VERSLAG: Sziget 2008

Dag 5

Op de één na laatste dag van het Sziget-festival is een stuk koeler dan gisteren. Berichten uit Nederland bereiken Boedapest met de boodschap dat ook de Lowlandsgangers op dit moment warm en zonnig weer hebben. Iedereen blij.

Waar ook iedereen blij van wordt, op festivals althans, is ska. En ska vind je op Sziget in bijna alle soorten. Gekke gipsyska, vlotte skapunk, traditionele ska en Britse two-tone. En juist die laatste soort wordt gemaakt door de Hongaarse band Pannonia Allstars Ska Orchestra, aangevuld met reggae in de stijl van Eddy Grant. De zanger van het gezelschap gaat zelfs gehuld in de outfit van het mannetje in het logo van het Britse skalabel 2 Tone, zij het in negatief. De muziek van Pannonia Allstars Ska Orchestra leunt verder op het fundament dat eind jaren '70 en begin jaren '80 is gelegd door Madness en The Specials, maar bouwt het niet verder uit. Het blijft heel voorzichtig in eigen toevoegingen, maar uitbundig is het dan weer wel. Een veld gevuld met skaliefhebbers danst daarom ook al vroeg in de middag op deze zomerse klanken. Even uitblazen is er voor de hoornsectie niet bij.

Eerder dit jaar op Pinkpop bewees Róisín Murphy dat ze solo net zo sterk is als met haar voormalige band Moloko. Murphy geeft een show die vrijwel identiek is aan die in Landgraaf, met als grote uitzondering dat het podium waarop ze hier optreedt (hoofdpodium), stukken groter is dan de tent op Pinkpop. De muziek van Róisín werkt ook prima in de volle zon, van de voorste rijen tot achter de geluidstoren, waar mensen op het mulle zand staan te dansen. Festivalinfo was in de gelegenheid om Róisín nog heel even te spreken na haar spetterende optreden. We vroegen haar of het een bewuste keuze was om na haar experimentele solodebuut 'Ruby Blue' een meer dansbare plaat te maken, in lijn met haar werk met Moloko. "Dat is gewoon iets dat gebeurde tijdens het maken van het album," vertelt Róisín. "Net als bij Moloko heb ik 'Ruby Blue' met maar één andere producer gemaakt. Op 'Overpowered' heb ik voor het eerst samengewerkt met meerdere producers en songschrijvers. Dus voor mij is het maken mijn tweede album echt een totale andere ervaring geweest en het is goed bevallen." We wijzen haar erop dat het album, ondanks de vele samenwerking, toch erg consistent is, zowel als geheel als de liedjes onderling. "Dat is omdat ik er in alle fasen van het maken van de plaat bij ben geweest," legt ze uit. "Het is een echt Róisín Murphy-album!"

Mogelijk het drukst bezochte concert tijdens Sziget 2008 is dat van R.E.M., waarvan het afgelopen jaar maarliefst drie albums verschenen zijn (live, compilatie en studio). De band rondom Michael Stipe, Peter Buck en Bill Berry is dus nog steeds enorm populair, zo getuige ook de honderdduizenden mensen die samengepakt staan voor het hoofdpodium. Opvallend veel nieuw materiaal en albumtracks komen voorbij, maar ook leuke oude singles als 'What's The Frequency, Kenneth?', 'Losing My Religion' en 'The One I Love'. De band is nog steeds in opperste topvorm en het is bijzonder om dat indiebandje uit Athens, Georgia, vanuit zo'n grote menigte te aanschouwen. Zeker wanneer de echt grote klappers worden gespeeld. De liefhebbers van het oude materiaal, uit de IRS-periode, komen niet echt aan hun trekken met dit concert en aangezien veel van de R.E.M.-songs uit die tijd het dichtst bij de kern liggen van wie R.E.M. is en waar het voor staat, is dat toch wel een minpunt. Zeker omdat liedjes als 'Superman', '(Don't Go Back To) Rockville' en 'Radio Free Europe' het nog steeds goed zouden doen. Ook voor krap 400.000 man. Wat dat betreft komt Adam Green, die na R.E.M. speelt, dicht in de buurt van de charme van dat oude werk.

Het is deze avond een stuk koeler dan voorheen en op momenten voelt het, mede vanwege de stevige wind, zelfs koud aan. Dansen is dan de beste remedie en dat kan bij de dj's in de dancetent. Ferry Corsten is hier heer en meester, maar ook de Hongaarse dj Kühl krijgt de dansende menigte op zijn hand met stampende beats.