VERSLAG: Crossing Border 2007

Crossing Border 2007

Hoezo, met de zomer is ook het festivalseizoen afgelopen? Afgelopen weekend was er keuze zat. Door heel Nederland vonden festivals plaats. In Rotterdam was er het nieuwe festival Reykjavík to Rotterdam, in Eindhoven vond voor de tweede keer STRP plaats, Utrecht had het Festival Mooie Woorden, Amsterdam het technofestival Awakenings en in Den Haag vond, voor de 15e keer alweer, Crossing Border plaats. Festivalinfo nam op de vrijdagavond van dit festival een kijkje.

Crossing Border wil grensoverschrijdend zijn en biedt daartoe een brede programmering waar vooral muziek en literatuur centraal staat. Het festival is in haar vijftienjarig bestaan al flink wat van locatie gewisseld. Begonnen in kraakpandjes in Den Haag, streek het festival een aantal jaar geleden zelfs in Amsterdam neer. Over de locatie van dit jaar, de Konklijke Schouwburg en het aangrenzende, nieuwgebouwde Nationaal Toneelgebouw, heeft de organisatie allerminst te klagen. Een klein minpuntje is de ietwat gebrekkige bewegwijzering in en om de gebouwen, waardoor de man bij de informatiestand de hele avond richtingaanwijzingen naar de zalen op programmaoverzichten staat te schrijven. Dat doet hij overigens met prijzenswaardig geduld.

Opener van de avond is Okkervil River, in een zolderzaal genaamd Paradijs. De muziek van deze band varieert van subtiel en akoestisch tot genadeloos hard en vol emotie. De stem van frontman Will Sheff klinkt hier en daar benepen, maar zonder dat dit storend is, het draagt juist bij aan het unieke geluid van de band. Net als de sambaballen, trompet, electrische banjo en andere bijzondere instrumenten, die niet dienen als theatrale bombarie, maar daadwerkelijk instrumentaal gebruikt worden. Kortom, een knaller van een opener.

De eerste grote act in de Grote Zaal deze avond, The New Pornographers, komen stukken minder overtuigend over. Het Canadese indierock bandje lijkt in deze zaal totaal niet stoer, eerder komen zij wat mat over.

Vanavond is een avond met een landthema, het is namelijk Schotse avond. Podium 1 van het Nationaal Toneelgebouw staat helemaal in het teken van Schotse acts. Lord Cutglass, aangevuld met Alasdair Gray & Ewan Morrison, is hier voor de wat traditionelere folk. Verder staat ook onder andere Malcolm Middleton op het programma, de voormalig zanger van Arab Strap, die nu solo hard aan de weg aan het timmeren is.

Overigens is er deze vrijdag ook aandacht voor een ander land, dat nog noordelijker op een eiland ligt. Dankzij het festival Reykjavík to Rotterdam, is er dit weekend een groot aanbod aan IJslandse artiesten in Nederland. Op het tweede podium van het NTG, de Badstofa, presenteert Sjón vanavond een keur aan IJslandse artiesten. Experimentele muziek, daar weten die IJslanders wel raad mee. Op klarinet, harp, vleugel, dwarsfluit en vibrafoon verkent Adapter de uithoeken van de ensemblemuziek.

De Paulsteenbergen foyer heeft een waardig afsluiter op het podium staan. Jason Molina, man met electrische gitaar, cowboyhoed, geruit overhemd en krachtige, heldere stem. Wellicht ietwat misplaatst in deze chique foyer. Hij bracht al aardig wat albums uit met zijn band Songs: Ohia – later hernoemd tot Magnolia Electric Co. – en werkte onder andere samen met Will Oldham en Alasdair Roberts als The Amalgamated Sons of Rest. De foyer waar Molina speelt is afgeladen vol, terwijl deze man met cowboyhoed en geruit overhemd op zijn electrische gitaar en met zijn krachtige heldere stem liedjes speelt. Gelukkig speelt hij ook het prachtige, ietwat sinistere nummer 'The Dark Don’t Hide It'.

Het Crossing Border Festival heeft weer een drukbezochte editie achter de rug, waarvan de zaterdag zelfs uitverkocht was. Last van festivalvertier elders in het land heeft dit evenement duidelijk niet gehad, er was juist gelegenheid om wat verrassende IJslandse artiesten binnen te halen. Of het festival nog grensoverschrijdend mag heten is de vraag, want de bezoeker kan evengoed van gevestigde naam, naar gevestigde naam hoppen. Maar met een paar prachtoptredens aan het begin en het eind van de avond, zal ik daar niet over klagen.