VERSLAG: Bospop 2010

Festivalinfo was aanwezig op Bospop 2010 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 90 foto's.

VERSLAG:

12

Dag 1

Rockfestival Bospop viert zijn dertigste verjaardag en dat gaat gepaard met een ander, groter festivalterrein en een affiche met klinkende namen van weleer. Zo zijn John Fogerty en Toto de onbetwiste headliners (tegenover Foreigner en The Australian Pink Floyd vorig jaar), aangevuld met iconen uit de jaren ’60 (The Doors), jaren ’70 (Crosby, Stills & Nash), jaren ’80 (Billy Idol) en jaren ’90 (The Cranberries). Bands uit het afgelopen decennium en nieuw talent is mondjesmaat aanwezig. Tijdens het warmste weekend van 2010 (tot nu toe, althans), met temperaturen die ver boven de dertig graden reiken, is het pappen en nat houden op Bospop.

Opener op het hoofdpodium is het Nederlandse trio The New Shining. Met een volwaardige en on-Nederlandse hardrocksound is The New Shining een geslaagde opwarmer voor Bospop. Een stuk rustiger gaat het eraan toe bij de Deense band Saybia – door sommige critici ook wel Saaibia genoemd. Die bijnaam is niet geheel onterecht, want spannend is Saybia nergens. Zelfs niet tijdens de schitterende ballad ‘The Second You Sleep’. Hits als ‘I Surrender’ en ‘The Day After Tomorrow’ worden keurig gespeeld, maar zonder overtuiging. Dat is wel anders bij De Dijk, dat zelfs na ruim een kwart eeuw nog niet verveeld lijkt met nederpopklassiekers als ‘Dansen Op De Vulkaan’, ‘Ik Kan Het Niet Alleen’ en ‘Als Ze Er Niet Is’.

Eerder dit jaar stond de Ierse band The Cranberries in een volle HMH. In 2003 namen de Ieren een langdurige sabbatical, wat bandleden de mogelijkheid gaf meer tijd te besteden aan hun familie en muzikale nevenprojecten. Zo liet zangeres Dolores O’Riordan van zich horen middels solomateriaal. Het vroegere succes van The Cranberries garandeert geen glansrijke comeback. Net als in de Bijlmer bierhal wacht het merendeel van het publiek op de paar grote hits die The Cranberries had – ‘Zombie’ in het bijzonder. Geen moment worden de bezoekers echt warm van het fletse en onopvallende spel van The Cranberries en O’Riordan heeft een schorre stem. Ook de houterige bewegingen van de leadvocaliste krijgen amper de handen op elkaar. Ondanks de matige uitvoeringen blijven mooie liedjes als ‘Linger’, ‘Ode To My Family’ en ‘When You’re Gone’ overeind, maar ze laten geen onuitwisbare indruk achter.

John Lyon, alias Southside Johnny, is samen met Bruce Springsteen en Steven Van Zandt de belangrijkste grondlegger van de New Jersey Sound. Het genre is een smeltkroes van typisch Amerikaanse genres als rock-‘n’-roll, blues en Stax-soul. Springsteen gaf veel van zijn meest soulvolle en bluesachtige schrijfsels af aan andere artiesten, met name aan Southside Johnny en zijn begeleidingsband The Asbury Jukes. De band uit de door The Boss vaak bezongen kustplek Asbury Park laat op Bospop horen waarom het ooit omschreven werd als “de beste barband ter wereld”. De wervelde show gaat lekker van start met het door Van Zandt geschreven ‘This Time It’s For Real’. Later volgen de Springsteen-composities ‘Talk To Me’ en ‘The Fever’. Southside Johnny (in oranje shirt) en zijn Jukes zijn dynamisch, scherp en swingend. Er is veel ruimte voor het brommende koper (onder andere van saxofonist Eddie Manion van The Miami Horns) en voor de toetsenpartijen van Jeff Kazee. ‘I Don’t Want To Go Home’ klonk zelden oprechter dan als afsluiter van het feestje van Southside Johnny & The Asbury Jukes op Bospop.

