VERSLAG: Rocking The Blues 2006

Festivalinfo was aanwezig op Rocking The Blues 2006 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 9 foto's.

VERSLAG:

Rocking The Blues - 30 september 2006

Het is alweer de zevende editie van de jaarlijkse Bluesnight in het CCOG in Duiven. Een niet al te groots opgezet festival, doch al jarenlang gekenmerkt door de zeer hoge kwaliteit van de aanwezige bands. Tel daar een ongelooflijk enthousiaste en liefhebberij uitstralende organisatie bij op en je kunt een prachtige bluesavond verwachten. In de voorverkoop zijn reeds zo’n 400 kaarten verkocht, dus het belooft volle bak te worden in Duiven.

De avond begint met Bas de Haan in het cafégedeelte van het CCOG. Het is de derde keer dat De Haan de eer krijgt om het publiek akoestisch op te warmen voordat het elektrische geweld in de grote zaal begint. De organisatie zal ongetwijfeld zijn reden hebben om deze Amsterdammer voor de derde keer naar Duiven te halen. Persoonlijk heb ik niet zo veel met de muziek van Bas de Haan. Het echte bluesgevoel kan hij op mij in elk geval niet over brengen. Ik besluit dan ook om na twee nummertjes het cafégedeelte te verlaten om alvast een mooi plekje in de grote zaal uit te zoeken.

Om 20.30 uur bijt The Twelve Bar Blues Band het spits af. In het voorjaar is hun cd ‘The Blues Has Got Me’ uitgekomen en deze is inmiddels op een paar exemplaren na volledig uitverkocht. De band weet op dit moment nog niet of ze een tweede persing uit gaan brengen of dat ze met iets nieuws gaan beginnen. Gelet op het tempo waarmee de 12BBB momenteel aan de weg timmert verwacht ik dat de band voor de laatste optie zal kiezen. De band krijgt ongeveer een uur speeltijd en weten deze perfect te benutten. Het is voor mij de tweede keer dit jaar dat ik de band aan het werk zie, maar ditmaal ben ik, in tegenstelling tot de vorige keer, volledig overrompeld. De enorme power van de band, de emotie in de nummers en de superstrakke ritmesectie zijn een waar genot om naar te luisteren. Het rauwe stemgeluid van JJ Sharp en het fantastische melodieuze gitaarspel van Kees Dusink zijn een fantastisch contrast. Ook de interactie tussen band en publiek is subliem en het is dan ook absoluut onmogelijk om bij deze swingende Chigagoblues de benen stil te houden. Het uur vliegt jammer genoeg voorbij en ik ben erg benieuwd of de tweede band van de avond de moeilijke taak beheerst om de sfeer in de zaal op hetzelfde niveau te houden.

Het is na de fantastische set van 12BBB dan ook echt even wennen aan de ongepolijste en rauwe garageblues van The Cuban Heels. Gelukkig ben ik na het instrumentale openingsnummer ‘Gutbucketmusic’ van hun laatste gelijknamige cd weer bij de les en is het al snel genieten van deze jonge blueshonden. Bluesharpkunstenaar Richard Koster banjert met het hoofd in de nek van links naar rechts over het podium en zanger Jan Hidding perst ineengedoken met zijn geweldige en zuivere stem de rauwe soul en swampy bluesrock de volle zaal in. Met het nummer ‘Motherless Child’ komt de gedachte aan Lester Butler & The Red Devils weer voorbij, waarbij de ex-Strikes gastbassist en drummer Chiel ten Vaarwerk de frontmannen Hidding en Koster perfect weten te ondersteunen. Ook het scheurende gitaarwerk van de toch op het podium onopvallende Rico Gerfen staat als een huis.
Na een dampend uur, waarbij het geluidsvolume bij de stevige nummers net iets te hoog ligt, neemt de band afscheid met een ode aan de dit jaar gestopte collegaband The Strikes.

Duiven kan zich op gaan maken voor The Ian Siegal Band. Siegal, op de poster vermeld als headliner van de avond, arriveert als een echte ster samen met zijn bassist Andy Graham (ex Joe Jackson Band) en drummer Nikolay Bjerre in een tien meter lange witte Limo bij het CCOG. Met een verbaasde en licht verlegen blik wandelen de Britse bluesmannen door de volle zaal richting kleedkamer. Een klein kwartiertje later komt Siegal met z’n onafscheidelijke ‘vriend de fles’ en uiteraard zijn andere bandleden het podium op. De mensen die Ian Siegal in Duiven voor de eerste keer zien, weten nu ook dat alcoholgebruik een erg belangrijk levensitem is voor de 35-jarige Brit. In en tussen bijna elk nummer wordt het alcohol- en drugsgebruik breed uitgemeten en onder het motto ‘I ain’t drunk, I’m just drinking’ brengt Siegal zijn fles cognac met de grootste regelmaat naar de mond.

Halverwege de set en op het moment dat de alcoholescapades van Siegal mij beginnen te irriteren komt de band pas echt los met de nummers ‘Sugar Rush’ en ‘Revelator’. Ook een geweldige parodie op Tom Waits is een lust voor het oor. Het is prachtig wat de band hier vanavond neerzet. Toch hoop ik Siegal ooit in de toekomst nog eens met een vaste Hammond-speler te bewonderen. De onovertrefbare stem is dan wel het belangrijkste wapenfeit van Siegal, maar bij zijn goede, maar bij lange na niet perfecte gitaarspel, vind ik de afwezigheid van Hammond-speler Johnny Henderson een echt gemis.

De Ian Siegal Band sluit de avond op gepaste wijze af door tot twee maal toe terug te keren op het podium. Na de Creedence Clearwater-klassieker ‘Born on the Bayou’ houdt Siegal het voor gezien en zit de zevende editie van Rockin’ the Blues in Duiven er op. Organisatoren Richard en Bart bedanken zichtbaar opgelucht en uiterst tevreden het publiek waarbij ze de achtste editie voor 27 september 2007 al weer in hun agenda hebben gezet. De zaal is al behoorlijk leeggelopen als Ian Siegal nog ruimschoots de tijd neemt om cd’s en dvd’s te signeren.

FOTOGRAFIE:

Twelve Bar Blues Band foto Rocking The Blues 2006 Twelve Bar Blues Band foto Rocking The Blues 2006 Twelve Bar Blues Band foto Rocking The Blues 2006 Bas de Haan foto Rocking The Blues 2006 Cuban Heels foto Rocking The Blues 2006 Cuban Heels foto Rocking The Blues 2006 Cuban Heels foto Rocking The Blues 2006 Ian Siegal foto Rocking The Blues 2006 Ian Siegal foto Rocking The Blues 2006
 
 
festival logo

PROGPOWER EUROPE 2006Het festival vindt dit jaar voor de achtste keer plaats in Jongerencentrum...

festival logo

CULT & TUMULT FESTIVAL 2006 Het festival Cult en Tumult is een gratis festival om het begin van het...