VERSLAG: Lowlands 2012 - dag 2

Festivalinfo was aanwezig op Lowlands 2012 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 51 foto's.

Naar het Lowlands 2012 - dag 1 verslag
Naar het Lowlands 2012 - dag 3 verslag

VERSLAG: Janske van den Broek  

Zaterdag 18 augustus 2012

De Ierse singer-songwriter James Vincent McMorrow bijt vandaag het spits af. Alhoewel het door de hitte bijna niet is uit te houden staat de India tent bomvol met bezoekers die deze ochtend vroeg zijn opgestaan om dit optreden niet te hoeven missen. De verlegen McMorrow verteld ons dat hij de afgelopen jaren al ruim vierhonderd keer zijn debuutalbum Early In The Morning live heeft gespeeld en dit is zijn een na laatste keer voordat hij gaat slapen en daarna aan zijn nieuwe album begint. Vandaag moeten we het nog doen met zijn vorige album. Met het nummer ‘Early In The Morning’ opent hij zijn set. Hij heeft gelukkig zijn voltallige band bij zich waardoor hij beter tot zijn recht komt in de grote festivaltent. Vooral de wat hardere nummers als ‘From The Woods!!’ en ‘Sparrow And The Wolf’ komen hierdoor goed uit de verf. Publieksfavoriet is het nummer ‘We Don’t Eat’ waarmee hij zijn set eindigt. Een mooi begin van deze hete festivaldag(JvdB)

In de Bravo is het tijd voor een van de grootste beloftes van Lowlands 2012, de uit Leeds afkomstige band Alt-J. Het lijkt alsof ze uit het niets zijn gekomen, maar vele vertellen dat we dit optreden niet mogen missen. De uit Leeds afkomstige folkband speelt een mix van Indiepop met elektrische invloeden. Er heerst een relaxte sfeer in de tent terwijl Alt-J zijn kunsten vertoont. Het nummer ‘Breezeblocks’ wordt zelfs al meegezongen. Een prima optreden en deze band belooft een gouden toekomst tegemoet te gaan. Waarschijnlijk zien we ze volgend jaar weer terug op Lowlands, maar dan in de Alpha tent.(JvdB)

Volgens de zanger is het belangrijkste in het leven dat je de hele dag kunt skaten. Dit blijkt wel omdat de zanger zelfs zijn skateboard gebruikt voor zijn gitaar pedalen. Deze Amerikaanse skate-punk band Fidlar wat staat voor "fuck, it dog, lifes a risk" staat vandaag in de Charlie tent. Terwijl duizenden oververhitte festivalgangers zich klaarmaken voor een gigantisch watergevecht staat een kleine groep mensen te zweten bij het Charlie podium. “Are there any Mexicans here?”, vraagt de zanger aan het publiek, waarop niemand reageert. Hij vraagt het nogmaals en wanneer een enkeling zijn hand op steekt roept hij “You are not Mexican, you are the whitest boy I have ever seen!”. Nummers over drugs, skateboarden en zelfs een nummer genaamd ‘Whore’ komen in een sneltreinvaart voorbij. Inhoudelijk qua teksten zijn ze niet erg informatief, maar daarnaast zorgen ze wel voor een vermakelijk optreden.(JvdB)

De dames en heren van de uit Londen afkomstige Indie pop band Veronica Falls spelen na Fidlar op het Charlie podium. Een magere opkomst wat mogelijk veroorzaakt wordt doordat ze tegelijk geprogrammeerd staan naast onder andere Blaudzun en Dope D.O.D. en door het hete weer. Er staan bijna alleen maar mensen op de schaarse plekken waar enige schaduw te vinden is. De band speelt vandaag veel nummers van het nieuwe album My Heart Beats wat dit jaar is uitgekomen. De nummers ‘Found Love in a Graveyard’ en ‘Beachy Head’ mogen natuurlijk niet ontbreken op de setlist. Een prima optreden, maar helaas niet boeiend genoeg om te blijven staan en de ondraagbare hitte te trotseren.(JvdB)

Terwijl bijna het hele publiek in zwemkleding staat komen de bandleden van SMOD in lange tunieken met lange broeken het podium op. Waarschijnlijk zijn zij beter gewend aan deze tropische temperaturen. De band is afkomstig uit Mali, wat dit meteen verklaard. Dat de band in het Frans zingt mag de pret niet drukken. Binnen een paar minuten is het feest losgebarsten. Er klinkt hip hop, rap maar ook traditionele Malinese muziek door de speakers. De twee zangers laten traditionele danspasjes zien, welke door het publiek vol enthousiasme na worden gedanst. Het is een gezellig feestje waarbij de band met het publiek de temperatuur nog een paar graden doen stijgen in een grote menigte voor de Lima tent. Het nummer ‘Ambola’ , wat gaat over het samen zijn met elkaar worden uit volle borst meegezongen en aan de glimlach op de gezichten van de zangers te zien genieten zij net zoveel als het uitzinnige publiek. Een tropische verrassing op deze tweede Lowlands dag.(JvdB)

De ster van Kasabian is nog steeds rijzende, maar een bomvolle Alpha zit er vandaag niet in. Ze hebben inmiddels vier albums achter hun naam en een behoorlijke fanschare, echter wil het maar niet uitgroeien tot een band met de status van Oasis, hun onvermijdelijke referentie. Kasabian speelt routineus, iets wat voor de echte fans misschien ontzettend fijn is. Hits, meezingen, klaar. Ik ben echter geen fan. Van subtiliteit is geen sprake, het is mij iets te veel geblaas en gepomp. Avin' a good time? Niet echt.

