Het Tilburgse viertal is verantwoordelijk voor een plaat vol vuige garagerock, gespeeld met een aanstekelijkheid waarmee alleen een grote zuurpruim niet door de huiskamer stuitert. Al doe je de plaat tekort als je het zou bestempelen als een bak teringherrie, waar moeilijkdoenerij als misdaad wordt gezien. De band grijpt je namelijk bij de strot met goede hooks die niet zouden misstaan in de indiescène.
Wanneer ‘Hey Hey’ aftrapt worden alle registers opengetrokken. Goed dat het album op vinyl staat, want als cd in je auto regent het binnen de kortste keren snelheidsboetes. ‘Bikini Girl’ heeft zo`n ontzettend lekkere hook dat het nog weken in je hoofd zit. Smakelijke bijkomstigheid is het aanwezige baswerk en het hyperactieve orgeltje. ‘Ego’ wisselt rustpunten met dreigende drums en ingehouden zang goed af met punkclimaxen in de refreintjes. Die afwisseling maakt Lipgloss een sterke plaat, want net nadat je pijn in je nek hebt gekregen van ‘Ego’, pakken de valseriken je in met het Black Keys-achtige ‘The Crown’. Om vervolgens op ‘Celine Dion’ vol humor haar soundtrack voor de film Titanic door de blender te gooien. Na het van vuig gitaar en schreeuwwerk voorziene ‘King Of Kings’ sluit kantje A af met het puberale, rammelende ‘Erection’.
Is de A-kant een linkse directe, dan is kant B met een stoot onder de kin de definitieve knockout. Eerst met het aanstekelijke ‘Cocaine Supernova’, waar de meeslepende hook weer heerlijk is. Maar hoogtepunt ‘Book Of Job’ doet je besluiten om je over te geven aan de Tilburgers. De track is met zijn Oosterse gitaarloopje bezwerend en opzwepend. De zanger klinkt vol overgave, als een wanhopige leider van een opstand en luister eens naar dat dominante baswerk. Bij de compacte oorwurm ‘Walking Alone’ gaat het gas er weer vol op, wat wordt doorgetrokken met het punky ‘Restless’. Kant B sluit af met het verhaal van transseksueel ‘Billy Lee’, die alleen in de nacht zijn ware aard laat zien. Meeslepend, jankerig, in mineur, maar een sterke afsluiter. Ware het niet dat ‘Book Of Job’ in de geweldige ‘Cairo Liberation Front Remix’ nog eens voorbij komt. De band geeft je hiermee, net opgekrabbeld van de knockout, nog een flinke trap na met een toegift die nauwelijks onder doet voor het origineel.
Fake Billy & The False Prophets levert met Lipgloss een ijzersterk visitekaartje af. Dansbaar, catchy, rauw, energiek, sexy, het druipt allemaal van de plaat af. ”Fake Billy & The False Prophets: Broek uit. Dansen.”, is het treffende motto van de band, al adviseren wij je de broek meteen maar achterwege te laten.
Money & The Man - RiddlesEen dikke plak vinyl ploft hier op de deurmat, heel goed verpakt uiteraard....
John Mayer - The Search For Everything The Search For Everything , zo heet het laatste studioalbum van een van de...