In 2016 is dit echter totaal niet het geval. De band uit Londen speelt in kleine zalen, iets dat voor het geluid dat ze creëren alleen maar voordelen heeft. Flowers maakt namelijk muziek die zijn best doet je naar binnen te zuigen. De gitaren bouwen een muur rondom je oren waar naast het prachtige, melancholische stemgeluid van Kenedy nog veel ruimte overblijft. Ze doen goed hun best om de luisteraar net niet te laten verdrinken in de feedback en slagen hier grotendeels in. Alleen na het ankerpunt ‘Intrusive Thoughts’, één van de beste nummers op het album juist omdat de overige bandleden Kenedy hier veel ruimte in de mix gunnen, valt het een beetje terug in een gitaarbrij.
Opener ‘Pull My Arm ’en ‘Ego Loss’ laten zien dat de band erg bekwaam kan zijn in de garage-achtige, kortere nummers als ze niet vergeten de gitaren een even puntig geluid mee te geven. Met een totale looptijd van nog geen half uur zijn de keren wanneer ze de plank misslaan dan ook erg snel vergeten en blijft vooral het gevoel hangen van een band die, hoewel ze nog een beetje naar de juiste toepassing zoeken, een fantastische en toch lichtelijk vergeten sound te pakken heeft. Op album twee zullen we zien welke richting deze band daadwerkelijk opgaat. Voor nu is het een prettig tussendoortje.
.jpg)
Pete Astor - Spilt Milk Pete Astor maakt al muziek sinds de jaren tachtig en zat in (indie) bands...
Steven James Adams - Old Magick Uit Cambridge afkomstig is singer-songwriter en indierockartiest Steven...