De moeder der supergroepen is Crosby, Stills & Nash (vooral in de carnatie met de vandaag afwezige Neil Young). De colossen uit de jaren ’60 en ’70 zijn elk afkomstig uit andere populaire Amerikaanse bands: David Crosby speelde in de folkrockband The Byrds, Stephen Stills was gitarist in Buffalo Springfield (met daarin ook Neil Young en Jim Messina) en Graham Nash was zanger van The Hollies. Het drietal begint zijn set met een mooie uitvoering van het Joni Mitchell-nummer ‘Woodstock’, dat uiteindelijk het hoogtepunt van het concert zal blijken. De urgentie die het hippienummer in 1969 had wordt op treffende wijze weergegeven door Crosby, Stills & Nash. Datzelfde geldt voor ‘Marrakesh Express’ en het van ‘Déjà Vu’ afkomstige ‘Our House’. Vreemde eenden in de bijt zijn de covers ‘Ruby Tuesday’ (The Rolling Stones) en ‘Behind Blue Eyes’ (The Who), die in uitvoering verbleken naast de oorspronkelijke versies. Tijdens dit optreden barst een korte, maar hevige regenbui los boven Bospop, waardoor velen naar de tent vluchten (waar even later Heather Nova speelt). Het concert van Crosby, Stills & Nash is mooi in zijn eenvoud; er wordt geen show opgevoerd, er worden enkel liedjes gespeeld uit lang vervlogen tijden.

Hoewel Heather Nova nooit grote hoeveelheden albums heeft verkocht (met Duitsland en Nieuw-Zeeland als enige uitzondering), is de zangeres uit Bermuda een graag geziene gaste op Nederlandse poppodia en festivals. Op Bospop zet Nova een goede show neer; misschien wel één van de betere die ze in recente jaren gaf op Nederlandse bodem. ‘London Rain’, één van haar populairste liedjes, wordt helemaal aan het begin van haar optreden gespeeld, tijdens de korte regenbui buiten de tent. Nova springt heen en weer tussen haar albums, met onder meer ‘Like Lovers Do’ van het popalbum ‘South’ en haar lijflied ‘Walk This World’ van doorbraakplaat ‘Oyster’. Bospop heft de primeur van een compleet nieuw nummer, dat een rocksound heeft zoals we dat lang niet op plaat gehoord hebben van Heather Nova. Ze is al ruim vijf jaar over haar creatieve piek heen, maar optredens van Nova zijn bij vlagen nog altijd prachtig.

Na grootheden als Crosby, Stills & Nash en The Cranberries vindt de eerste dag Bospop 2010 een afsluiter van formaat in John Fogerty. De swamprockzanger sloot het festival in 2008 al af, tot groot plezier van het publiek. Dit jaar is dat niet anders, al is zijn optreden niet per definitie beter. Fogerty start met de fijne rocksong ‘Hey Tonight’, om vervolgens een duik te nemen in zijn omvangrijke repertoire van (vooral) nummers van zijn voormalige band Creedence Clearwater Revival. ‘Born On The Bayou’, ‘Cotton Fields’, ‘Bad Moon Rising’; alle grote hits van de moerasrocker zijn present. Even tart Fogerty de weergoden door ‘Who’ll Stop The Rain’ te spelen. Op dat moment is het nog droog boven Weert, terwijl elders in het land al hevige hoosbuien losgebarsten zijn. Wanneer de regen dan toch met bakken uit de hemel valt, speelt Fogerty ‘Have You Ever Seen The Rain?’. Nogal een retorische vraag, John…

12

FOTOGRAFIE: Erik Luyten  

12345678
Cuby and the Blizzards foto Bospop 2010 The New Shining foto Bospop 2010 The New Shining foto Bospop 2010 The New Shining foto Bospop 2010 Jimmy Vaughan foto Bospop 2010 Jimmy Vaughan foto Bospop 2010 Jimmy Vaughan foto Bospop 2010 Jimmy Vaughan foto Bospop 2010 Jimmy Vaughan foto Bospop 2010 Jimmy Vaughan foto Bospop 2010 Jimmy Vaughan foto Bospop 2010 Saybia foto Bospop 2010
 
12345678
 
festival logo

EXIT FESTIVAL 2010Exit Festival is het grootste evenement in het Zuid-Oosten van Europa - en...

festival logo

ROCK WERCHTER 2010 Rock Werchter is het festival der festivals in de BeNeLux. Vier dagen lang...