De eerste single is ‘Authority’, waarin een funky ritme, Marcel Singor’s sterke gitaarspel en synthesizers samen een nummer creëren dat doet denken aan het werk van Prince. Het is een van de sterkste nummers van de plaat en heeft een pakkend refrein. Marcel Singor is op zijn best in de melodieuzere liedjes met teksten die blijven hangen, bijvoorbeeld in ‘Late Contender’ en ‘Did That Really Just Happen’. ‘Did That Really Just Happen’ is haast een powerballad te noemen en valt gelijk met het refrein in huis, hierdoor klinkt het verfrissend en blijft het goed hangen. Helaas zijn niet alle liedjes zo pakkend, maar hebben sommigen, zoals ‘Practice’ en ‘Starstruck’, wat meer tijd nodig.
Dat Bas Bron heeft meegewerkt aan het album is goed te horen. Zijn werk bij De Jeugd Van Tegenwoordig betreft uiteraard een heel ander genre, maar de speelse en funky invloeden zijn, onder andere, terug te vinden in de synthesizers passen goed bij het gitaarspel en de geknepen stem van Marcel. In het liedje ‘Flash’ is zo’n luchtig synthesizer-loopje te horen, dit maakt de plaat minder zwaar.
Dat het album vooral “pastproof” is, moge duidelijk zijn. Waar de synthesizers soms futuristisch kunnen klinken, is de rest van de muziek één en al jaren ’80. Of het album ook Futureproof is, of dat het helaas dertig jaar te laat gemaakt is, zal de toekomst moeten uitwijzen. De samenwerking tussen Bas Bron en Marcel Singor is in ieder geval een hele goede keuze geweest. Samen hebben ze een album gecreëerd met een eigen geluid dat niet heel toegankelijk is, maar met iedere luisterbeurt groeit.
.jpg)
The Lachy Doley Group - ConvictionHet hoesje vermeldt trots dat Lachy Doley de ”Most Celebrated Hammond...
Rachel Sermanni - Tied To The Moon Uit Schotland komt het volgende meisje met mooie liedjes die het beluisteren...