Our Blood gaat over het verlies van naasten en het ontgroeien van de jeugd. Het gaat over de tragiek van het leven, maar doet tegelijkertijd iets wat we vanaf het begin van I Am Oak gewend zijn: het vertalen van de sereniteit en schoonheid van de natuur naar rustieke, ingetogen muziek. De albumomslag toont een mooi beeld van oerhollandse natuur in de vroege morgen, maar de berkenboompjes lijken tegelijkertijd de verwikkelingen en verwevingen van ons leven te symboliseren.
Ondanks haar zware ondertoon is Our Blood geen volledig mineuralbum geworden: fragiele, verdrietige nummers worden vaak genoeg afgewisseld door wat optimistischere tonen en dromerige composities. Een groot deel van het album is akoestisch, maar ook synthesizers en elektrische gitaren passeren de revue. De enige twee constanten zijn Kuijken’s oprechte en melancholische stem en een zekere rust die de band altijd al eigen was.
Teksten zijn gezien de thematiek van dit album meer dan ooit van belang, en stellen geenszins teleur. Als een ware poëet combineert Thijs Kuijken indringende metaforiek met een eenvoud waar eenieder zich tot kan relateren. Het recente verlies van zijn vader staat in het nummer ‘Omen' centraal, maar toch lijkt het nummer weinig leed te beschrijven: misschien is Kuijkens zich bewust van een schoonheid in het komen en gaan, en heeft hij in het afscheid van zijn vader vrede gevonden.
Tragisch of niet, I Am Oak heeft met Our Blood op mooie en rakende wijze een thematiek ter harte genomen die ons allen aangaat. Het album is niet memorabel in haar muzikale innovatie en borduurt voornamelijk voort op wat I Am Oak al vijf platen lang doet, maar doet dit op mooiere wijze dan ooit tevoren. Our Blood is treurig en vrolijk, melancholisch en optimistisch, maar bovenal vredig en puur.
.jpg)
The Preacher Men - Preaching Out Loud The Preacher Men is volgens hun biografie hét nieuwe jazztrio. Efraim...
.jpg)
Entombed AD - Dead Dawn Misschien is uw recensent wel verwend. De eerste twee platen waarmee...