Het gevolg is, dat de nieuwe plaat Hard Love een stuk minder donker klinkt en zelfs hier en daar de zon laat doorbreken. Er wordt dan ook regelmatig flink van leer getrokken, zoals op ‘Rest Of It’. ‘Radio Kids’ is een nummer dat alle ingrediënten in zich heeft om het tot een dikke hit te schoppen en heeft soms wat weg van The Killers. Maar juist op de momenten waar Showalter weer dichter bij zijn vorige plaat komt, klinkt hij op zijn best. Bijvoorbeeld in het donkere ‘Quit It’, dat met veel drama begint en zich dan ontwikkelt tot een rauw nummer dat doet denken aan Nick Cave met Grinderman. Ook in ‘Cry’, een mooie ballad recht uit het hart, horen we hem van zijn beste kant.
Het afsluitende ‘Taking Acid And Talking To My Brother’ klinkt als de titel, namelijk een lange psychedelische trip. Maar anders dan de titel doet vermoeden, gaat het over zijn broer die op jonge leeftijd bijna bezweek en een hartafwijking bleek te hebben, iets wat een diepe indruk achter liet op hem. En zo lijkt de schoonheid toch weer in tegenslag te zitten. Want hoe hard Showalter ook probeert om de vrolijke rocker uit te hangen, uiteindelijk lijkt hij toch op zijn best wanneer hij zijn ziel blootlegt.
Daarom haalt Hard Love niet het niveau van de succesvolle voorganger, al zal het ook geen teleurstelling vormen voor de fans. Misschien forceert Showalter wel wat teveel om iets uit de weg te gaan wat wellicht onvermijdelijk is. Namelijk dat hij een songwriter is die tegen wil en dank de diepste en donkerste krochten van zijn ziel moet verkennen, om het beste uit hem naar boven te halen.
Jens Lekman - Life Will See You NowHet zal je maar gebeuren: je koopt een cd, doet thuis het doosje open en het...
Fufanu - Sports Fufanu komt uit IJsland. Een land dat op muziekgebied wellicht niet heel...