Lindberg is in alle opzichten een enorm belangrijk onderdeel van Warpaint. Haar opvallende manier van spelen zorgt ervoor dat de insulaire klanken van de rest van de band niet alleen worden gecompenseerd maar zelfs wordt aangevuld tot een vrij dansbaar geheel. Dansen in je eentje in een donkere kamer weliswaar, maar desalniettemin dansen. Op Right On lijkt Lindberg dit niet bijzonder graag uit te willen bouwen. Veel nummers stappen juist weg van deze stijl en zijn serener en eenzijdiger, soms zijn het zelfs meer schetsen dan uitgebouwde nummers.
De momenten waarop ze haar uitzonderlijke kwaliteiten op het instrument echter wel ten volle gebruikt zijn net zo magisch als Warpaint kan zijn. ‘boom boom’ en ‘offerings’ kunnen met wat kleine aanpassingen zo op één van de twee Warpaint albums terecht en nummers als ‘riot’ en ‘bully’ brengen een onderhuidse dreiging met zich mee die goed samengaat met het Lindbergs stemgeluid.
Lindberg grijpt op Right On! echter niet de kans zich echt te onderscheiden van haar hoofdact. Veel nummers op het album klinken simpelweg als oude B-kantjes waar lichtjes aan gesleuteld is. Bij de betere nummers (‘offerings’ in het bijzonder) vraag je je af waarom ze niet gewoon met dit nummer naar haar bandleden is gestapt, aangezien het qua stijl vrijwel identiek is aan Warpaint.
Meest is het doel van soloalbums van artiesten in een actieve band het experimenteren met persoonlijke ideeën die niet aansloegen of passen bij je andere werkgever. Dit lijkt echter niet op te gaan voor Lindberg. Right On! is geen slecht album (veel van de nummers zijn sterk en het is heel duidelijk dat Lindberg haar instrument tot in de puntjes beheerst) maar het voelt wel lichtelijk overbodig. Een tussendoortje voor de fans dus.
.jpg)
Charlie Hilton - Palana Palana is een kleine nederzetting in Kamtsjatka, het verre oosten van...
.jpg)
DIIV - Is The Is Are Is The Is Are is een plaat zonder slecht nummer die van ons drie sterren...