VERSLAG: Rock Werchter 2017 - Vrijdag

Dag 2

We kabbelen rustig de ochtend door mede dankzij de eieren met spek en een rondje koffie. Geen geweldige versie bij deze campingkroeg en het lijkt erop alsof er wat sneller omgezet gedraaid moet worden dan vorige jaren. De eerste biertjes worden al getapt voor de ‘vaste gasten’ aan de toog. Rond het middaguur bewegen we ons richting het veld om gelijk de mobiele telefoons af te geven bij de Proximus stand. Die bevindt zich achteraan het ondertussen steeds voller ingerichte North-Westwalls veld. Topservice en bijna onmisbaar met de batterijenslurpende smartphones.
Hier vinden we ook de kunstwerken op gestapelde containers. Inmiddels een volwaardig onderdeel van het festival, samen met a la carte steakrestaurant en The Brewery van Jupiler. Wat ooit begon als een grappige 90’s party trekt nu een volwaardig publiek met old-school Hip-Hop en Dance. De mannen van de Proteïn Church zijn de enorme BBQ-trailer al flink aan het opstoken voor pulled pork en smoked ribs, terwijl daartegenover een stand vol met glimmende aardbeien en ander vers fruit staat te schitteren.

Als eerste Coely op het hoofdpodium. Een heel dankbare, blije dame die aangeeft dat ze haar afzegging van drie jaar geleden wil goedmaken. Met haar modetechnisch vast heel erg verantwoorde en reusachtige jas lijkt ze bijna een beetje op Missy Elliot, ware het niet dat ze ondanks haar soms stoere poses eigenlijk heel lief en zachtaardig overkomt. Mooie liedjes met een lekker rap hier en daar en duetjes met nog een erg blije muzikant.

Na deze opening lopen we even binnen bij Tamino in The Barn. Gegroeid, maar niet bij iedereen bekend met ingetogen nummers. Sereen en bijna eenzaam op het podium met zijn gitaar en een enkele schijnwerper op hem gericht. In eerste instantie zorgt de niet geheel zuivere 2e stem en het wat scherp afgestelde geluid voor onrust, maar dan volgt een cover van Arctic Monkeys’ ‘ I Bet You Look Good On The Dancefloor’. Zijn warme stem en gitaarklanken blijven trekken en uiteindelijk blijven we tot het einde in een goed gevulde Barn vol enthousiaste liefhebbers. Afsluiter is een zuiver en kippenvel oproepende versie van ‘Habibi’.

Van een heel andere orde is de formatie Vuurwerk! Ondanks de vroege middag is de Klub C vol en kan het vuurwerk worden afgestoken. Het is wel even acclimatiseren na het mooie optreden van Tamino. Vuurwerk is niet perse iets waar ik heel warm van word, maar gelukkig mag smaak verschillen en is het wel leuk te zien hoe de zaal mee gaat op de muziek. Rustige 80-90 elektronische dance, afgewisseld met beats van nu en een kleurrijke licht en lasershow.

Tijd om even een biertje te halen en in de buurt te blijven voor Warhaus in the Barn. We weten niet precies wat we mogen verwachten, maar de drie leden van Balthazar, dat even een rustperiode heeft ingelast, zullen vast wel met wat lekkers op de proppen komen. Potverdikkie wat een positieve verrassing krijgen we hier! Ronkende gitaren, flink wat energie en lekkere nummers. Beetje Led Zeppelin meets Pink Floyd. Wij staan te genieten en zijn blij dat we zo nieuwsgierig zijn geweest! Even is er wat onduidelijkheid en is het podium donker middenin een nummer. De elektriciteit blijkt uitgevallen..

Na afloop op een drafje naar het hoofdpodium om Nathaniel Rateliff & The Night Sweats te zien opkomen. Fijne soulvolle rhythm & blues geluiden vullen het veld. Geïntrigeerd door het wat aparte stemgeluid van de zanger van Future Islands in het nummer ‘Cave’ kan ik de verleiding niet weerstaan om iets eerder het hoofdpodium te verlaten. Terug naar de Barn om nog een stukje mee te krijgen van deze groep. Het doet wat denken aan synthesizerbands van alweer wat jaren geleden, maar het klinkt goed, dus ik heb geen spijt van deze wandeling. Natuurlijk goed om een beetje in beweging te blijven met al die inname van alcoholische versnaperingen en het overvloedig aanwezige begeleidende bakje hartigheid.
 
Jain blijkt ook een zeer kleurrijke dame. Energiek, blij en vrolijk zet ze een hele mooie show neer. Het publiek draagt haar op handen terwijl ze de nummers van haar EP afwerkt. Bij ‘When I Stand On Your Roof’ begeleiden vier man haar op percussie en krijgt ze een strakke visuele ondersteuning. Jain springt en danst over het podium en sluit af met ‘Makeba’. Een mooi verpakt cadeautje is dit optreden!
 
Voor mijzelf even tijd voor een muzikale break ook al krijg ik de geluiden van Royal Blood natuurlijk wel mee.
Volgens mijn medefestivalgangers is Bazart echt geweldig! Had ik misschien ook wel willen zien, ware het niet dat ik op het relatief vroege uur van de avond, het is even over half acht, toch overmand ben door wat vermoeidheid. Een ongepland tukje, maar wel verkwikkend.
 
Oscar and the Wolf zijn gewild en daar kom ik achter als ik richting the Barn loop en alle rode kruizen zie branden boven de brede ingang van deze tent. Jammer, maar wel een mooi moment om even de nieuwe opstelling van de tribunes tegen en tussen de twee grote tenten met groot scherm te bekijken.  Dit gedeelte was in het verleden een mooie plek om met de groep even bij te komen in het gras en tegelijkertijd de optredens in de tenten van buitenaf mee te krijgen. Dat is nu dus volledig opgepakt door de organisatie en het is hier dan ook gelijk een stuk drukker. Prima hoor!
 
Als  afsluiter van vanavond pakken we het optreden van Radiohead mee op het hoofdpodium.  Heel  eerlijk weet ik niet of ik het helemaal af ga luisteren omdat ik het zeker een goede band vind, maar toch voor bepaalde momenten en stemmingen. Dit wordt gaandeweg bevestigd en volgens mij en veel andere festivalgangers. Gedurende de twee uur durende set komt er steeds meer ruimte op het grote veld. Het is een koele, maar nog steeds droge avond. Nog wel…