FatMouth

Een avond met de in 2001 opgrichte FatMouth laat zich het beste omschrijven als één groot feest, waar diverse varianten van rock, funk, rock ‘n’ roll en de blues de revue passeren. Rauwe, recht voor zijn raap bluesrock wordt moeiteloos afgewisseld met opzwepende rock 'n roll waarbij 'Raving Dave' Stolze de snaren van zijn gitaar op onnavolgbare wijze geselt. Daarna liefkoost hij zijn instrument tijdens een slow blues alsof hij zijn eigen vrouw of juist die van een ander in handen heeft, maar laat het daarna weer uitgillen tijdens het snellere werk. De grommende bas van Tom is voelbaar tot in de darmen en wanneer hij overgaat tot het snellere funk, slap en plukwerk klimmen ook de laatste toeschouwers enthousiast op de tafels. Stefan laat zijn gevoel en techniek doorklinken in een stevige beat die niemand onberoerd laat, terwijl hij de absolute finesses van het ritme tot uiting laat komen tijdens het meer delicate spel. Wim, die als geen ander de muziek in de richting van de oude blues kan schoppen of juist kan laten opzwepen tot een stevige rockpartij, vermaakt het publiek op zijn eigen ludieke wijze. Jan, onlangs afgestudeerd in het instrument “The Mississippi Saxophone” haalt geluiden en melodieën uit zijn bluesharp die tot voor kort onmogelijk werden geacht. Jan brengt met zijn inbreng de muziek van FatMouth op een hoger plan, helemaal als het de echte blues betreft. Dit alles vormt de basis voor de emoties die doorklinken in de stem van “EaZea” Erik, die kan bogen op techniek en gevoel, waardoor FatMouth zich direct een plaats verwerft in de blues-scene van Nederland en België.