VERSLAG: Pinkpop 2005

Pinkpop verslag van maandag

De Presidents Of The USA (verderop afgekort als PUSA) deden onlangs twee shows in Nederland, en de kritieken waren lovend. De band die heel wat jaar geleden nog naar het platteland verhuisde om een heleboel gratis lekkere perziken te eten, staat dit jaar als opener van de Pinkpop-maandag op Pinkpop. Het kan natuurlijk niet uitblijven of er moest een grapje worden gemaakt over hun naam, door presentator Jan Smeets. Want zoals vele weten was laatst de echte (maar een stuk minder leuke) President van Amerika in Limburg op bezoek. Dat deze drie Presidenten een stuk leuker zijn blijkt uit hun optreden, waarin humor het hoofdingrediënt blijkt te zijn. Je hebt een verschil tussen bands die onzin produceren en zichzelf serieus nemen, of bands die onzin maken en er juist lekker luchtig mee omgaan. PUSA staat zoals gewoonlijk vandaag weer in “schooljongetjesoutfit” op het podium, en weet om elf uur ’s morgens het publiek al aardig warm te draaien. Wanneer zanger en tevens bassist (Let wel, het is een twee-snarige basgitaar. Of eigenlijk moet ik zeggen dat het twee bassnaren op een elektrische (Gibson) gitaar zijn. Wanneer Chris Ballew iedereen vraagt te gaan zitten doet iedereen dit ook. Op twee rebelse pubers na. Deze pubers zijn vandaag geschminkt als panda naar Pinkpop gekomen. Chris Ballew speelt er direct leuk op in “Kom op, iedereen zitten.. ja ook jullie met de Kiss make-up”, wanneer deze jongens stoer blijven staan vraagt Chris spottend “Hoe gaat het met jullie band trouwens?”.

Het is misschien iets te vroeg voor een Triggerfinger optreden, maar na de nog komende namen moet er het tempo ingehouden worden. Triggerfinger zelf weet ondanks het vroege tijdstip zich te overtuigen. Zanger/Gitarist Ruben Block wil ook even duidelijk maken hoeveel gitaren hij heeft en krijgt bij elke een nieuwe aangereikt. Dat Belgen ook humor hebben blijkt wanneer hij reageert op het geschreeuw van het publiek. "Ik hoor jullie niet hoor, ik versta hier alleen maar blablablabla.. maaruh.. vind ik ook!". De hardcore Triggerfinger fans boeit het niet zoveel, en morsen gewoon nog wat meer bier terwijl ze al zwalkend door het publiek heen en weer bewegen. Echt dansen kan je het niet noemen, maar fans zijn het wel! Dat blijkt ook aangezien zij een van de weinigen zijn die in een Triggerfinger-shirt rondlopen.

Voor de mensen die de nieuwe cd, All Systems Go, van Di-rect hebben weten dat klassieke pianist Wibi Soerjadi een paar noten meepingelt in “Blind For You”. Vandaag is deze meegekomen met zijn piano om het nummer ook live te laten horen. Opvallend dat de band vooral veel “dagjesmensen” aantrekt (te herkennen aan de polsen zonder Pinkpopbandjes). Nog opvallender is dat het zo druk is in de 3FM tent.

Een echt typisch John Peel bandje zou Thirteen Senses zijn geweest. Meer Engels kan je het bijna niet treffen, is onze gedachte nog wanneer deze jongetjes het podium opkomen. Onlangs speelden deze mannen nog op het London Calling van Paradiso, en toen bleken ze al geliefd. De zoete muziek wordt ook vandaag weer met liefde tot zich genomen door het publiek. Lieve pianostukken en melodieuze gitaarstukken vormden één geheel, dat zich uit in ‘dertien zintuigen’. Niet alleen de skate-punk band Millencolin ontdekte alle roze petjes, maar ook Thirtheen Senses merkt de overvloed aan roze petjes op. "Waar kan je die roze petjes kopen, die wil ik na dit optreden ook effe halen." Een petje halen? Als die er nog zijn moet je echt het terrein op hoor. Maar met een eventuele handtekeningenjager heeft deze band geen problemen. “Wat een geweldig festival hebben jullie hier, ik ga zo nog even rondlopen, en wat bandjes kijken” zegt pianist/zanger Will South. Dat we later op het festival dezelfde Will op de foto zagen gaan met een meisje wat eerder ook bij Di-rect heeft moeten staan kijken is dan ook geen verrassing. Het is fijn om te zien dat er nog altijd van dit soort bandjes zijn, die gewoon lekker nog gaan rondlopen na hun eigen optreden. Hij had overigens geen roze petje op, dus die waren waarschijnlijk uitverkocht.

Eén van de niet-Europese acts van dit Pinkpop-weekend is de Amerikaanse Beth Hart. Maar Nederland is de laatste jaren zo een beetje uitgegroeid tot de tweede woonplaats van deze meid. Alhoewel.. Meid? Zoals Giel Beelen ook al zegt in de aankondiging, hebben we hier meer te maken met een echte “Chick with a dick”. Beth Hart is een wijf (Ik denk dat wijf hier op zich niet eens negatief KAN overkomen) dat echt lekker een lekker strotje heeft, zeg maar een beetje de Amerikaanse Anouk. Beth Hart nam onlangs nog een show in Paradiso op voor een DVD die onlangs ook is uitgekomen, en de show van vandaag is daar een beetje een weerspiegeling van, al is Beth zo iemand die met gerust hart een groot publiek aan kan spreken, in tegenstelling tot wat eerder gezegd niet voor de Nederlandse band Beef weggelegd was. Tijdens het spelen van nummers als Monkey Back en L.A. Song zie ik om mij heen dan ook mensen lekker meezingen, met een zon die intussen diep in hun nek staat te branden