VERSLAG: PITCH Festival

PITCH Festival: dag 2

De poorten openen vandaag dezelfde tijd als gisteren , maar er is echt een groot verschil in het programma. We moeten het vandaag met een podium minder én met zes uurtjes minder aan muziek doen op het Amsterdamse festival. Het programma maakt gelukkig veel goed; van het begin tot het eind wordt er in de drie zalen een erg goed vernieuwend programma geboden met opkomende wereldsterren.

De dag begint kalmpjes met Eskmo. Het is rustig om veel mensen nog in de wachtrij staan buiten het terrein, maar ook de electro-artiest is niet erg uitbundig. Brendan Angelides stond vorig jaar op Le Guess Who? en wordt graag opnieuw gevraagd, maar de trucs van de Amerikaan zijn nog altijd hetzelfde. De live performer geeft hierdoor gelukkig niet een minder spectaculair optreden. De multi-genre composities worden gebracht met veel analoge geluiden; een samba-ei, klikkende steentjes, gehijg, krakende zakjes, stalen buizen, lege prullenbakken, plastic flesjes, glazen potjes en het openen van bierblikjes. De jonge artiest is hiernaast ook druk met de visuals, waardoor hij erg in zichzelf is gekeerd, maar dat is totaal geen probleem.

Met een enorme uitloop en twintig minuten later dan afgesproken wordt 'de man van het jaar' aangekondigd op het hoofdpodium. De Amerikaans/Chileense muzikant Nicolas Jaar stond vorige week in Paradiso en is met veel enthousiasme ook vandaag uitgenodigd. Het publiek wat nog was van de eerste festivaldag heeft aan het viertal helaas geen goede oppepper. Het publiek reageert gapend en pratend op de rustige muziek van debuutplaat “Space Is Only Noise”. De 21-jarige staat met zijn vrienden met de rug naar het podium en het is even alsof ze heel rustig met elkaar staan te jammen zonder publiek. Het wordt hierdoor minder pijnlijk om rustig weg te lopen.

De Amerikaanse synthpoppers Yacht kunnen op veel publiek rekenen. Het soloproject van Jona Bechtolt (ex-The Badger King/The Blow) is vandaag uitgegroeid tot een vijftal en ze zijn qua grappen en bewegingen goed op elkaar ingespeeld. De populaire act stond meerdere keren op De Affaire en in Paradiso en de podiumpresentatie zit er goed ingestampt. De bandleden rennen het publiek in, beklimmen de boksen, gaan dramatisch op de grond liggen zingen en wisselen onnodig van instrumenten. Het publiek krijgt nog even de mogelijkheid tot een vragenronde en er wordt ook gelijk een wedervraag gesteld; geloven jullie in aliens? De band gooit nog even 'Breaking The Law' van Judas Priest in het publiek en bewijst opnieuw dat kwaliteit veel minder belangrijk is dan een goed verzorgd optreden.

De Britse singer-songwriter Jamie Woon weet veel mensen te verrassen met zijn debuutplaat “Mirrorwriting” en mag het vandaag op een podium gaan waarmaken. De druk op zijn schouders is enorm en veel publiek is speciaal naar Amsterdam gekomen om hem te kunnen aanschouwen. De 28-jarige staat vandaag voor het eerst in Nederland en vindt het 'amazing' om hier te mogen spelen. De jongen frontman heeft drie vrienden meegenomen en kondigt ze meerdere keren netjes aan. De slow jam-muziek doet soms even verlangen naar de studioversies, maar slecht is het zeer zeker niet. Het nieuwe jasje staat hem zeker goed en ook de Charles & Eddie-cover ‘Would I Lie To You?’ wordt vandaag goed ontvangen.

De laptopmuzikant Steven Ellison mag met Flying Lotus voor een enorme hoeveelheid bezoekers spelen. De 'niet weggaan' van de presentator, wanneer het ombouwen een beetje uitloopt, is dan ook vooral overbodig. De Amerikaan doet vandaag zijn enige Nederlandse optreden in 2011 en hij betreurt zijn lange afwezigheid. 'Ik ben bezig geweest met het maken van nieuwe muziek en alles', laat hij vluchtig weten. Het optreden wordt nog even overschaduwd door Sanne Putseys die frontstage komt dansen en handtekeningen uitdelen, maar gelukkig zorgt de beveiliging ervoor dat het uiteindelijk enkel Steven Ellison is die de show mag stelen.

De Belgische singer-songwriter Sanne Putseys heeft vier vrienden meegenomen en staat met haar Selah Sue op het hoofdpodium. De 22-jarige verkoopt alle concertzalen in Nederland en België gemakkelijk uit, maar doet het vandaag met veel minder publiek dan ze gewend is. Sanne complimenteert het festival met de goede line-up, maar haar gitaarnummers past minder goed op het dance-festival dan ze zelf realiseert. Het droevige akoestische nummer ‘Just Because I Do’ verpest zelfs even de gezellig opwekkende danssfeer. Het was een beter idee geweest om haar samen met Addikted Kru Sound te boeken als dubstep-act, dan had ze ongetwijfeld voor meer enthousiasme gezorgd.

De Noorse feestband Kakkmaddafakka heeft wat reisproblemen gehad vandaag, maar is alsnog tijdig op het podium aanwezig om het festival te komen afsluiten. ‘We hebben tien uur moeten vliegen om hier te kunnen staan en gaan hierdoor extra hard feesten’, laat frontman Axel Vindenes weten. De groep stond onlangs in Paradiso, Merleyn, Ekko en Rotown en ze merken dat het publiek groter en groter wordt elke keer dat ze in Nederland spelen. De bandleden geven elkaar high fives, de shirts worden uitgetrokken en de uitbundige danspasjes krijgen uitgebreid de ruimte. De grote formatie weet voor een feest te zorgen waarvan iedereen kan genieten. Het eindigen met ‘Halo’ van Beyoncé Knowles maakt het compleet.

Het populaire Amsterdamse dance-festival 5 Days Off verhuisde in 2010 van de maand juli naar de maand maart, waardoor het PITCH Festival in een geweldig gat is gesprongen. Met ongeveer dezelfde instelling en programmering heeft het een goed en druk festival weten neer te zetten. Helaas zijn de kleinere locaties bij populaire acts als Hudson Mohawke en Mount Kimbie onmogelijk toegankelijk voor alle geïnteresseerden, maar de vroegkomers worden ruimschoots beloond. Een vervolg is onvermijdelijk.