De Canadees verstaat de kunst om ook dit soort muziek spannend te maken door een flinke snuif psychedelica aan de mix van country en folk toe te voegen. De mooie bas- en gitaarloopjes die de man links en rechts uit zijn mouw schudt vormen een mooie ondergrond voor het gelispel van Townsend en de prachtige stem van Dorval. De twee vocalisten zorgen voor een mooie spanningsboog in de muziek. Dorval kennen we overigens ook al van Ki het album dat Townsend in 2009 als onderdeel van een vierluik van zijn Devin Townsend Project uitbracht.
Het openingsnummer ‘Daddy’ begint als een Johhny Cash-achtig huppelend countrynummer, maar laat langzaam wat meer folkelementen toe. Het daaropvolgende ‘Mountaintop’ is heuse psychofolk in de stijl van Espers. Ook nummers als ‘The code’ en ‘Moon’ kabbelen op het eerste gehoor gezapig door, maar hebben een diepere onderlaag die intrigeert. De muziek voelt dan ook aan als een warm bad op een koude dag. Opvallend is het geweldige ‘Ether’ dat een doodordinair countryloopje bevat, maar door de stemmen van Dorval en Townsend een zeer onderhoudende psychofolksong wordt. Hetzelfde kun je ook van ‘Deathscope’ zeggen. Het hele album lang blijft die onderhuidse spanning dan ook aanwezig. Deze plaat zal het bij echte countryadepten dan ook nooit redden, daarvoor is veel het te alternatief wat Townsend ons voorschotelt. Nog een aparte vermelding verdienen de door Dorval prachtig gezongen songs ‘Bones’ en ‘The Field’. Tegen het einde in ‘The Bridge’ kan Townsend het toch niet laten en horen we toch nog wat van de bombast die we van hem kennen.
Op de tweede cd staan alternatieve versies van de songs, maar deze hebben we niet bij het recensie-exemplaar zodat we daar geen oordeel over kunnen geven. Gaan we af op het oorspronkelijke album dan moeten we constateren dat Townsend ook met Casualties Of Cool goed voor de dag weet te komen en dat de plaat prima te beluisteren valt, al is de speelduur van 72 minuten voor sommigen ongetwijfeld wat aan de lange kant. We zijn benieuwd wat de onpeilbare Canadees hierna uit de hoge hoed tovert. Het maakt ook eigenlijk niet uit wat Townsend aanpakt. Het klinkt altijd gedreven en onderhoudend. Ook dit, goeddeels in de nacht over een periode van vier jaar geschreven, probeersel pakt bijzonder goed uit.
Elton John - Wonderful Crazy NightOp Wonderful Crazy Night slaat Elton John opnieuw de handen ineen met de...
.jpg)
The Cult - Hidden City Het duurt bij The Cult altijd even voor er nieuw werk aan de horizon...