VERSLAG: Rock Werchter 2008

Festivalinfo was aanwezig op Rock Werchter 2008 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 32 foto's.

VERSLAG: Joslyn Dresen  

1234

Zaterdag 5 juli – dag 3

Er is al veel over gezegd en geschreven. Beth Ditto van The Gossip is toch echt een aparte vrouw. Niet echt één waar je op een zaterdag wakker bij wil worden. Behalve als het om een festival gaat. Ze opent al leuk door lekker de eerste tonen van Talking Heads ‘Psycho killer’ in te zetten. Daarna loopt ze naar en vooral door het publiek heen. Zit er geen einde aan het snoer van haar microfoon? En ze is flink aan de babbel waarbij ze het constant heeft over Kate Nash. Zou Beth een oogje op haar hebben of wordt hier met modder gegooid? Alle nummers in de set klinken als net niet ‘Standing in the way of control’ die als allerlaatst wordt gespeeld. Eerst maar eens nieuw materiaal en dan nog eens proberen. Oh, en als the Gossip al lang en breed het podium verlaten heeft moet de microfoon nog uit het publiek gevist worden.

Op de vroege zaterdag middag lijkt MGMT nog niet helemaal wakker. De psychedelische gitaar pop wil niet echt aanslaan. Rustig staat of zit men er naar te kijken en te luisteren. Alleen bij hitje ‘Time to pretend’ veert de boel een beetje op.

Festival band pur sang The Hives staat op het hoofdpodium. En we worden getrakteerd op echt rock ’n roll. Vanaf het moment dat ‘Idiot walk’ wordt ingezet kan het niet meer stuk. Howlin’ Pete Almqvist blijkt een ware spraakwaterval. En ook nog eens één die vol van zichzelf is. Hij waant zich als profeet door het publiek te kunnen laten doen wat hij wil, zwaaien en schreeuwen op zijn commando, en we worden allemaal opgeroepen om nog maar in één god te geloven namelijk the Hives. Gelukkig valt er met ‘Hate to say I told you so’ en ‘Tick, tick, tick boom’ ook nog genoeg te rocken over.

Editors frontman Tom Smith is daarentegen juist heel erg stil. Naast wat aankondigingen van wat nieuw werk hoor je hem niet. Behalve zijn zang natuurlijk. ‘Blood’ wordt een beetje verprutst maar ‘Munich’, ‘An end has a start’ en uiteraard ‘Smokers outside the hospital’ zorgen voor kippenvel.

De tweede jongedame belofte van 2008 Kate Nash mag achter haar rode pianootje. Haar begeleidingsband is ook jong maar heeft wel kwaliteit. Er wordt ook op verschillende instrumenten gespeeld die over het podium verspreidt zijn. Het tempo van de liedjes ligt een stuk hoger dan op plaat. Kate zelf lijkt hier last van te hebben. Pas bij slotnummer ‘Foundations’ is ze goed te volgen. De rest van de liedjes resulteert in schreeuwpartijen, geram op de piano en het tussentijds gebrabbel is ook nauwelijks te volgen. Op haar album Made of bricks blijkt Kate een voortreffelijk tekstschrijver, op dit festival gaat ze als zangeres onderuit.

Hoe anders is dat bij collega zangeres KT Tunstall. Haar stem is kraakhelder. Naast mooie uitvoeringen van ‘Other side of the world’ en ‘If only’ krijgen we een briljante solo uitvoering van ‘Black horse and the cherry tree’. En voordat ze afsluit met ‘Suddenly I see’ krijgen we van de spraakzame KT ook nog een gratis feitje mee: als vleermuizen hun grot verlaten doen ze dat altijd linksom. Kunnen we onze familie mee verbazen op verjaardagsfeestjes.

Voor het optreden van Gnarls Barkley, de band van producer/multi-instrumentalist Danger Mouse en zanger Cee-Lo Green, , is de tent al heel snel vol. Hun combinatie van neo soul, funk en rock is echt feestlijke festival muziek. Cee-lo is blij dat hij niet in meer in het conservatieve Amerika zit want hij blijft maar “fuck you” zeggen waar hij kan. Er wordt zo erg gesprongen en gedanst op ‘Crazy’ en ‘Smiley faces’ dat de houten planken in de tent zoveel bewegen dat het lijkt alsof je op een boot staat te deinen.

Disco diva Róisín Murphy geeft een super verjaardagsfeestje compleet met verkleed partij. Voor bijna elke song heeft ze een andere outfit aan. Haar disco geluid is een stuk voller aangezet waardoor het geheel een stuk steviger, minder lief klinkt. Dat komt vooral tot uiting bij de uitvoering van ‘Overpowered’. Het enige Moloko wat we horen is ‘Forever more’. Daar hoeven we niet rouwig om te zijn. Het solowerk past haar én de show beter. Het samenspel met de twee achtergrondzangeressen/danseressen is lekker spannend en eindigt zelfs in een heuse catfight.

Als slotakkoord van dag drie is er een optreden van het eigenzinnige Radiohead met een evenzo eigenzinnige setlist. Geen crowdpleasers, vooral veel werk van In Rainbows en Hail to the thief, een fantastische bak met licht op het podium en vreemde liveopnamens van de band op de schermen. Men stond erbij, keek erna en genoot ervan. Eén grote hit? Vooruit ‘Paranoid android’ als toegift.

1234

FOTOGRAFIE: Bianca Berger  

123
Air Traffic foto Rock Werchter 2008 Beck foto Rock Werchter 2008 Ben Folds foto Rock Werchter 2008 Beck foto Rock Werchter 2008 Duffy foto Rock Werchter 2008 Duffy foto Rock Werchter 2008 Duffy foto Rock Werchter 2008 Jay-Z foto Rock Werchter 2008 Jay-Z foto Rock Werchter 2008 Jay-Z foto Rock Werchter 2008 Mark Ronson foto Rock Werchter 2008 Mark Ronson foto Rock Werchter 2008
 
123
 
festival logo

5 DAYS OFF 2008Vijf dagen lang stond Amsterdam bol van de dance acts. In verschillende zalen...

festival logo

WÂLDROCK 2008 Wâldrock: hét metalfestival van het noorden des lands. Met dit jaar Slayer...