VERSLAG: Into The Great Wide Open 2017 - Vrijdag

Into The Great Wide Open - Vrijdag

Over het publiek dat op Into The Great Wide Open komt zijn de meningen reeds jaren verdeeld, wat je wel met zekerheid kunt zeggen is dat het al die tijd een sfeervol festival is op een van de mooiste plekken van Nederland: Vlieland. In het weekend van 31 augustus tot en met 3 september staat dit Waddeneiland zoals ieder jaar in het teken van muziek, kunst en veelzijdigheid. Dit jaar staan er een aantal interessante namen op de programmering, hoewel het nergens echt spannend is. Gelukkig maakt de omgeving en de natuur een hoop goed.

Into The Great Wide Open (ITWGO) is altijd ver van tevoren strak uitverkocht. Toch heb je nergens behalve af en toe op Het Sportveld het idee dat er zóveel mensen op het festival zijn. Door de ruime opzet van het festival en de vele geheime bospaadjes en -plekken voel je je vaak op een hele bijzondere plek met slechts een aantal honderd mensen. Dat is wel even wat anders dan in een volgepakte tent op Lowlands of een groot vol veld op Pinkpop. Het is die charme waar ITGWO het grotendeels van moet hebben: de aankleding is sfeervol, de details kloppen. Vlieland ís voor een weekend ITGWO en dat is overal op het eiland terug te zien.

De vrijdag van het festival heeft een aantal opvallende namen op het programma staan: zo zien we Daughter op het Sportveld, de Engelse band die reeds in 2012 op het festival stond toen ze nog amper bekend waren. Ook zien we de Nederlandse pianist Matteo Myderwyk waarmee we de dag beginnen in de Vuurboetsduin bij de vuurtoren. Wanneer Matteo in zijn adidaskloffie het podium op loopt zie je veel verbaasde blikken. “We zijn toch bij een instrumentaal pianoconcert?” Jazeker, de eigenzinnige Matteo laat in geheel eigen stijl zijn fraaie pianowerk horen. De locatie, de Vuurboetsduin, is er perfect voor gemaakt: de klanken blijven precies binnen de hoge duinen en een ieder die het geluk heeft dat hij of zij binnen de duinen zit is getuige van een prachtig hoorspel. De intieme klanken van zijn debuut, dat eerder dit jaar uitgekomen is, vullen de duin vol warmte hoewel het hier en daar aardig duister klinkt. Is het toeval dat de zon even plaatsmaakt voor een donkere wolk of verandert de sfeer echt even wanneer Matteo begint te spelen? Veel aanwezigen gaan liggen en sluiten hun ogen waardoor ze voor even in de trance dat Matteo Myderwyk heet worden meegezogen. Wat een exclusief begin van de dag dit.

Totaal iets anders is Moss op het grootste veld van het festival: Het Sportveld. Al eerder werd de band door 3voor12 ‘de beste indieband van Nederland’ genoemd en dat bewijzen ze hier deze middag nog maar eens dubbel en dwars. De Amsterdamse rockband brengt indie met een scherp randje en weet vooral te overtuigen door werk van hun laatste plaat Strike. Hoogtepuntje van de show is zonder twijfel de akoestische uitvoering van ‘I Apologise (Dear Simon)’ die frontman Marien Dorleijn zonder blikken of blozen en zonder zijn kornuiten op de bühne kwalitatief weet te vertolken. Het is misschien niet helemaal dat hitje dat je had verwacht, maar mooi is het zonder twijfel. De volgende keer zou het de heren niet misstaan om een plekje later op de avond op de programmering te hebben, want je kunt ze gerust een van de beste bands van Nederland noemen.

Intussen staat de Antwerpse singer-songwriter Tamino de sterren van de hemel te spelen bij de IJsbaan. Hij is nog maar amper 20 jaar en weet nu al hoe hij een compleet publiek moet inpakken. Amir Moharam Fouad, zoals de muzikant voluit heet, heeft zijn Egyptische roots meegenomen in zijn warme sound. Tel daarbij op een aantal sensuele tracks (hij heeft nog maar één EP op zijn naam staan) en je hebt alles wat een goed optreden van een singer-songwriter moet zijn. Single ‘Habibi’ grijpt menig aanwezigen bij de strot en geeft de nodige schommelingen voor de rest van de dag. Gevalletje ‘hier had je zéker bij moeten zijn’.

Een na laatste afsluiter van Het Sportveld vanavond is Daughter, de band van frontvrouw Elena Torna en vrienden. Waar de muzikanten eerder in 2012 in de Vuurboetsduin stonden zijn ze vijf jaar later groot genoeg om op het grootste veld van ITGWO te spelen. Hoewel de band uit Londen net hun nieuwe plaat hebben uitgebracht ligt de focus tijdens deze show daar totaal niet op. Daughter is een van de weinige bands die live nog veel beter klinken dan het gelikte op de plaat. De breekbaarheid van Tonra’s stem is in het emotionele ‘Smother’ pijnlijk mooi te noemen, alsof ze de lyrics nog steeds echt voelt. Het dansbare ‘No Care’ en hit ‘Youth’ brengen de hoofden aan het knikken en ‘Doing The Right Thing’ en ‘Tomorrow’ zijn waanzinnig goed. Er is oprecht niets aan te merken op het optreden van Daughter, tenzij je niet bekend bent met de band en een uitzinnige zangeres en een energieke show of iets dergelijks verwacht.

Het verdriet is al snel vergeten bij Hercules & Love Affair op Het Sportveld: wanneer de eerste elektronische beats en jaren 80 synths uit de speakers komen is het lastig stilstaan. Tot ver achter op het veld gaan mensen los, de een wat meer dan de ander, maar helemaal niks doen wordt hem niet vanavond. Hercules & Love Affair is de ideale afsluiter van een hele muzikaal sterke vrijdag van ITGWO.