RECENSIE: Beach Fossils - Somersault

Beach Fossils
2017-09-14 Het is lastig om het Amerikaanse Beach Fossils los te zien van DIIV, het zijproject van voormalig gitarist Zachary Cole Smith dat de band al snel overschaduwde. Desondanks leverde ook Beach Fossils twee prima dreampopalbums af op het hippe Captured Tracks label. Door veranderingen in de bezettingen – drummer Tommy Gardner verhuisde naar China en naast Smith begon ook bassist John Peña voor zichzelf – en een wisseling van label was het lang wachten op derde album Somersault.

Gelukkig kunnen we al snel vaststellen dat de band niet bepaald stil heeft gezeten. Bandleider Dustin Payseur, op wiens eigen label de plaat is uitgebracht, heeft lang kunnen schaven aan de elf tracks die het album vormen. Dat levert kortgezegd twee soorten nummers op. Allereerst standaard dreampop; met een deinende ritmesectie, gelaagd gitaarwerk en monotone vocalen. Wat Somersault onderscheidt ten opzichte van voorgaand werk is dat deze tracks veel meer als een geheel aanvoelen dan op voorgaande albums, waar de riffs vaak de kar moesten trekken. Dat betekent echter ook dat de wat mindere nummers (zoals ‘Closer Everywhere’) meteen over de gehele linie zwakker klinken.

Naast die genreblauwdrukken staan er echter ook meerdere nummers op Somersault waarop de band volop nieuwe dingen uitprobeert. Dat is niet altijd even geslaagd, waarvan de twee nummers met gastartiesten goede voorbeelden zijn. Op ‘Tangerine’ voegt Rachel Goswell (van Slowdive) namelijk een goed passende laag dromerigheid toe aan een refrein met sterk orkestrale ondertonen, terwijl rapper Cities Aviv op ‘Rise’ een jazzy geïnstrumenteerde skit volpraat die een fijn rustmoment is, maar qua stijl een vreemde eend in de bijt blijft.

Met de jazzy sound en (vaker terugkerende) orkestrale ondertonen zijn twee toevoegingen genoemd aan de klassieke dreampopsound, maar daar houdt het niet mee op. Zo horen we in ‘Saint Ivy’ eerst een panfluit en lijkt de outro vervolgens door George Harrison te zijn ingespeeld, en heeft ‘Sugar’ halverwege een industrial baslijntje met bijpassend sample. Ook hier geldt: niet overal geslaagd, maar het is prijzenswaardig dat de band verder kijkt dan de genregrenzen. Daarmee voorkomt het drietal meteen ook het grootste nadeel van het dreampopgenre: het monotone karakter van de muziek dat na verloop van tijd tegen gaat staan.

Somersault is allereerst een prima dreampopalbum geworden met nummers die grotendeels sterker klinken dan op vorige albums. De uitstapjes naar andere genres zijn prijzenswaardig maar ook niet allemaal even geslaagd, maar een dikke voldoende is hier desondanks absoluut op zijn plaats.
Recensent:Bart Hovens Artiest:Beach Fossils Label:Konkurrent
Elder

Elder - Reflections Of A Floating WorldHoly shit! Wat een album!! Zo, dat is eruit en voor deze ene keer geven we...

Booker

Benjamin Booker - Witness Het titelloze debuut van Benjamin Booker , nu drie jaar geleden, maakte...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT