VERSLAG: Rockin' Park

Rockin' Park deel 1

Het is zondag 27 juni flink warm in het Goffertpark in Nijmegen. Zeg maar gerust heet! De zomer is losgebarsten. Gelukkig heeft de organisatie maatregelen genomen en wordt er bij de toiletten gratis drinkwater verstrekt. Op de schermen naast het hoofdpodium verschijnen regelmatig berichten dat je je goed moet insmeren, een petje op moet zetten en vooral veel water moet blijven drinken. Toch weerhoudt de warmte het publiek er niet van om naar het festival te komen. Want wat is er nou fijner dan een beetje met je vrienden in de zon hangen met goede livemuziek op de achtergrond?!

Rockin’ Park 2010 trapt om 12 uur af met Black Bottle Riot op het hoofdpodium. Voor de band een thuiswedstrijd, de heren komen namelijk uit Nijmegen en het is de enige Nederlandse band die op het festival speelt. Met een half uur stevige rockmuziek schudden ze het publiek wakker. Voor velen zal dit een onbekende naam zijn, maar Black Bottle Riot krijgt er ongetwijfeld fans bij na dit optreden.

Het festival kent een erg strakke planning. Op het moment dat de band op het hoofdpodium afgelopen is, begint Customs aan hun set op podium B. Door te openen met single ‘Justine’ weet iedereen meteen wie ze voor zich hebben. Het is druk bij het podium, maar vooral ook wat verderop op het veld, waar het publiek massaal is neergestreken op het gras – al dan niet met een kleedje – om deze zuiderburen te komen beluisteren. Helaas is de muziek wat eentonig en zijn het vooral de singles die eruit springen.

Er zijn vandaag meer Belgen aanwezig. Arid speelt aansluitend op het hoofdpodium. Ondergetekende blijft lekker op haar kleedje in de buurt van podium B (en de watervoorziening), maar ook vanaf die plek is het kenmerkende stemgeluid van zanger en gitarist Jasper Steverlinck goed te horen. Na Arid is het tijd voor The Black Keys. Het is echter het heetste moment van de dag en het vinden van verkoeling is belangrijker dan bandjes kijken. Dus nog maar een laagje zonnebrandcrème, nog een flesje water halen en eens kijken wat er allemaal te koop is op het festivalterrein. Naast twee stands met merchandise is er een klein marktje, waar vooral de petjes in trek zijn. Aan de inwendige mens is ook gedacht. Pannenkoeken, broodjes, Indiaas, kebab, hamburgers, pizza en natuurlijk patat; er is voor elk wat wils. De fruitkraam vlakbij de ingang doet goede zaken en ook de ijsverkopers hebben het druk. Muntjes gaan echter vooral op aan drinken.

Helaas is het aantal schaduwrijke plekken erg schaars en zit iedere vierkante meter schaduw vol met oververhitte festivalgangers. Als White Lies om drie uur op het hoofdpodium van start gaat, is het nog steeds erg warm. Vanaf een veroverd plekje in de schaduw is het heerlijke achtergrondmuziek. Uiteraard komen de singles voorbij, maar er wordt ook materiaal van het nieuwe album gespeeld en dat klinkt goed! De Britten hebben er zin in en spelen enthousiast. Voor Amy MacDonald verhuizen we met ons kleedje naar het voorste vak bij het hoofdpodium. De sfeer is erg gemoedelijk en ontspannen en de vrolijke muziek van deze Schotse dame draagt daar zeker aan bij. Ze zet een prima show neer, praat gezellig met het publiek over bleke Schotten die niet bruin maar rood worden in de zon en zegt dat ze nooit had verwacht dat het heetste optreden dat ze ooit deed in Nederland zou plaatsvinden. Haar single ‘This is the Life’ bereikte in ons land als eerste de nummer 1 notering en het publiek zingt enthousiast mee.