Groot positief punt van dit nieuwe album is de focus die Arthur hier tentoonstelt. Vaak een hekel punt aan zijn muziek is dat de hoeveelheid albums die hij de wereld ingooit ook vaak de indruk wekken in een zo rap mogelijk tempo opgenomen te zijn. The Family ontvouwt zich op bijna tegenovergestelde wijze. Een onlangs aangeschafte piano, naar eigen zeggen de grote inspiratiebron voor dit nieuwe album, dwingt Arthur anders over de nummers na te denken. Zijn geliefde reverbpedaal wordt spaarzaam gebruikt op dit nieuwe album waardoor er meer aandacht ontstaat voor de teksten en melodieën, wat nummers als ‘You Keep Hanging On’ en ‘Hold On Jerry’ oplevert. Nummers die de kern raken van Arthurs experimentele folkrock.
In elk van de nummers op The Family blijf je de kern van deze nummers voelen. Als bij ‘Wishing Well’ of ‘Daddy, The War Machine’ de experimentatiedrang van Arthur weer de kop opsteekt gaat het duidelijk om het verrijken van het geluid. Het is die uitdaging van een nieuwe bron, gedragen door een nieuwe manier van schrijven die Arthur de inspiratie heeft gegeven om zijn lange carrière een schop onder de kont te geven. The Family is op zichzelf al indrukwekkend genoeg, maar wetende dat de Amerikaan zijn stijl na tien albums in zes jaar zo heeft weten te renoveren geeft het album een glanslaag mee. Er zijn weinig artiesten zo onafhankelijk als Joseph Arthur en daar zijn goede redenen voor. Een prachtig album van een workaholic die zijn gelijke niet kent.
.jpg)
The Gloaming - IIDe vijf Ierse heren van The Gloaming leken in 2014 uit het niets te komen....
.jpg)
Every Time I Die - Low Teens Hoe leg je Every Time I Die het beste uit aan een Nederlander? Dat is heel...