VERSLAG: Motel Mozaique 2008

Festivalinfo was aanwezig op Motel Mozaïque 2008 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 11 foto's.

VERSLAG: Ike Breed   Rob van der Zwaan  

12

Dag 1

Motel Mozaique betekent voor menig muziekliefhebber een verplicht jaarlijks uitje naar Rotterdam. Het festival, dat op vier verschillende locaties in de binnenstad van de Maasstad gehouden wordt, verkent elk jaar weer de randen van de hedendaagse muziek. Het liefst programmeert Motel Mozaique bands die conventionele genres aan hun laars lappen. Met onder andere Low, Trentmoller, Jamie Liddell, Foals, Goldfrapp en Ebony Bones is dit ook dit jaar weer uitstekend gelukt.

De avond wordt geopend door een charmante dame achter de piano. In de Kleine Zaal van de Schouwburg staat A Fine Frenzy op het programma; jongedame Alison Sudol - begeleid door een tweede toetsenist/bassist en een gitarist/drummer. Haar haardracht doet denken aan een vuurtoren, ze heeft een heldere hoge stem en babbelt er tussen de liedjes door vrolijk op los. "I got a microphone, I can say whatever I want," verklaart ze zich, om even later toe te voegen dat het gewoon thee is, wat ze aan het drinken is - het theezakje bungelt nog uit het kopje - maar dat ze gewoon last heeft van een jetlag.

Een prima opwarmer voor Alela Diane, die in de Grote Zaal de spits af mag bijten met haar warme stem en liedjes die het stempel 'freak folk' niet misstaan. Ook zij staat niet alleen op het podium; haar twee muzikanten vallen in de categorie 'countrymannen'. Mariee Sioux, die later op de avond zelf nog zal spelen, zingt bovendien ook een mondje mee. Niet toevallig trouwens, ook op 'The Pirates Gospel', het album van Alela Diane, is Mariee Sioux meermalen te horen.

Speciale act op het programma is dEUS. Aangezien een te grote toestroom op de Off_Corso werd verwacht, konden vanaf het einde van de middag speciale dEUS-polsbandjes worden opgehaald. Die vlogen als zoete bandjes over de afhaalbalie. Over de nieuwe plaat Vantage Point - die overigens pas later deze maand officieel uitkomt- zijn muziekcritici niet onverdeeld positief, maar ondertussen lijkt het wel een regelrechte hit te zijn en duiken de videoclips van Slow en The Architect al overal op internet op. Of we hier nou vooral te maken hebben met een erg serieuze band, of een band die zichzelf erg serieus neemt; Tom Barman en zijn mannen gaan ervoor! Vantage Point is nu al niet meer te negeren.

Voor de mensen die dEUS moeten of willen missen is er Jamie Lidell. Jamie Lidell blijkt een man van twee gezichten. Allereerst is daar de ietwat gladde soulman, die met mooie liedjes, een prima stem en een mooie glimlach menig meisjeshart sneller laat kloppen. Daarnaast is er de computernerd, die het liefst achter zijn indrukwekkende tafel met sample-apparatuur zit om daar de meest spannende geluiden uit te krijgen. Dat deze twee tegenstellingen samenkomen in een persoon is een unicum en wordt live slim uitgespeeld door halverwege de set de prima begeleidingsband weg te sturen. Toch blijft het gevoel hangen dat er meer in zit. Het plezier spat er van af, maar tegen het einde van de set beginnen de soul-nummers wel erg op elkaar te lijken.

Onlangs zond de VPRO de documentaire 'You may need a murderer' uit, waarin Alan Sparhawk en zijn band Low op een bijzondere manier in beeld werden gebracht. Op Motel Mozaique wordt de langere versie van deze documentaire van David Kleijwegt uitgezonden. Met dit portret in het geheugen, is het optreden dat de band in Lantaren/Venster geeft extra intens. De rustige, loodzware liedjes, zijn adembenemend mooi en overladen met emotie. De man die hier zingt, draagt het leed van de hele wereld op zijn schouders en het is onmogelijk om dat niet te voelen. Een optreden om met je ogen dicht, danwel wijdopen, te ervaren.

In een werkelijk overvolle Rotown laat Holy Fuck zien hoe je een knallende liveshow geeft met een goede drummer, prima bassist, twee laptops, een stuk of wat keyboards en flink wat oversturing. De energie spat er werkelijk van af. Niet statisch als zoveel andere laptop-musici, maar constant in beweging. Een "Holy Fuck" is hier wel op zijn plek, inderdaad.

Trentemoller mag het in de Off Corso dan afmaken. Weer zo'n act die uitstekend bij Motel Mozaique past. De Deen maakt van muzikale grenzen overschreiden zijn dagelijkse bezigheid. Van industrial, naar tekno, via ambient naar breakbeats, het komt allemaal voorbij. Nooit weet je waar je aan toe bent. Het lijkt er soms nog het meest op dat er een soundtrack gemaakt wordt op de schitterende visuals die de revu passeren. Erg dansbaar is het niet, maar groots en interessant is het de hele tijd.

12

FOTOGRAFIE:

Alela Diane foto Motel Mozaique 2008 dEUS foto Motel Mozaique 2008 dEUS foto Motel Mozaique 2008 dEUS foto Motel Mozaique 2008 dEUS foto Motel Mozaique 2008 Ebony Bones foto Motel Mozaique 2008 Ebony Bones foto Motel Mozaique 2008 Low foto Motel Mozaique 2008 Low foto Motel Mozaique 2008 The Black Lips foto Motel Mozaique 2008 The Black Lips foto Motel Mozaique 2008
 
 
festival logo

LONDON CALLING 2008London Calling. De Paradiso is, als je kijkt naar de kaartverkoop, eigenlijk...

festival logo

PAASPOP SCHIJNDEL 2008 Paaspop 2008 was nat, koud en gezellig. Met veel goede (inter)nationale acts...