VERSLAG: Le Guess Who? May Day 2012

Le Guess Who? May Day

In november pakt Utrecht jaarlijks uit met Le Guess Who? Dit keer was het tijd voor een voorjaarseditie, Le Guess Who? May Day genoemd. Net als de afgelopen editie in november begint het festival met een gratis versie: Le Mini Who?. Op verschillende locaties, in en rond de Voorstraat, treden Nederlands acts op en het blijkt vandaag zeker de moeite waard om daar een kijkje te nemen. Buiten het feit dat het prachtig weer is, zijn ook de optreden goed tot zeer goed te noemen.

In Café Het Hart speelt Port of Call vooral nummers van zijn net verschenen cd Ten Feet Of Wind. Ook met alleen gitaar (het laatste nummer Mirror zelfs onversterkt) blijven de nummers overeind. Een paar honderd meter verder speelt Bombay Show Pig in de etalage van Café De Voortuin. Een flink aantal mensen verzamelt zich op straat en kijkt door het open raam naar binnen, zo nu en dan gadegeslagen door nietsvermoedende fietsers. In wijnbar VinVin sluit Broeder Dieleman Le Mini Who? af. Folksongs in het Zeeuws, bijvoorbeeld over de Schelde, of over stagelopen op een begraafplaats. Een mooie afsluiter van een mooie middag.

De avond van Le Guess Who? May Day begint in een bloedhete Spiegelbar. Om het concert van Julia Holter goed over te laten komen, is gekozen voor zitplaatsen in de kleinste zaal van Tivoli. Terwijl het zweet over de ruggen loopt, blijft bijna iedereen tot het einde geboeid kijken en luisteren naar de Amerikaanse zangeres. Ze is al bijna vijfendertig uur wakker en heeft (wellicht daardoor) verder niet heel veel te vertellen. Maar de muziek die tegelijkertijd heel toegankelijk is en toch ingewikkeld lijkt maakt heel veel goed.

In de grote zaal is het een graad of twintig koeler dan in de Spiegelbar, maar zodra Sharon van Etten het podium opstapt, krijg je het vanzelf weer warm. Wat een stem, wat een liedjes. Haar meest recente album Tramp wordt overal goed ontvangen en vanavond laat ze zien waarom. Gewapend met elektrische gitaar is Van Etten zowel met band als solo de baas in Tivoli. Met speels gemak.

In samenwerking met Festival a/d Werf heeft Le Guess Who? ook twee acts op het podium op het Neude geprogrammeerd. Eén van die acts is Willis Earl Beal die eerder al een erg goed optreden gaf op London Calling. Vanavond is het wederom sterk wat hij laat zien, tot hij zich laat gaan en een toeschouwer op de eerste rij een schop geeft. De (dronken) man verstoort het optreden en voelt vandaag waarschijnlijk nog wel wat pijn. ”If you disrespect my profession, I disrespect your face”. Willis Earl Beal komt hier niet om vrienden te maken. Of toch wel, maar niet ten koste van alles. Hij doet wat hij wil en het laatste nummer van zijn set laat hij door deze omstandigheden dan ook zitten. Na afloop wordt hij door de politie meegenomen naar het bureau om daar zijn verhaal te komen doen. Wordt vervolgd.

Een stuk verder in de Voorstraat speelt Weird Dreams in ACU. Het kleine zaaltje is aardig gevuld, maar loopt ook weer redelijk snel leeg. Dat ligt niet aan Weird Dreams, die geen onaardige set spelen, maar vooral aan de band die in Tivoli geprogrammeerd staan: Cloud Nothings. Het cliché stormachtige ontwikkeling mag bij Cloud Nothings zeker van stal worden gehaald. Ruim een jaar geleden waren ze de beste band van het Here’s Your Future festival in Tilburg, vandaag waren ze met gemak de beste band van Le Guess Who? May Day.

De band rond Dylan Baldi laat er geen misverstanden over bestaan. Wij zijn Cloud Nothings, jullie gaan uit je dak op onze muziek. En zo geschiedde. Hoogtepunt was ‘Wasted Days’, ruim een kwartier, waarvan geen seconde te veel was. Na een hoop goede optredens er toch met kop en schouders bovenuit steken is heel knap.