Om praktische redenen lukte het uiteindelijk niet om het album met het orkest in het reservoir op te nemen. Een tot studio omgebouwde kerk, die als vervanger diende, heeft er echter voor gezorgd dat Bischoffs weidse arrangementen goed overkomen. Logischerwijs ligt het ritme doorgaans laag, maar dat wil niet zeggen dat er weinig gebeurt. In het rijke titelnummer is de orkestratie zelfs fabelachtig. De strijkers- en blazerssectie stuwen elkaar naar grote hoogten op.
Het gebruik van dezelfde motieven in meerdere nummers zorgt enerzijds voor coherentie, maar brengt ook met zich mee dat het album in zijn geheel te weinig opzien baart. Waar onder meer Philip Glass door herhaling de diepte in weet te duiken, blijft Cistern hierdoor wat oppervlakkig. Het album – en vooral ‘Attuna’ – is een prettig hulpmiddel wanneer je even wilt onthaasten, maar ontbeert de kwaliteiten om tot de hoge regionen in de instrumentale muziek gerekend te kunnen worden.
Met het donkere, mysterieus aandoende ‘The Wolf’ laat Bischoff echter horen de potentie te hebben om dit te bereiken. Nadat het aanzwellen van de violen opeens stopt, laat hij de staccato basis er even hard uitknallen. Dit zorgt voor nog meer spanning, waarna een fraai strijkersarrangement je weer meevoert naar een volgend avontuur. Het nummer staat wat op zichzelf, lijkt minder geïnspireerd te zijn door Bischoffs ervaringen in het waterreservoir. Cistern is zeker geen slecht album, maar de componist en zijn inspiratiebron mogen ook niet het predicaat ‘match made in heaven’ dragen.
.jpg)
Lola Colt - Twist Through The FireDe film Lola Colt zal niet echt bij iedereen in het geheugen gegrift staan,...
.jpg)
White Zombie - It Came From N.Y.C White Zombie , de band, is al een tijd niet meer onder ons. Haar oprichter...