'Hardcore is a way of life', zo wordt er weleens gezegd. Als je niet in het wereldje zit, valt het lastig te begrijpen. Letlive, uit Los Angeles, is echter geen hardcore band uit het boekje. Elementen van mathrock en emo zitten diepgeworteld in hun muziek. Zanger Jason Aalon Butler springt als een bezetene over het podium, brult er op los en duikt tegen het einde van de set Lake Lowlands in. Strak gespeeld, energieke sound.

Over hits gesproken. Ieder uur komt de hit ‘Little Talks’ van Of Monsters & Men wel voorbij op de Nederlandse radio. Je kunt bijna niet om deze IJslanders heen. Dit merken we al snel wanneer de India tent ongeveer drie maten te klein blijkt te zijn voor het enorme publiek wat graag getuige wil zijn van dit optreden. Deze Indie Folk / Pop band waren in 2010 nog de winnaar van een bandwedstrijd in IJsland. Nu staan ze op grote podia van allerlei festivals in heel Europa. Zo ook vandaag op Lowlands. Een gezellige en vrolijke sfeer heerst er in zowel de tent als ver daarbuiten. De samenzang en vele instrumenten zoals een trompet en accordeon maken het optreden tot ideale feestmuziek en er wordt daarom ook volop gedanst. De nummers ‘Mountain Sound’ en natuurlijk ’Little Talks’ zijn de absolute hoogtepunten van dit mooie optreden. Een band waar we zeker nog veel van zullen horen.(JvdB)

Hoe anders treffen we het aan bij Charles Bradley, die samen met zijn Extraordinaires de Lima omtovert tot een swingend geheel. De voormalig James Brown-imitator, die de pensioenleeftijd inmiddels bijna heeft bereikt, bracht vorig jaar opvallend genoeg pas voor het eerst een studioalbum uit. Soul en funk doen het goed op deze zomerse avond. Zijn raspende stem barst van emotie. Zelfs mensen die thuis nooit een soul- of funkplaat op zullen zetten, genieten met volle teugen bij dit energieke optreden van 'The Screaming Eagle of Soul'.

In 2009 stond ze al op Lowlands onder de naam Santogold, maar deze editie zien we zangeres, songwriter en producer Santi White terug als Santigold. In april bracht ze haar nieuwe album Masters of My Make-Believe uit en vanavond staat ze als afsluiter in de Bravo tent. In een neongroen pakje en met haar twee zangeressen komt ze het podium op. De zangeressen zijn op zichzelf al erg vermakelijk om naar te kijken. Ze bewegen zich voort als robots en dansen op allerlei aparte manieren mee op de muziek. Ook wordt er een aantal keren door de gehele band van outfit verwisseld. Tijdens het nummer ‘Creator’ mogen er tientallen fans het podium opklimmen om mee te dansen. Oudere nummers als ‘Say Aha’ en ‘L.E.S. Artistes’ worden enthousiast ontvangen door het uitzinnige publiek. Ook een aantal nieuwe nummers als ‘Big Mouth’ liggen goed in het gehoor. Doorweekt van het zweten van het dansen verlaten we de dampende tent. Wat fijn dat Santigold weer even terug was op Lowlands.(JvdB)

In Amerika is The Walkmen een begrip in de indiewereld, de zesde plaat 'Heaven' kwam afgelopen mei uit, maar in Nederland krijgt de band maar geen voet aan de grond. Met publiekstrekkers als Skrillex en Santigold tegelijkertijd, moeten de New Yorkers het doen met een halfvolle India. Het leven is niet altijd eerlijk, aangezien The Walkmen een uitstekende liveshow in huis heeft. Zanger Hamilton Leithauser is goed bij stem en toont dit met krachtige uithalen. Een gevarieerde set met vooral nummers van de laatste drie albums is het gevolg. Knallers als 'Heartbreaker', 'Blue as Your Blood' en 'Angela Surf City' tillen het optreden naar een hoogtepunt. Ontzettend strak gespeeld, genoten, maar er knaagt iets. De band had meer verdiend. Meer mensen hadden van dit fantastische optreden moeten genieten. Het is (vandaag) echter niet anders.

FOTOGRAFIE: Luuk Denekamp   Caroline Homburg  

12345
Eagles of Death Metal foto Lowlands 2012 - dag 2 Eagles of Death Metal foto Lowlands 2012 - dag 2 Eagles of Death Metal foto Lowlands 2012 - dag 2 Fresku foto Lowlands 2012 - dag 2 Fresku foto Lowlands 2012 - dag 2 Fresku foto Lowlands 2012 - dag 2 Fresku foto Lowlands 2012 - dag 2 Fresku foto Lowlands 2012 - dag 2  foto Lowlands 2012 - dag 2  foto Lowlands 2012 - dag 2  foto Lowlands 2012 - dag 2  foto Lowlands 2012 - dag 2
 
12345
 
festival logo

LOWLANDS 2012 - DAG 3De alweer laatste Lowlands festivaldag is nog maar net van start wanneer de...

festival logo

LOWLANDS 2012 - DAG 1 Vandaag begint alweer de twintigste editie van Lowlands die binnen no-time...