VERSLAG: Bospop 2002

Verslag zaterdag

Dat er deze tweede Bospop dag wat minder mensen verschijnen is niet verwonderlijk. Het programma spreekt niet enorm tot de verbeelding en de meeste bands zijn dezelfde week ook elders te bewonderen. Maar dat er bij Raging Speedhorn maar een stuk of twintig mensen de moeite doet om vooraan te blijven staan is wel erg lullig voor deze loodzware band. Harde crossover met zware stoner grooves er doorheen geweven. Eigenlijk valt het nergens mee te vergelijken. Helaas wordt tengevolge ook niemand enthousiast. Gelukkig is het geluid van Brainstorm beter te definiëren. Traditionele snelle powermetal (Iced Earth, Kamelot) is wat deze Duitsers het publiek in de tent voorschotelen. En verdomd, het smaakt nog best aangenaam ook.

Het staat een beetje raar dat Silkstone met de soundcheck met de hele band een paar halve nummers speelt. Het tekent wel het perfectionisme waarmee de band met muziek bezig is. Dit perfectionisme klinkt door in het optreden. De band zet een optreden neer vol mooie rustige popliedjes die bij een uithaal van de zanger een beetje aan Pearl Jam doen denken.
Perfect om gewoon lekker naar te luisteren.

Inmiddels is het wat later op de dag en men begint wat bij te komen van de vrijdag. Een van de zwaarste exponenten van de New York Hardcore staat te beuken in de tent. Iets waar Pro-Pain al tien jaar verdienstelijk mee bezig is. Eindelijk komt er wat beweging in het publiek.

Terug naar het hoofdpodium voor In Extremo. Deze Duitsers denken dat ze in Eindhoven staan te spelen. Vergissen is menselijk, laten we het ze vergeven. De band valt behoorlijk op; meerdere doedelzakken, een houten harp en nog wat speciaal gebouwde middeleeuws aandoende instrumenten zorgen hier wel voor. Kleurrijke kilten, een galg en een grote trom elk aan één podiumzijde zorgen er voor dat er veel te zien is. Hierdoor is de show zeker vermakelijk. In het donker met wat vuurwerk en / of lichteffecten zou het nog mooier kunnen. De muziek klinkt niet onaardig, maar zeker niet geweldig. Het lijkt er op dat er zoveel aandacht in aankleding en acrobatische trucs is gestoken dat de kwaliteit van de nummers het onderspit heeft moeten delven. Nergens valt er een goed nummer te bespeuren. De vergelijking met Rammstein en Tanzwut ligt voor de hand. Een vergelijking die voor In Extremo in het nadeel uitpakt.

Gaandeweg het optreden doet de zanger van Moonspell steeds meer kledingstukken uit. Uiteindelijk blijft hij over in een soort rode pyjama jurk. Misschien symboliseert elke striptease stap wel een fase in de grillige carrière van deze Portugese band die ooit met behoorlijk stevige muziek begon. Opium blijft een lekker nummer en is (mede dankzij de gratis dynamo sampler van een aantal jaar terug) nog steeds het bekendste. Wat mij betreft ook het beste. De bij tijd en wijle op Sisters Of Mercy lijkende zang is best mooi, maar toch weet de band niet te raken.