VERSLAG: Rock Werchter 2019 - zondag

Rock Werchter 2019 - dag 4

Wolkjes in de lucht luiden een koelere dag in voor Rock Werchter 2019. Nog steeds 26 graden en droog, maar een stuk beter te pruimen dan de hitte van gisteren. Wel begin ik steeds meer jeuk te krijgen. Zou dan toch de processierups zijn slag slaan? Eerder deze week werd nog een stuk van het terrein behandeld om symptomen te voorkomen, maar dat lijkt toch niet alle risico’s op jeuk te hebben uitgesloten.
Hoe dan ook, we moeten snel opstaan voor Lizzo en we zijn niet de enige. Ondanks dat ze de openingsact is vandaag in The Barn is deze gevuld. Enig spektakel mogen we dan ook verwachten van deze forse dame in haar roze bodysuit. Yep, Lizzo steekt haar rondingen niet onder stoelen of banken en twerkt er lustig op los. Ook bij haar is zelfbevrediging een belangrijk thema. De opening met ‘Cuz I Love You’ veroorzaakt kippenvel door subliem stemgeluid. Daarna wordt de show meer hiphop en minder soul. Ze lijkt ook de energie kwijt te raken om nog echt uit te halen met haar stem. Afsluiter ‘Juice’ brengt een uitgelaten feest naar de tent, compleet met dwarsfluit solo door Lizzo zelf.
Lewis Capaldi gooit het over een andere boeg met naar eigen zeggen uiterst deprimerende liedjes. The Barn heeft zich gevuld met jonge meisjes voor deze niet bijzonder aantrekkelijke jongeling met een zeer volwassen stemgeluid. Kijkend naar kartonnen borden met teksten als Lewis, I wanna have your babies merkt hij op Listen, I’m just here to sing some songs and fuck off, that’s it. Lekker gewoon gebleven zouden wij Hollanders zeggen. Een grofgebekte schot, maar als hij begint te zingen vergeet je dat direct. We zien tranen in het publiek.

Yungblud biedt op de main stage entertainment voor de huidige generatie tieners. Ketamine, lachgas, coke en gaan! Lekker wild schoppen tegen alles in een retecommerciele smeltkroes van hitparademuziek. Ook hard gaat daarna Parkway Drive. Melodieuze metal door in het zwart geklede mannen. De opkomst is hopelijk grappig bedoeld, maar ik vrees van niet. Ze spelen dat ze backstage in een tank aan komen rijden en direct het podium opstiefelen. De set neemt een wending wanneer violisten zich ermee gaan bemoeien. Een schril contrast met de schreeuwerige metal.
Over metal gesproken, op The Slope maakt Zeal & Ardor haar opwachting. Een explosieve combinatie van slavenzang en death metal. Een openbaring! Dit werkt als een malle, het heeft soul en is tegelijk meedogenloos hard. Ik heb er nog pijn in mijn nek van. Wat mij betreft de grote ontdekking op deze Werchter editie.

Zo niet Greta van Fleet. Het is een ogenschijnlijk goede imitatie van de 70’s rock van Led Zeppelin, gespeeld door piepjonge knaapjes. Maar er kloppen meerdere dingen niet. Elk nummer klinkt als een kopie van het voorgaande, de bandleden herhalen steeds hetzelfde trucje en het publiek staat en is muisstil.. Hmmm.. Dat kan geen toeval zijn. Fopperij.

Gelukkig krijgen we Muse nog als afsluiter. De heren hebben voeren een complete show op volgens het thema mens maakt robot, robot dreigt de wereld over te nemen, mens probeert robot te stoppen, robot maakt een comeback, mens wint alsnog. Het is wat mij betreft op het randje van knullig, maar als show is het zoals altijd tot in de puntjes uitgevoerd door Muse. De enorme opblaasrobot die het podium overneemt is de uitsmijter. Muzikaal horen we een ijzersterk Muse dat rockt als vanouds met een jaloersmakend gemak.
We gaan voldaan terug naar de camping.

Volgend jaar graag weer een zonovergoten weekend met iets meer variatie in het voedsel en minimale inflatie. Werchter je was weer geweldig.