VERSLAG: London Calling 2006

Festivalinfo was aanwezig op London Calling #2 2006 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 8 foto's.

VERSLAG: Imre Veen  

12

Vrijdag 24 november

Nog nooit was een editie van London Calling zo snel uitverkocht als dit najaar. Nog voordat alle bands bekend waren, was er al geen passe-partout meer te krijgen. Enkele weken voor het betreffende weekend waren ook alle dagkaarten op. London Calling is hét festival waar je leuke nieuwe bandjes ontdekt. Het trekt altijd erg veel Britse bezoekers en het is er erg gezellig. De bands spelen om en om in de kleine en de grote zaal van Paradiso. En is de kleine zaal vol? Dan kun je in de grote zaal via een groot scherm meegenieten van wat er in de kleine staat te spelen.

De eerste band die vanavond de kleine zaal mag warmdraaien is The Holloways. Deze jongens uit noord Londen zetten met hun vrolijke muziek meteen de juiste sfeer. De Britten in het publiek doen een poging tot dansen, terwijl de Nederlanders nog een beetje de kat uit de boom kijken.

In de grote zaal start de avond met Little Man Tate. Aan de hoeveelheid mensen die een shirt van deze band draagt te zien zijn er vanavond veel fans aanwezig. De muziek heeft een behoorlijk hoog pop-gehalte; het zijn vooral vrolijke en gezellige liedjes met een hoog tempo. De mensen die bij The Holloways nog wat aarzelden dansen inmiddels met de Britten mee en nummers als ‘Man I Hate Your Band’, ‘The Agent’ en ‘What? What You Got’ worden hier en daar meegezongen.

Terug naar de kleine zaal voor de 747’s. Deze band lijkt meer op zijn plaats in de jaren ‘60 dan op London Calling 2006. De muziek is wat ouderwets en doet sterk denken aan The Beatles. Het festival zelf omschrijft het als “een mix tussen psychedelische rock en Coldplay-achtige melodieën met veel meerstemmige zang”. Wij hebben moeite om wakker te blijven, evenals het merendeel van het publiek.

Gelukkig is er daarna Milburn. Ook in de kleine zaal, die inmiddels uit zijn voegen barst. Deze heren hebben al eerder in Paradiso gestaan als voorprogramma van Arctic Monkeys en trekken erg veel publiek. Er wordt fanatiek op en neer gesprongen en zelfs gecrowdsurft. Veel mensen – voornamelijk Britten – klimmen het podium op om met de band mee te zingen of te stagediven. Milburn zet de kleine zaal op zijn kop en aan het einde zingen we allemaal uit volle borst: “The book that you’re reading is upside down!”.

Het hoogtepunt van de avond speelt zich echter niet veel later af in de grote zaal. Daar staat Klaxons geprogrammeerd. Deze new rave-band heeft zich in zijn thuisland al bewezen en dit is te merken. Al ruim voor aanvang heeft het Britse gedeelte van het publiek zich in groten getale voor het podium verzameld. En gelijk hebben ze. Vanaf de eerste beukende synthesizer-klanken is duidelijk dat Klaxons iets nieuws te vertellen heeft. Dat het rauwer wordt is zeker. Het publiek smult ervan, zo blijkt uit de meltingpot van uitzinnige pogoërs, heen-en-weer flitsende glowsticks en rondvliegend bier.

12

FOTOGRAFIE: Annika van Zonneveld  

Milburn foto London Calling 2006 Milburn foto London Calling 2006 Milburn foto London Calling 2006 Milburn foto London Calling 2006  foto London Calling 2006  foto London Calling 2006 Bromheads Jacket foto London Calling 2006 Bromheads Jacket foto London Calling 2006
 
 
festival logo

LEVI'S BRAND NEW NIGHT 2006Spijkerbroekenmerk Levi’s en MTV organiseren vanavond een groot feest in...

festival logo

CROSSING BORDER 2006 De heren en dames politici in Den Haag willen zich wel eens druk maken over...