VERSLAG: Motel Mozaique 2006

Motel Mozaique deel 2

Akron/Family is de eerste band die ik vanavond zie spelen. En wat zijn ze heerlijk gek! Dat folk zeer breed te interpreteren is laten deze vier mannen horen. Meerstemmige zang, gekke fluitjes en kazoo’s, rustige gedeeltes, afgewisseld met plotselinge chaotische uitbarstingen.
CocoRosie staat tegelijkertijd in een overvolle Schouwburgzaal te spelen. Ook deze groep, rondom de zusjes Bianca en Sierra Casady, maakt folk. Van weer een heel ander soort. "Alles wat geluid maakt, kan ook muziek maken" lijkt een beetje het uitgangspunt van CocoRosie te zijn. Het resultaat is prachtige, dromerige, experimentele muziek. En niet alleen de muziek is leuk, ook de artistieke filmpjes, gekke maskers en vrolijke acrobatische dansjes die op het podium vertoond worden maken je vrolijk. En de cover van Kevin Lyttles nummer ‘Turn me on’ blijft leuk.
Als CocoRosie is afgelopen zijn Mi and l’Au net begonnen met spelen in de Theaterzaal van de Nighttown. Het duo speelt mooie, subtiele gitaarmuziek. Vanavond lijkt dit helaas iets té subtiel te zijn, het publiek lijkt er niet de tijd voor te willen nemen. Voortdurend lopen mensen in en uit, met als gevolg dat de zaal erg onrustig wordt en de muziek een stuk minder goed overkomt.

De ’teenage’ garagepunkrockers van Be Your Own Pet, die zaterdagavond als eerste de Basement van Nighttown onveilig komen maken, hebben een heel legertje myspace-vriendjes opgetrommeld. Het kan menig muziekfreak niet ontgaan zijn dat de volgende generatie punkliefhebber is opgestaan. Echt blij zijn de beugelbekkies niet als Giel Beelen ze compleet verkeerd aankondigt. Gelukkig maar voor Giel dat hij vliegensvlug van het podium is verdwenen. De nieuwe Blondie (Jemina Pearl) staat met haar achttien lentes jong de longen uit haar tengere lijfje te schreeuwen, maar de adempauzes tussen de nummers duren te lang. Behoorlijk zonde als je bedenkt dat garagepunkrock gewoon in een moordend tempo gespeeld moet worden. De maandag erop staat Be Your Own Pet voor de volgende try-out in de Amsterdamse poptempel de Melkweg. Met deze herkansing slagen de All American Teenagers glansrijk. De songs worden zonder breaks door je strot geduwd en Be Your Own Pet houdt er de vaart in. Ondanks dat de nummers qua sound één in een dozijn lijken, sta je aan het einde van het optreden strak van de adrenaline. Vuige punkrock waar zelfs muurbloempjes gegarandeerd op los komen.

Isobel Campbell (ex-Belle & Sebastian) nam samen met Mark Lanegan het prachtig mooie album ‘Ballad of the Broken Sea’ op. In de Basement van Nighttown speelt ze zonder Mark Lanegan, maar mét Eugene Kelly, de voormalige zanger van The Vasolines. Zeker een waardig vervanger, met een bijna even diepe en donkere stem. De vrijdagavond van Motel Mozaique was niet uitverkocht, de zaterdagavond is dit wel. Dit laat zich gelden door overvolle zalen, zo is ook de Basement afgeladen vol en helaas ook erg onrustig tijdens dit optreden. Als zelfs de artiesten verschillende malen moeten verzoeken of het niet ietsje stiller kan, treedt er toch wel plaatsvervangende schaamte op voor je mede concertbezoekers.
Als afsluiter in de Mainhall van Nighttown staan The Cardigans op het programma. Wat betreft naamsbekendheid zijn ze toch wel een vreemde eend in de bijt, een band die ook bekend is bij de grote meute en niet alleen bij een selecter publiek. The Cardigans presenteren zich als ware rocksterren, wat op een festival als Motel Mozaique toch wel een enigszins lachwekkende indruk geeft. Voordat de band opkomt klinkt een minutenlang durend intro. The Cardigans spelen zowel oude als nieuwe nummers, want de afgelopen jaren hebben ze niet stil gezeten. Zo brachten ze vorig jaar het album ‘Super Extra Gravity’ uit. Het publiek kent ze toch vooral van de nummers ten tijde van Gran Turismo, dit zijn dan ook de nummers waar ze het meeste succes mee boeken.

Motel Mozaique blijft voor mij toch één van de beste festivals van Nederland. Een festival waar altijd een hoop leuke optredens te zien zijn, van bands die je graag al eens wilde zien en van bands waarvan je nog niet eens wist dat je ze wilde zien.
Motel Mozaique 2006 valt voor mij het best te omschrijven als Optimaal Genieten. Genieten van de muziek, de sfeer, de mensen. Ik kan me geen eerder festival herinneren waar zowel een sauna als een massage op het programma stonden!