VERSLAG: Le Guess Who? 2016

VERSLAG: Marco Vlot  

1234

Le Guess Who? 2016 - Dag 4

Na drie dagen Le Guess Who? lopen veel mensen op hun achterste benen. Daarom is de zachtaardige, dromerige pop van Quilt perfect om de dag mee te beginnen. Met zowel een zangeres als zanger creëert Quilt dynamische liedjes waarin zowel om en om als prachtig samen gezongen wordt. Na een uurtje zijn we helemaal bijgetankt en dat is nodig ook, want de komende uren vliegen we van hot naar her, te beginnen bij Scott Fagan.

Je ziet het de laatste jaren vaker. Vergeten artiesten die decennia geleden hun tijd te ver vooruit waren of gewoon net op het verkeerde moment een album uitbrachten. Scott Fagan is er een van de tweede categorie. Het nu als klassieker bestempelde South Atlantic Blues kwam uit in dezelfde week als Van Morrison’s Astral Week en werd vorig jaar herontdekt. Voor de gelegenheid spelen Fagan en band het album integraal. De stem van Fagan is onmiskenbaar bovenmaats. Helaas speelt zijn begeleidingsband net iets te vaak aan de verkeerde kant van de lijn tussen losjes en slordig, wat het optreden wat onevenwichtig maakt.

Naast Savages, Wilco en Julia Holter mag ook Neerlands rock en avant garde trots The Ex een middag cureren. Op zondag presenteren ze een drie uur lange show waarin collega muzikanten in verschillende formaties alle ruimte krijgen. Een van de samenstellingen bestaat uit The Ex gitarist Terry Hessels en drummer Han Bennink. Hoewel, gitarist kun je Hessels in deze formatie nauwelijks noemen. Hij bewerkt zijn gitaar én omgeving meer met een drumstok dan met zijn vingers. Het levert een bijzondere tweestrijd tussen Bennink en Hessels op, waarin Bennink uiteindelijk de overhand krijgt. Zoals welbekend is niets veilig en liggen zijn benen al gauw op de trommels. Uiteindelijk wint Hessels echter triomfantelijk door de stok van Bennink uit de lucht te slaan tijdens één van zijn moves.

Op meer gastmuzikanten kunnen we helaas niet wachten, want intussen is Iceage frontman Elias Bender Rønnenfelt met zijn zijproject Marching Church begonnen in de Pandora. Met een fles rode wijn in de ene hand en de microfoonstandaard in de ander is hij een bijzondere verschijning. Op plaat laat Rønnenfelt zijn meer soulvolle kant horen, maar live komt Marching Church dichterbij de chaos van Iceage. Twee gitaristen en trompetist steken elkaar constant naar de kroon waardoor ieder liedje binnen een paar maten ontregelt. Het enige houvast is de gejaagde zang van de hevig bezwete Rønnenfelt.

Net als vrijdag heeft het programma een zware toon en dat culmineert in het optreden van Swans. Oorverdovend, compromisloos, duister, zijn zomaar een paar woorden waarmee je een concert van Michael Gira kan omschrijven. Swans heeft door het volume niet veel nodig om te imponeren. Sterker, het eerste nummer, dat veertig minuten duurt, bestaat uit één akkoord. Met handgebaren gebiedt Gira zijn band om harder of zachter te spelen. Als het einde nadert staat hij met zijn armen wijd, als een menner van geluid. Waarbij op aanwijzing golf na golf van noise door de zaal dondert.

Curator Suuns krijgt op zondag de eer om de Ronda af te sluiten. Het recept is bekend. Een aanstekelijke baslijn, loeistrakke drums en de gitaarmuur van frontman Ben Shemie. Wie door die noisy gitaarmuur heen kan kijken ontdekt al snel dat Suuns eigenlijk gewoon zeer toegankelijke dansmuziek maakt. De voetjes gaan dan ook al snel van de vloer. De band speelt strak en gaat vandaag vol voor het publiek.

Met Junun, een samenwerking van de Israëlische componist Shye Ben Tzur, Radiohead gitarist Jonny Greenwood en het Indiase orkest Rajasthan Express biedt het festival de even onwaarschijnlijke als logische afsluiter. Het valt te betwisten of Johnny Greenwood met zijn gitaar, basgitaar en elektronica veel toevoegt, maar dat kan eigenlijk niemand iets schelen. Alle opgekropte energie die de zware muziek de afgelopen dagen heeft opgebouwd komt los bij het rijk georkestreerde feest dat losbarst. Dat begint al als de blazers en percussionisten Rajasthan Express van achter in de zaal binnenkomen om de schouders los te schudden. Glunderend van plezier staan en zitten ze op het podium waarmee ze de zaal van voor tot achter in beweging krijgen.

1234
 
festival logo

POPRONDE ENSCHEDEPopronde Enschede 2016! Bekijk hier het fotoverslag!

festival logo

REC. 2016 Op 4 en 5 november vond REC. 2016 plaats in het kader van de MTV EMA awards....