VERSLAG: Parkpop 2007

VERSLAG:

Parkpop, 24 juni 2007

Na de zeer regenachtige editie van vorig jaar, kampt Parkpop dit jaar opnieuw met slecht weer. Aan het begin van de middag regent het nog af en toe, maar later blijft het gewoon aan een stuk door regenen. Mede hierdoor blijft het bezoekersaantal van het grootste gratis popfestival van Europa steken op “slechts” 175 duizend. Dit heeft wel het voordeel dat het niet zo druk is in het Zuiderpark en je dus snel heen en weer kunt lopen tussen de podia en ook makkelijk vooraan kunt komen. Voor de organisatoren is het natuurlijk wat minder, omdat de omzet van de horeca hierdoor waarschijnlijk ver achterblijft bij de planning.

Stevie Ann mag de 27e editie van Parkpop aftrappen. Ze doet dit met een show die uiteraard voornamelijk bestaat uit nummers van haar debuutalbum Away From Here. Onder andere ‘You Versus Me’, ‘Name It Love’ en de 3FM radiohit ‘The Poetry Man’ komen voorbij. Hiernaast speelt de Limburse zangeres ook twee nummers van haar binnenkort te verschijnen nieuwe album. Ondanks de goede liedjes van Stevie Ann en de degelijke begeleiding van haar band, wordt het optreden na een half uurtje toch wat saai. Het is allemaal net iets te braaf om echt indruk te maken. Het optreden leeft weer op als de Depeche Mode cover ‘Personal Jesus’voorbij komt. Tijdens dit nummer rocken Stevie Ann en haar band een stuk meer dan tijdens de rest van de set. Al met al is het optreden van Stevie Ann geslaagd, maar voor wie de nummers niet kent, is drie kwartier gewoon iets te lang. Verder denk ik dat de rustige singer/songwriter liedjes beter tot hun recht komen in een wat intiemere setting.

Na Stevie Ann is het de beurt aan het Engelse Air Traffic. Deze band speelt indierock die, door de prominent aanwezige piano, soms ook wel wat weg heeft van Coldplay en Keane. Desondanks valt de muziek van Air Traffic zeker niet in de categorie “bedplassertjes”. De band rockt behoorlijk en zanger Chriss Wall is bovendien goed bij stem. Het publiek reageert vrij enthousiast op de band en als de single ‘Charlotte’ gespeeld wordt, gaan er voorzichtig wat handjes de lucht in. Al met al een geslaagd optreden van een band die we in de gaten moeten houden.

Wat later op de middag is het de beurt aan Maria Mena. Op haar optreden zijn veel mensen afgekomen en de zangeres heeft het duidelijk naar haar zin. Door het slechte weer gaan er veel paraplu’s de lucht in en is het optreden van achterop het veld slecht te volgen. Desondanks is het duidelijk dat het publiek enthousiast reageert op de hit ‘Just Hold Me’.

Vlak na Maria Mena betreedt Johan het podium. De band opent de set met het titelnummer van hun tweede album Pergola en hierna volgt het fantastische ‘Tumble And Fall’ van hetzelfde album. De rest van het optreden bestaat grotendeels uit nummers van het laatste album THX JHN waaronder ‘Oceans’, ‘Coming In From The Cold’en ‘She’s Got A Way With Men’. Tussendoor speelt de band wat nummers van Pergola (‘Day Is Done’) en het titelloze debuut (‘December’ en Everybody Knows’). Wat opvalt is dat Johan live echt knalt. Waar het geluid op de platen soms wat gepolijst aandoet, is het op het podium echt rocken geblazen.

Na de overtuigende set van Johan is het de vraag of The Frames hier overheen kunnen. Het lijkt niet zo logisch dat The Frames na Johan komen, omdat laatstgenoemde band door de veelvuldige airplay op zowel 3FM als Radio 2 een stuk bekender is dan The Frames. Zo’n tien minuten voordat het optreden begint, is het veld nog maar matig gevuld. Als de Ieren eenmaal begonnen zijn stroomt het veld echter snel vol, en terecht. De band opent met het prachtige ‘Song For Someone’, afkomstig van hun laatste album The Cost. Hierna volgt een geweldige set die zo ongeveer de hele carrière van The Frames beslaat. Alleen van het album For The Birds komen geen nummers voorbij.

De meeslepende rockmuziek van The Frames doet het op het erg goed op het Parkpop podium, met name door het charisma van zanger Glen Hansard. Hij betrekt het publiek bij het optreden en let ook op wat er gebeurt. Als iemand door de security zeer hardhandig het VIP-vak uitgewerkt wordt, maant hij de rest van de band tot stilte om de security een veeg uit de pan te geven. De band eindigt de goed opgebouwde set met de nummers ‘Fake’ en ‘People Get Ready’, misschien wel de beste twee nummers uit het oevre van de band. Hierna volgt nog een toegift, ondanks dat de band eigenlijk naar Kim Wilde wil, naar eigen zeggen om te kijken of ze nog steeds “hot” is. Als knipoog naar de Engelse zangeres speelt de band eerder in de set al een stukje ‘Kids In America’. Ook speelt de band een klein stukje van ‘No Woman No Cry’ waarop door het publiek zeer enthiousiast gereageerd wordt. De vraag of het terecht is dat The Frames na Johan mogen spelen kan met een volmondig ja beantwoord worden.

Hierna nog even snel een stukje Kim Wilde meepakken op het andere podium. De zangeres is helaas niet meer zo “hot”. Het verschil met hoe ze er vroeger uitzag wordt extra benadrukt door het briljante idee om op het grote videoscherm oude foto’s en beelden van haar door die van het optreden heen te mixen. Of Kim Wilde serieus denkt dat iemand in haar nieuwe nummers is geïnteresseerd weet ik niet, maar ze speelt er toch een paar. Gelukkig speelt ze ook een heleboel oude hits. Voor de ruimschoots aanwezige dertigers en veertigers is het optreden hierdoor een feest van herkenning. De band die Kim Wilde heeft meegenomen is degelijk, maar zelf is ze helaas soms een beetje de weg kwijt. Sommige stukken tekst kloppen niet en bovendien vergeet ze in te zetten tijdens ‘Cambodia’. Duidelijk een matige performance, die vooral leuk is door het jeugdsentiment.

Na het optreden van Kim Wilde zit Parkpop 2007 er alweer op. Jan-Douwe Kroeske belooft ons dat er volgend jaar weer een editie is. Het is te hopen voor de organisatoren dat het dan weer wat beter weer is.

 
festival logo

ARROW ROCK FESTIVAL 2007Rock uit vervlogen tijden zijn op Arrow Rock Festival het middelpunt van...

festival logo

GRASPOP METAL MEETING 2007 Het was metal dat de klok sloeg op de in Dessel gehouden Graspop Metal...