar lief smeekt haar terug te nemen. Maar met de daadkracht van een door ervaringen wijs geworden man komt het antwoord “Ik heb het zo vaak geprobeerd, zo vaak de rollen omgekeerd. Dat ik jou vroeg of je mij wou. Maar jij gooide mij onder de trein en ik zou alles willen zijn maar niet van jou”. Dit alles lichtjes bijna strelend omlijst met liefelijk piano en gitaarspel.

De kleinkunstachtergrond van de zanger komt sterk naar voren in ‘Ik Kom Eraan’. De komische song met een zwart randje die hij ook al ten gehore bracht tijdens De Beste Singer-Songwriter Van Nederland is ditmaal voller gearrangeerd. Een ongelukkig moment als uit het leven gegrepen waarbij de een aan het eind van zijn verhaal staat en de ander aan een nieuw begin en in het midden treffen ze mekaar ongelukkig aan.

Rijmelarij en humor hebben een grote plaats in de verschillende nummers. Dat maakt ze niet minder interessant of herluisterbaar. Helemaal niet juist, net als de songs van Acda & De Munnik zijn het die kleine verhaaltjes en de liefelijke manier waarop ze al vertellend gezongen worden die de luisteraar pakken. Zoals bijvoorbeeld ‘Weet Ik Veel’ waar je al automatisch grinnikend luistert naar ”Want weet ik veel met wie ik straks mijn leven deel als ik een mooie vrouw niet wil maakt dat me homosexueel. Want wie bij dit liedje wegdroomt of zelfs zwijmt weet dat ik de helft alleen maar zing omdat het rijm”.

Ook de familieband kent die Haat/Liefde momenten zoals bezongen wordt in het prachtige, door Mascha van Niewkerk’s cello voortgedreven, ‘Broers’. Ook het terugblikkende ‘Hagenees In Amsterdam’. Beide intiem en bedeesd als een rustige tegenhangers voor de voorgaande luchtige vrolijke songs. Om vervolgens weer opgehitst te worden met Nederpop/blues met een vette knipoog in ‘Ik Hou Van Jou’ waarin de strakke gitaarloopjes en drumslagen de toon zetten. Een heerlijk grappige contrast song waar in luttele tellen de liefde verandert in haat en weer terug.
Recensent:Chantal van den Berg Artiest:Marcel Harteveld Label:Eigen Beheer
Cover Yukon Blonde - On Blonde

Yukon Blonde - On BlondeTegenwoordig komt er veel goeds uit Canada. Waar het land niet bepaald voorop...

Maureens

The Maureens - Bang The Drum De Utrechtse indiepopjongens van The Maureens verdienden hun sporen al bij...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT