Niet dat Postyr zich helemaal niet onderscheidt. De vier Denen, allen afkomstig uit bekende Deense vocale koren als Vocal Line en Vox 11, weten bij tijd en wijlen hun stemmen mooi te laten combineren met de elektronische begeleiding én met elkaar. Ze kunnen ook echt wel een liedje schrijven. Met nummers als ‘We Don’t Want To Breathe’ en ‘Up For Air’ proberen ze de Disney-factor geleidelijk uit het genre te halen, wat vermakelijke maar ietwat generieke popnummers oplevert in de stijl van een soort vroege Sam Smith-light. Dat ze met die vergelijking er inderdaad niet heel erg in slagen uit de Disney-vergelijkingen te stappen is helaas ook waar. Zeker op latere nummers als ‘Strive To Fly (Little Wing)’ en ‘Home’ spat het glazuur uit je speakers. Soms vinden ze de juiste combinatie, zoals op ‘Through The Rain’, maar die momenten komen aan het einde van de plaat en zijn schaars.
Dat hoeft niet direct een nadeel te zijn, maar als je op je derde album erop uitzet het eeuwenoude a capella genre een moderne facelift te geven zijn dat niet direct de verbanden die je probeert te leggen. Hier rijst ook de vraag voor wie Paper Tiger nou eigenlijk bedoelt is. Klassieke a capella liefhebbers zullen niet direct warm worden van de elektronische inmenging en popliefhebbers zullen de nummers waarschijnlijk wat kaal vinden. Ze zitten niet direct fout in de opvatting dat het a capella genre inmiddels wel leeggezogen is door de vele gimmick-groepen die momenteel op de Europese podia staan, maar deze halve stappen in de richting van het simpelweg zijn van een popgroep lijken ook niet de oplossing. Al met al slagen de Denen er met Paper Tiger in ieder geval in om wat mensen aan het denken te zetten. Of dat door kunde of gebreke is mag iedereen voor zich beslissen.
.jpg)
Miles Nielsen and The Rusted Hearts - Heavy Metal Miles Nielsen maakt met zijn band The Rusted Hearts vrolijke uptempo...
.jpg)
Dynamite Blues Band - Kill Me With Your Love Alvorens je een fysiek album opzet (ja er zijn nog mensen die dat doen)...