RECENSIE: Infinite Spectrum - Haunter Of The Dark

Infinite Spectrum
2016-10-13 Gevalletje zwaar, deze tweede schijf van Infinite Spectrum en dan bedoelen we niet direct de stijl muziek, maar de composities, die samen met de lengte van de plaat en het conceptverhaal een stevige kluif vormen.

Het progrockepos Haunter Of The Dark is gebaseerd op een verhaal van de veelvuldig uitgemolken H.P. Lovecraft. Het zorgt ervoor dat de plaat vol staat met epische progrock waarin niet op een minuutje meer of minder gekeken wordt. De verhalende zanglijnen, zijn exemplarisch voor dit soort muziek. In veel gevallen geeft dit een fijne spanning aan de vaak musical-achtige muziek, alleen bij Infinite Spectrum lukt dit maar ten dele. Denk bij de band uit New York aan een soort Ayreon, maar dan wel een stuk saaier en met maar één zanger. Daarnaast zorgt de iele productie ervoor dat je er echt toe moet zetten om goed te luisteren. Waneer je daar flink te tijd voor neemt horen we dat de band wel degelijk weet hoe er goede composities moeten worden geschreven. Alleen zijn ze vaak te langdradig om de volle lengte te boeien.

De vijf muzikanten weten stuk voor stuk hoe ze moeten spelen. Dit zijn geen koekenbakkers, maar het is domweg niet puntig genoeg. De echte urgentie ontbreekt. Daarnaast begint de stem van Will Severin na verloop van tijd te vervelen. Op de momenten dat hij even wat meer uithaalt, zoals in het lange musical-achtige, uit vijf parten bestaande ‘The Church’, wordt het meteen beter. Dit is overigens het beste stuk van het album. De twee kortere nummers hiervoor beklijven wat minder. Het vrij stevige titelnummer doet soms wat denken aan een modernere versie van Uriah Heep. Dit zijn de songs waarop de band moet voortborduren, alleen dan wel in een kortere versie dan de negen minuten die de band er nu voor uittrekt. Ook vrij stevige songs als ‘Fear’ en ‘2:12 AM’ hebben prima momenten aan boord, maar hadden best een snoeibeurtje mogen hebben.

Geheel geslaagd is Haunter Of The Dark niet, maar het is pas de tweede plaat van de Amerikanen en wie weet zit er nog een hoop groei in deze band. Potentie en kunde genoeg, maar er zal nog flink wat geknipt moeten worden in het songmateriaal en de productie moet ook zeker naar een hoger niveau. Wie weet op een volgende plaat.
Recensent:Jan Didden Artiest:Infinite Spectrum Label:Sensory
Cover Daddy Was Wrong - Daddy Was Wrong

Daddy Was Wrong - Daddy Was WrongDe Belgische mannen van Daddy Was Wrong zijn op een plezante manier lekker...

Cover Wolverine - Machina Viva

Wolverine - Machina Viva Het is jammer dat een kwaliteitsband als Wolverine tot nu to nooit de...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT