VERSLAG: TMF Awards Festival 2009

Festivalinfo was aanwezig op TMF Awards Festival 2009 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 101 foto's.

VERSLAG:

TMF Awards Festival 2009

Muziekzender TMF heeft het aangedurfd haar jaarlijkse trofeënfestijn over een geheel andere boeg te gooien, en daarvoor verdienen ze een compliment, het moet gezegd. De zender heeft de Heineken Music Hall gelaten voor waten het is, en bijna in letterlijke zin haar kamp opgezet aan de Rotterdamse Wilhelminakade, aan de voet van de Erasmusbrug. De TMF Awards zijn voor deze editie namelijk omgetoverd tot een eendaagsfestival, compleet met blokkenschema! Op het terrein aan de Maas, dat naar schatting plaats biedt aan tienduizend man, is een mainstage te vinden, een zogenaamd ‘pure stage’ in de cruiseterminal , en even verderop een klein TMF dance stage.

Als even na vieren de poorten van het terrein geopend worden spoed een groot deel van de menigte gelijk naar het hoofdpodium, om zich voor de rest van de dag te verzekeren van een superplek. De rest neemt eerst maar eens een kijkje elders, bij het dance stage bijvoorbeeld. Daar draait Vato Gonzales om de stemming er vast goed in te brengen, en daar slaagt hij probleemloos in. De eer om het festival te openen gaat echter aan hem voorbij, dat is weggelegd voor niemand minder dan Armin van Buuren. De man die overal draaien kan, vindt het ogenschijnlijk alles behalve een ramp dat te doen, getuige de enorme glimlach op zijn gelaat. Vanachter zijn deck maakt hij meermaals contact met het publiek, terwijl deze vermaakt worden door meeslepende beats en het spektakel van rookkolommen en vuurballen. Als kersen op de taart doen ook Van Velzen en Esmée Denters nog even mee, hoewel die laatste in eerste instantie te vroeg verschijnt en tot overmaat van ramp een weigerachtige microfoon heeft getroffen. Maar niets van dat alles mag de pret drukken.

Nog voor van Buuren goed en wel vertokken is, is het de buurt aan die andere ‘van’, te weten Van Velzen. Dankzij zijn vlot geschreven nummers als ‘On My Way’, ‘Deep’, ‘Shine A Little Light’ en natuurlijk ‘Baby Get Higher’, heeft hij het publiek binnen no time op zijn hand. Mannen die eveneens het publiek op de handhebben, zijn die van de Fakkelbrigade. Er kan geen mens meer in de zaal. Sterker nog, buiten staat een dikke rij met mensen die nog een glimp willen opvangen van de brigade. Mede hierdoor wordt de doorgang naar het dance stage bijkans compleet geblokkeerd. De lay out van het terrein is namelijk zo dat de ingang van het pure stage, en het lounge deck voor de celebrities zich zo ongeveer boven elkaar bevinden. Hele scholen bakvissen staan er dan ook enkel en alleen om te turen, te gluren, te schreeuwen en wat al niet meer. Niet bepaald handig.

Geschreeuwd wordt er ook voor Dio als hij zijn eerste van twee TMF Awards in ontvangst kan nemen. Kennelijk doordrongen van diens populariteit heeft de organisatie dan ook maar besloten hem op het mainstage zijn ding te laten doen, en niet op het broeierige pure stage. En dat is maar goed ook, getuige het ongekende enthousiasme waarmee hits als ‘Aye’ en ‘Tijdmachine’ onthaalt worden. Vervolgens is het de beurt aan Alain Clark, die voor het podium geboren lijkt. Niet eens zozeer vanwege zijn doen en laten, maar meer getuige zijn vakmansschap. Echter, terwijl hij het publiek vermaakt, worden de heren en dames van de pers in spanning gehouden voor de opwachting van dé sterren van vandaag, The Black Eyed Peas. Zoals het echte sterren betaamt, komen ze een half uur later dan toch opdagen voor hun foto-moment, iets waar maar al te graag gebruik van gemaakt wordt. Al wat het alleen al om de fabuleuze kledij van de heren en dame.

Kort daarna maken die andere sterren van vandaag hun opwachting, het nog altijd immens populaire N.E.R.D.. Eenmaal op het podium is er niks van sterallures te merken, de band doet haar ding en Pharrel en zijn mannen funken erop los, veelvuldig contact makend met het publiek. Dat Pharrell nog altijd niet vies is van de vrouwen, blijkt wel uit de grote aantallen meisjes die hij het podium opsleurt voor de afsluiter ‘She Wants To Move’. Hij bezorgt er de aanwezige security tijdens, maar vooral ook na de show, een hoop werk mee. Verschillende meisjes moeten afgevoerd worden.

Het optreden van Agnes valt grotendeels in het water doordat haar microfoon enkel op het podium uitversterkt wordt, en niet op het terrein. Als professioneel artieste slaat ze zich er doorheen, maar er had veel meer in gezeten. Dat geldt ook voor die andere grote winnaar van de dag, Esmée Denters. Wanneer ze het podium betreedt, is het geluid allerbelabberdst. De toetsenist/gitarist staat er zelfs lange tijd compleet voor nop te spelen. Gaande weg wordt alles gelukkig weer rechtgetrokken en valt op hoezeer de muziek en de performace van Denters op Amerikaanse leest geschoeid is. Het is namelijk allemaal akelig perfect, maar doordat dit gekoppeld wordt aan een soort Hollandse spontaniteit, is het resultaat een dijk van een artieste. Met name de ronkende uitvoering van ‘Outta Here’ dwingt respect af.

En dan is het zover, het podium wordt in gereedheid gebracht voor Black Eyes Peas. Want artiesten van die statuur kun je natuurlijk niet zomaar op het podium laten. Zo wordt er enorm scherm neergezet, met daar bovenop nog eens een DJ deck en een bizar futuristisch drumstel. Het groene gezicht dat de hoes van het nieuwe album The End siert, kondigt de band niet veel later aan, waarna ze de monster hit ‘Let’s Get Retarted’ inzetten. De hele presentatie, van de outfits tot aan de microfoons, is tot in de puntjes verzorgd. Dat geldt evenzeer voor de muziek. Het hele scala aan hits, van ‘Don’t Funk With My Heart’ en ‘I Gotta Feeling’ tot aan ‘Where Is The Love’ en ‘Boom Boom Pow’, ze komen allemaal voorbij. Meesterbrein Will.i.am weet bovendien iedereen bij de show te betrekken, tot de in de Maas gelegen blusboot aan toe. En natuurlijk wordt er door de band stilgestaan bij de dood van Michael Jackson. Gelukkig niet op een overdreven sentimentele wijze, maar vooral op feestelijke wijze. En hoe beter dan door te dansen op een paar van de grootste hits die ooit door een artiest zijn voortgebracht. Gedanst kan er op ook op de beats van Chuckie, winnaar van de ‘Best Dance’ award, draait vervolgens een fraai einde aan het mooie feest.

FOTOGRAFIE:

123456789
 foto TMF Awards Festival 2009  foto TMF Awards Festival 2009  foto TMF Awards Festival 2009  foto TMF Awards Festival 2009  foto TMF Awards Festival 2009  foto TMF Awards Festival 2009  foto TMF Awards Festival 2009  foto TMF Awards Festival 2009  foto TMF Awards Festival 2009  foto TMF Awards Festival 2009  foto TMF Awards Festival 2009  foto TMF Awards Festival 2009
 
123456789
 
festival logo

BOSPOP 2009De 29e editie van Bospop trok minder bezoekers dan vorige edities, maar had...

festival logo

ROSKILDE 2009 Roskilde is een van de grootste en bekendste festivals van Europa. Met ruim...