De songs kenmerken zich door een geladenheid waarbij Rocco zowel dreigende, zoals in openingstrack ‘The Ride’, als onheilspellende, de titel ‘When Your Time Comes’ geeft het eigenlijk al aan, vocalen combineert met sfeerrijke muziek die voornamelijk bepaald wordt door verschillende gitaarklanken. Voor de liefhebbers van slidegitaren valt er dan ook genoeg te beleven, waardoor de link met een eventuele soundtrack nogal voor de hand ligt. Het toeval wil dat er al contact is gelegd met de Amerikaanse filmindustrie, maar verwacht geen ‘Paris, Texas’-achtige toestanden waarmee Ry Cooder ooit furore maakte. Daarvoor mist Rocco nog het vermogen om de spanning op te bouwen, vast te houden en de luisteraar langdurig bij de strot te grijpen. Er zijn momenten waarop de aandacht ietwat verslapt, de dreiging lijkt af te nemen, en het bereik van de zanger niet ten volle wordt benut.
Juist hier wordt het verschil met de grote helden gemaakt. Ook Johnny Cash ging regelmatig de fout in door zich op, door anderen geschreven, tenenkrommend songmateriaal te storten maar wist dit met zijn stem, het belangrijkste instrument, toch op een bevredigende manier bij het grote publiek af te leveren. Rocco heeft er verstandig aan gedaan om voor Lonely Rider, zijn eerste visitekaartje, slechts vijf tracks op te nemen en niet op heel geforceerde wijze een volledig album uit te willen brengen. Met deze EP weet hij in ieder geval de nieuwsgierigheid te wekken en zijn wij razend benieuwd naar een volgende release van deze getalenteerde muzikant.
.jpg)
Pondertone - From Now OnTien jaar heeft het geduurd voor het tweede album van Pondertone af was....
.jpg)
Diff - Count Your Losses Popjournalist Jacob Haagsma schreef dat DIFF een band is die bier verkoopt....