VERSLAG: Waldrock 2005

Waldrock pagina 2

Het Franse Scarve is momenteel op tour met Meshuggah en is toevallig vandaag aanwezig op het festival. Dit kwam goed uit toen bekend werd dat Black Label Society wegens gezondheidsproblemen van Zakk Wylde niet zou optreden. Het is natuurlijk absoluut geen gelijkwaardige vervanger, maar beter iets dan niets. Opvallend dat mensen heel enthousiast reageren en mee beginnen te schreeuwen met de nummers terwijl de anderen nog nooit van deze ‘Scarve’ gehoord hebben. De band bestaat uit twee zangers die elkaar bijna om het woordje afwisselen, na een paar nummers begint ook dit optreden helaas te vervelen.

Het duurt enige tijd voordat de veteranen van Entombed de smaak te pakken hebben. Gaandeweg spelen de Zweden hun death 'n' roll zo ontspannen als bedoeld, wat z'n weerslag vindt op de reactie van het publiek. Ook wij worden steeds blijer van de verrichtingen op het podium, de draaiende ogen van zanger L-G Petrov en de groovende met grunt doorspekte vette metal die we voorgeschoteld krijgen. ENTOMBED. Met hoofdletters, nog steeds.

Strapping Young Lad heeft onlangs een nieuw album uitgebracht, Alien, genoeg redenen om de band omtrent Gene Hoglan en de gefreakte Devin Townsend naar Nederland te halen. Voordat ze een noot spelen moet de kalende zanger/gitarist Devin eerst even kwijt dat hij iedereen in het publiek onwijs lelijk vindt! Tussen de nummers door beledigt en prijst hij het publiek ('You're not all inbred, just half of you'); aldoende bewust de hype omtrent zijn manische persoonlijkheid voedend. Voor velen is SYL vandaag een hoogtepunt en de fans komen dan ook zeker aan hun trekken. Een fan vanuit de eerste rij geeft zelfs z’n joint door naar de zanger, deze neemt even een pauze en terwijl hij rustig een hijsje neemt. Muzikaal wordt er flink uitgepakt, over de top synthesizer-effecten van epische proporties, naar links en rechts knallende stereo-effecten over de P.A en heftig harde moeilijk toegankelijke metal, waarin voor de kenner veel goeds verborgen zit. SYL is typisch een band waar je niets mee kunt, of helemaal voor gaat. Het slechts veertig minuten optreden eindigt met de cynisch commerciële boodschap van de zanger: ‘Fuck you and buy a t-shirt!’

Zweden staat bekend om zijn vele vette bands. Soilwork is hier één van. Het wordt opvallend druk in de tent. De eerste druppels voor vandaag beginnen namelijk te vallen en iedereen komt als een gek de tent in rennen. Veel mensen letten niet eens op de band, wanneer je al zoveel metal achter de kiezen hebt is de death metal van Soilwork ook niet meer zo opvallend. Vooral de bassist speelt zich in de kijker met vreemd misplaatse moonwalk-achtige danspasjes. Gelukkig kennen genoeg Waldrockers de Gothenburgmetal van deze band. Wellicht ligt het aan het matige geluid, maar binnen dit genre is er voldoende interessanters te vinden. Volgend jaar In Flames op Waldrock s.v.p.

Het bloed stroomt waar het niet gaan kan, de 'river runs again' zogezegd. Persoonlijk (JV) had Life of Agony van mij niet weer bij elkaar hoeven te komen. Sommige goede herinneringen worden namelijk verpest als je opnieuw geconfronteerd wordt met inspirerende personen uit het verleden. Keith gedraagt zich nog steeds als een zeurend kind en heeft wederom moeite om de oude nummers van River Runs Red fatsoenlijk uit te voeren. Een euvel waar de band ook ten tijde van de teloorgang volgend op Soul Searching Sun aan leed. Whitfield Crane (ex-zanger Ugly Kid Joe, die destijds de Keith uithing in LOA) deed op Dynamo '98 tenminste nog z'n best om het LOA oeuvre fatsoenlijk te vertolken. Het publiek kent de oudere nummers natuurlijk wél en probeert er tijdens de show het beste van te maken, tussendoor is het echter opvallend stil. Alleen het ge-whine van Caputo valt dan te horen, applaus ontbreekt. 'Come on guys, this is a rock & roll show' en geneuzel over Lost at 32 (in plaats van 22). Keith vraagt zich kennelijk nog steeds af of hij wel in een bandje zingen wil en weet ook niet waarom LOA weer bij elkaar is.