RECENSIE: Charlie Hilton - Palana

Hilton
2016-03-13 Palana is een kleine nederzetting in Kamtsjatka, het verre oosten van Rusland. Nu vermoed ik niet dat dit de inspiratie is geweest voor het debuutalbum van Charlie Hilton. Palana betekent in het Hindi ‘kinderbedje’ en met die betekenis komen we al een stuk dichter bij de vibe op dit album. Hilton is misschien beter bekend als zangeres van de uit L.A. afkomstige dreampopband Blouse.

Waar Blouse al redelijk dreamy was, is dit solodebuut van Hilton een regelrechte winterslaap. Althans, het is gewoon nog een stuk dromeriger. Misschien dat de titel Palana dan ook verwijst naar de slaapkamer. Alles klinkt zacht en vredelievend en de gitaarhooks en wat vrolijkere ritmes die we van Blouse kennen lijken volledig verdwenen. Palana staat vol met roze melancholie. Het klinkt tegelijkertijd rustgevend en toch soms wat zwaarmoedig.

Dit heeft misschien grotendeels te maken met de manier waarop Hilton zingt. Haar stem is een stuk aanweziger dan bij Blouse en dat is niet direct positief. Het wordt opeens duidelijk dat ze eigenlijk helemaal niet zo’n geweldige zangeres is. De lijzigheid en het toch best wel rare accent brengen geen echte overtuiging. Een tekst als “No one wil love you / Like i will love you / No one will see you / Like i do” van ‘No One Will’ wordt zo traag en vermoeid gezongen dat het niet echt overtuigd van een vurige liefde.

Het is jammer dat de stem zo ver naar voren is geschoven, want deze leidt erg af van de muziek, die best wel goed is. Als je de stem negeert hoor je ineens dat niet ieder nummer op elkaar lijkt, maar dat er veel variatie te ontdekken is. ‘Pony’ is best een vrolijk en up-tempo nummer en doet al wat meer denken aan de postpunkfeel die Blouse soms heeft. En het arrangement van piano, strijkers en gitaar op ‘No One Will’ is er een van hoge kwaliteit. Jammer dus dat haar zangpartij het nummer zo naar beneden haalt.

Hoe vaker je de nummers hoort hoe duidelijker het wordt dat Charlie Hilton beter iemand met wat meer levenslust had kunnen laten zingen. Vermoedelijk ging Charlie Hilton expres voor de slome dromerige klank in haar stem, soms werkt dit wel, maar in dit geval is het vooral vrij storend. Een gemiste kans. Palana is zonder zang namelijk best wel lekker om bij weg te dromen. Volgende keer gewoon de muziek weer wat verder naar voren schuiven en de zang wat op de achtergrond houden.
Recensent:Arthur Matze Artiest:Charlie Hilton Label:Captured Tracks
Nuclear

Working For A Nuclear Free City - What Do People Do All Day? Working For A Nuclear Free City is een band uit Manchester die zich maar...

Cover Jennylee - Right On

Jennylee - Right On Jennylee , de niet bijzonder creatieve artiestennaam van de wel bijzonder...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT