VERSLAG: Motel Mozaïque

Motel Mozaïque verslag deel 2

De zaterdag van Motel Mozaique wordt gekenmerkt door overvolle zalen en een aantal afzeggingen. De theaterzaal en basement van Nighttown zijn volgestroomd voor de optredens van Gruff Rhys en Jens Lekman. Er is geen doorkomen aan dus begeef ik me naar de Schouwburg waar voormalig Pulp gitarist Richard Hawley met zijn band op het podium staat om zijn liedjes ten gehore te brengen.
Ook bij Efterklang, in de Kleine zaal van de Schouwburg, tref ik een dichte deur aan. De zaal is vol en er komt ook absoluut niemand naar buiten. Gelukkig is het een festival en is er nog meer te zien. In de Grote zaal staat even later Nancy Sinatra op het podium. Iedereen verwacht het nummer Bang Bang, bekend van de film Kill Bill, dit is dan ook het eerste nummer dat ten gehore wordt gebracht. Nancy Sinatra wordt begeleid door een bigband, met haar glitterblouse is ze zelf het schitterende middelpunt op het podium. Ze weet het publiek te charmeren met een paar opgelezen Nederlandse zinnen “Goedenavond” groet ze de zaal, gevolgd door “Laten we vrienden zijn”.
Tegelijkertijd staat in de theaterzaal van Nighttown Khonnor op het programma. Dit blijkt helaas een van de afzeggingen van de avond te zijn, Khonnor heeft het vliegtuig gemist. Vervanging is er in de vorm van Dez Mona, afkomstig uit België en bestaande uit een contrabassist en zanger. Een zanger die ongelooflijk veel kan met zijn stem. Van keihard gebrul tot de hoogste octaven weet hij uit zijn strot te krijgen. Erg toegankelijk is de muziek niet, boeiend is het zeker.
Het duurt even voor Millionaire begint met spelen. Een half uur te laat staan ze dan toch op het podium in de Grote Zaal en spelen ze snoeihard. Overdonderend hard, waardoor een deel van het publiek het al snel voor gezien houdt en de zaal een stuk leger achterlaat. Na dit optreden loopt de Grote Zaal volledig leeg. In de theaterzaal is Tom Barman als DJ te horen, terwijl in de Basement de Stylus DJ’s achter de draaitafels kruipen. Giel Beelen en zijn vriendjes weten de festivalgangers te boeien met hun mix van stevige dansnummers en er wordt uitbundig gedanst. Voor mij een mooie afsluiting van de avond en na geruime tijd begeef ik me dan ook naar het station om de nachttrein naar huis te nemen.

Motel Mozaique had wederom een mooi programma, wel was het jammer dat de zaterdag een aantal afzeggingen kende en dat zalen vaak te klein waren voor alle belangstellenden. Het enorm goede programma van de vrijdagavond zorgde er daarom voor dat de zaterdagavond enigszins een anticlimax was. Toch was het over het algemeen weer een mooi festival met een gevarieerd en verrassend programma.