De teksten van Rønnenfelt maken het er de luisteraar niet bepaald makkelijker op. Met ‘Inner City Pigeon’ lijkt hij zichzelf te omschrijven , terwijl de andere teksten veelal cryptische beschouwingen uit Rønnenfelts wereld lijken te zijn. Het is in ieder geval de perfecte tekstuele begeleiding voor de intens sombere muziek. Vrolijk wordt het dan ook nooit op Telling It Like It Is , al doet Rønnenfelt af en toe een poging tot joligheid zoals in het redelijk toegankelijke ‘Heart Of Life’ dat wel iets van The Cure heeft, of in het uptempo ‘2016’, maar meestal druipt de melancholische droefheid van de muziek en croont Rønnenfelt soms tegen het valse aan (zoals in het afsluitende ‘Calenture’). Opener ‘Let It Come Down’ zet wat betreft droefheid de toon, maar ook in het met falsetto gezongen ‘Lion’s Den’ lijkt Rønnenfelt al het leed van de wereld te moeten dragen. Omdat het geluid soms wat tegen de newwave/punk uit de jaren tachtig leunt komen ook soms zomaar flarden van The Clash (in ‘Up For Days’) en Spear Of Destiny (in ‘2016’) opborrelen.
Telling It Like It Is is voor de fans van Iceage verplichte kost, maar ook als je niet bekend bent met deze band kun je je best vermaken met dit bijzondere album. Telling It Like It Is is typisch een plaat die per draaibeurt steeds sterker wordt en de grenzeloze droefheid wordt dan, als je er tenminste tegen bestand bent, steeds meer je vriend. Een beetje vreemd, maar wel lekker.
.jpg)
Nada Surf - Peaceful Ghosts‘Popular’. Met dat catchy nummer vergaarde Nada Surf in 1996 plotsklaps...
SARASARA - Amorfati Als muziek een horrorfilm kon zijn, had die horrorfilm misschien wel A m o r...