Wat meteen opvalt is de slechte geluidskwaliteit van de CD die wij mochten ontvangen. De losse instrumentale sporen rammelen bij vlagen aan alle kanten. Het helpt daarbij niet dat ook de mix amateuristisch overkomt, terwijl het toch Kurt Ballou van Converge is die achter de knoppen zit. De losse onderdelen verzuipen waardoor het een grote geluidsbrij wordt waarvan je als luisteraar vooral hard achterover geblazen wordt. De slechte kwaliteit heeft zo zijn charmes gezien het agressieve en energieke karakter van het genre, maar van een fatsoenlijk uitgebrachte debuutplaat mag meer verwacht worden.
De muziek zelf dan. Energiek. Ongenuanceerd. Rommelig. Chaotisch. Woorden van dat soort strekking staan er na een aantal luisterbeurten op het kladblok van uw recensent. Het knalt een klein halfuur keihard door en daarmee is eigenlijk alles ook wel gezegd. Het wordt nergens hoogstaand en dat komt vooral omdat de band met name bezig lijkt te zijn om zo hard en agressief mogelijk te klinken en daarbij vergeet om ook met goede ideeën te komen. Zo horen we nergens een riff die echt indruk maakt, zijn de drums functioneel maar allesbehalve origineel en weet de zanger niet goed of hij nu wil zingen of grunten. Combineer dat met de slechte productie en je zou het ook geloven als je verteld werd dat je naar een album luistert met één track van een halfuur. Raptor’s Breath is een eenheidsworst van jewelste.
Is het dan alleen maar huilen met de pet op? Nee, de band beheerst het keihard lawaai maken uitstekend en dat is in het genre een dikke plus. Wel is aan alles te horen dat we hier met een waarschijnlijk voor weinig geld gemaakte debuutplaat te maken hebben. Met wat betere ideeën en een cleanere productie zou de opvolger van Raptor’s Breath best een mooie voldoende kunnen halen.
.jpg)
Miasmal - Tides Of OmniscienceTja, je zou de recensie van de ondergetekende een kleine twee jaar geleden...
.jpg)
Highrider - Armageddon Rock Apart geval dit Zweedse viertal dat zich de naam Highrider heeft...