VERSLAG: Peacedog 2005

Festivalinfo was aanwezig op Peacedog 2005 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 13 foto's.

VERSLAG:

123

Peacedog 2005 - deel 1

Bijna tropische hitte met een heerlijk zonnetje op je vrije vrijdagavond en zaterdag. Voor de gemiddelde Nederlander zal dit al een alleraardigst vooruitzicht zijn, maar de organisatie van een muziekfestival zal er spontaan een klein vreugdedansje van gaan doen. Tenzij je natuurlijk al lang en breed hebt besloten je festival binnen te houden. Deze kleine domper bleek echter maar het begin van het ongeluk waarmee de organisatie van het Peacedog festival in Ede geconfronteerd zou worden. Zo waren er een week voor de start van het festival afzeggingen van Drive Like You Stole It (niet de minste op de bill) en Tribute To Nothing, viel de Peacedog zaterdag samen met Mojo gigant Fields Of Rock en had het personeel van Prorail besloten te staken op de betreffende vrijdag, zodat openbaar vervoer praktisch niet mogelijk was. Om alles netjes af te maken, verhinderde een file tussen Rotterdam en Ede de band Mono ervan om op tijd te komen voor hun optreden op vrijdag. Wellicht had het allemaal zijn weerslag op de bezoekersaantallen, die op zijn zachtst gezegd wat tegenvielen. De organisatie had het misschien al wel ingecalculeerd, aangezien deze editie van Peacedog op diverse plaatsen al werd aangekondigd als een festival voor “fijnproevers”.

Fijnproevers is niet het eerste waar je aan denkt bij het horen van het Eindhovense Isle of Men. Al vroeg in de avond zet de band een snoeiharde en overrompelende set neer. In de chaotische stukken doet de band denken aan The Dillinger Escape Plan, maar er wordt net zo gemakkelijk geschakeld naar conventionelere mosh stukken. De combinatie werkt verfrissend en op deze manier blijft het voor een groot deel van het publiek goed te behappen. Verder speelt de band ook nog eens erg strak en hebben ze met het luchtige "Daddy, I wanna be a rockstar" misschien zelfs wel een underground hit in handen.

Heel wat minder interessant is het Duitse Jumbo Jet, dat vervolgens de grote zaal opent. De aanstellerige podiumpresentatie kan niet verbloemen dat het muzikaal allemaal maar erg matig is. Niemand lijkt er echt rouwig om wanneer de band er na zo’n pakweg 25 minuten al de brui aan geeft. Snel verder.

Waar de hardcore van the maple room op plaat redelijk eigenzinnig is, klinkt de band live heel wat conventioneler. De afwisseling tussen twee zangers (clean en schreeuw) is onderhand wel bekend en instrumentaal komen details minder goed uit de verf. De oprecht enthousiaste en energieke aanpak van deze Belgen maakt echter veel goed.

Het publiek komt echter pas goed los bij San Andreas. Het repertoire van deze brutale schoffies uit Rotterdam is eigenlijk nergens geweldig goed en het ontbreekt hier en daar aan de nodige diepgang, maar de uitvoering staat als een huis. De band speelt agressief en energiek en heeft een goede sound. Daarin duikt, naast de nodige emocore, af en toe ook een verlate nu-metal invloed op. Middelpunt is zanger Stephan; wellicht weinig bescheiden, maar een erg goede frontman. Top show van een band met toekomst.

123

FOTOGRAFIE:

12
Coparck foto Peacedog 2005 Solo foto Peacedog 2005 Solo foto Peacedog 2005 Oceansize foto Peacedog 2005 Oceansize foto Peacedog 2005 Isle of Man foto Peacedog 2005 The Maple Room foto Peacedog 2005 San Andreas foto Peacedog 2005 San Andreas foto Peacedog 2005 Callisto foto Peacedog 2005 Callisto foto Peacedog 2005 Lampshade (Denemarken) foto Peacedog 2005
 
12
 
festival logo

ROCK WERCHTER 2005Rock Werchter is altijd al een festival van superlatieven geweest. Bijna elk...

festival logo

PARKPOP 2005 Parkpop is het grootste eendaagse festival van Europa. Als zo'n festival 25...