VERSLAG: Sugar Mountain Festival 2015

Sugar Mountain Festival

Into The Great Wide Open is niet alleen een festival voor de moderne pop liefhebber, ook in het genre van de Americana biedt het festival elk jaar een prachtige staalkaart aan opkomende artiesten. Voor de vele liefhebbers die geen ticket konden bemachtigen biedt Paradiso nu een alternatief. Onder de noemer ‘Sugar Mountain’ presenteert de Amsterdamse poptempel zondagavond een overzicht van enkele veelbelovende acts die terug grijpen op het Amerikaanse muzikale erfgoed. De gemene deler? Alle artiesten stonden dit weekend ook op Vlieland tijdens ITGWO. Alleen het Amsterdamse Leadbeaters en Tim Knol waren dit weekend niet op het waddeneiland te vinden.

Hoewel alle artiesten, tot op zekere hoogte, het Americana label verdienen staat er een veelzijdigheid aan muziek op de twee podiums. The Deslondes zetten een swingende set neer gevuld met door New Orleans geïnspireerde countrysoul. De vijf muzikanten staan in een rijtje voor op het podium en wisselen elkaars vocalen af. Sommige momenten snijden de nummers recht door je ziel, andere momenten swingt het gezelschap net zo sterk als de Old Crow Medicine Show. Een compleet andere vorm van countrysoul zien we bij Frazey Ford. De zangeres staat dit jaar voor de tweede keer in de grote zaal van Paradiso. Vanavond is er ook een blazerssectie bij. Hier geen swingend feestje, maar klein gehouden nummers. Nummers die door Neil Young geschreven hadden kunnen zijn worden aangevuld met een bluesvolle gitaar en aan Stax Records refererende blazers. Op plaat is de subtiliteit haar troef, live mag Ford wel wat meer proberen om buiten de lijntjes te kleuren.

Heel anders is de aanpak van Ryley Walker. De singer-songwriter klinkt op plaat melancholisch. Als hij solo op het podium zit herken je deze man zeker terug. Indringend komt hij tot je met, onder andere, een tekstuele verwijzing naar Tim Hardin zijn ‘If I Were A Carpenter’. Zodra Walker versterkt wordt door zijn band zoekt hij een spannende balans tussen groots en meeslepend aan de ene kant en klein en persoonlijk aan de andere kant. Het maakt zijn optreden verrassend en boeiend.

De afsluitende feestjes komen echter van de enige gevestigde naam in Nederland en de minst bekende naam in de grote zaal. Eerst is het Tim Knol die een eerbetoon brengt aan Doug Sahm. Sahm is een bekende naam in America en kennen we in Nederland vooral als lid van Texas Tornados. Samen met een groep goed geklede muzikanten wordt de kleine zaal gevuld met een voortreffelijk swingend tex-mex feestje. Voor een zo goed als lege zaal is het uiteindelijk de 22 jarige Ziek McCarter van Con Brio die voor de grootste verrassing zorgt. Begeleid door een groep enthousiaste muzikanten bouwt de zanger een heerlijk soulfeest. James Brown, Sly Stone en D’Angelo komen samen in zowel de kleding, dansmoves en vocalen. De soulvolle uithalen maken verscheidene keren indruk. Ook hier de meest duidelijke vernieuwing met een Hammond solo die moeiteloos doorstroomt in een stukje elektronische muziek. Wanneer iedereen naar huis vertrokken is, komen McCarter en vrienden nog eens terug voor de resterende 50 aanwezigen om te laten zien hoe je funk en soul combineert!

Het is een goed idee om in de hoofdstad een mini Into The Great Wide Open te presenteren. Afgaande op de opkomst lijkt het vanavond hoofdzakelijk om fans van Frazey Ford te gaan. De drukte lijkt zich hoofdzakelijk rond de Canadese zangeres te focussen. Dat is jammer, want waar ook op Vlieland de grootste kracht in de onbekende namen zitten staat elke artiest op Sugarmountain als een huis! Hopelijk kunnen wij Sugarmountain nog vaak terug zien in Paradiso.