VERSLAG: Le Guess Who? 2016

VERSLAG: Marco Vlot  

1234

Le Guess Who? 2016 - Dag 1

Het is weer november. Dat betekent een aantal dingen. Regen bijvoorbeeld. En dat de Pietendiscussie weer in volle gang is. Maar ook dat Le Guess Who weer neerstrijkt in Utrecht. Dit jaar is alweer de tiende editie van het festival vol avontuurlijke muziek. Net al vorig jaar is een deel van het programma gecureerd door diverse artiesten. Dit jaar zijn dat SUUNS, Julia Holter, Savages en op deze donderdag Wilco.

De eerste artiest in de grote zaal van TivoliVredenburg is William Tyler. Gewapend met slechts een gitaar brengt hij virtuoze instrumentale Americana. Zoals vele artiesten moet hij wat kwijt over het feit dat zijn thuisland Donald Trump als president heeft gekozen. “There is a big divide between the city and rural areas, and things took a really dark turn.” Misschien is het dat wat zijn muziek zo urgent maakt. Ondanks dat het optreden alleen uit zijn gitaarspel bestaat, voel je de lange wegen in het dunbevolkte deel van de Verenigde Staten. Tyler is dankbaar dat hij in Utrecht mag staan, vooral omdat het niet makkelijk is om alleen op tour te zijn terwijl zijn thuisland in rep en roer is. Tegen het eind van de set bouwt hij in ‘We Can’t Go Home Again’ met een loop-pedaal langzaam naar een climax om het optreden weer rustig te eindigen. William Tyler maakt indruk.

Onderweg naar de Pandora voor het optreden van 75 Dollar Bill valt de aankleding van TivoliVredenburg op. Her en der zijn ouderwetse overhead projectoren geplaatst waarmee kleurrijke beelden op de muur worden geprojecteerd. Ook is het festivallogo overal in het gebouw terug te vinden. Wat ook opvalt is het hoge gehalte aan baarden, knotjes en dikke brillen. Eenmaal bovenin het gebouw aangekomen, langs de fotoexpositie en de dj die Arabische muziek draait, betreden we de zaal. 75 Dollar Bill bestaat uit Che Chen op gitaar en saxofoon, en Rick Brown op percussie. Samen spelen ze repeterende patronen die vaak een Arabische vibe hebben. Extreem interessant is het niet te noemen. Als beide heren op een gegeven moment lange noten uit diverse toeters weten te produceren, niet gehinderd door zaken als melodie, is het voor een groot deel van het publiek genoeg reden om de zaal te verlaten.

Voordat we de grote zaal weer betreden voor het feestje dat Bassekou Kouyaté & Ngoni Ba teweeg brengen is het zeker de moeite waard op de expositie van concertposters te bekijken. 50 kunstenaars van over de hele wereld tonen hun beste werken, en er zitten werkelijk prachtige exemplaren tussen. Ook voor deze editie van Le Guess Who? zijn er door diverse exposanten posters gemaakt. Terug naar de grote zaal. Bassekou Kouyaté wordt ook wel de Jimi Hendrix van de ngoni genoemd. Dit is een traditioneel Afrikaans snaarinstrument, en inderdaad: Kouyaté bespeelt het als een ware virtuoos. Zijn begeleidingsband, Ngoni Ba bestaat volledig uit familieleden, waarbij vooral zangeres en echtgenote Ami Sacko indruk maakt met haar uithalen. Het grootste deel van het optreden is het feest, waarbij alle bandleden het publiek opzwepen tot de vloer is veranderd in een vrolijke dansvloer. Maar er wordt ook gas terug genomen met een nummer dat enkele eeuwen geleden alleen maar voor koningen en koninginnen werd gespeeld. Vanavond speelt Kouyaté het voor ons, omdat wij vanavond allemaal koningen en koninginnen zijn.

Na wat ombouwen is het tijd voor Wilco. De zaal is vol, ondanks het feit dat de band hier gister ook al speelde. Volgens frontman Jeff Tweedy was het een zware show omdat de band erg verdrietig was door de verkiezing van Trump. Naar verluidt leidde dit wel tot een fantastische show. Vandaag is Tweedy een stuk opgewekter. Hij hoopt dat de nieuwe situatie zal leiden tot eenheid en dat liefde zal overwinnen. Het optreden is er in ieder geval niet minder om. Wilco heeft een flink arsenaal aan prachtige nummers die op de meest onverwachte momenten totaal uit de bocht kunnen vliegen. Zo schrikt het publiek op tijdens een indrukwekkend drumsalvo tijdens het verder vrij kalme ‘Via Chicago’. En de gierende gitaarsolo’s tijdens ‘Art of Almost’ en ‘Impossible Germany’... wow! Maar ook, of juist, de kleine nummers maken indruk.Wilco is een band die genres overstijgt, en maakt vanavond weer duidelijk dat ze op eenzame hoogte staan. Het enige nadeel van het optreden is dat Deerhoof tegelijk speelde, maar ook dat hoort bij een festival als Le Guess Who?: Hartverscheurende keuze’s. Met de keuze voor Wilco was echter niets mis.

1234
 
festival logo

POPRONDE ENSCHEDEPopronde Enschede 2016! Bekijk hier het fotoverslag!

festival logo

REC. 2016 Op 4 en 5 november vond REC. 2016 plaats in het kader van de MTV EMA awards....