VERSLAG: Suikerrock 2010

Suikerrock 2010

Het blijft toch altijd weer even wennen wanneer je naar het podium toe loopt waar Stijn even later zal gaan optreden. Waar bij andere bands het podium volgebouwd wordt met versterkers, microfoons, een drumstel en nog veel meer, staat er nu alleen een groot rek met verschillende synthesizers , sequencers en mengpanelen midden op het podium. Dat is ook alles wat Stijn nodig heeft. De hele band zit in zijn wonderkastjes die in het rek staan en de zang en dans neemt hij zelf voor zijn rekening.
Stijn zelf is ook een geval apart. In het begin van zijn shows is hij altijd goed gekleed. Dit keer komt hij op met een wollen beige overjas die natuurlijk snel uitgaat. Daaronder een witte broek en een wit shirt, met paarse laarzen met hakken. En wanneer je dan de muziek hoort in combinatie met die kleding denk je maar aan één ding: Prince. De muziek van Stijn heeft er ook veel van weg. Je hoort er veel synthesizer geluiden in die niet zouden misstaan op Prince’s album Purple Rain.
Stijn opent direct met zijn grootste hits waaronder ‘Back In Detroit’ en ‘Hot & Sweaty’. In de laatstgenoemde verwerkt hij ook nog een sample van MC Hammer’s ‘Can’t Touch this’. Verrassend genoeg heeft Stijn nu ook een gastmuzikant erbij gehaald, die zijn prachtige elektronische deuntjes voorziet van een heerlijk saxofoon geluid.Hij gebruikt overigens nog wel meer samples in zijn optreden. Zo horen we bijvoorbeeld delen van ‘I wish’ van Stevie wonder en ‘Blame it on the Boogy’ van de Jackson terug in enkele nummers. Verrassing was een cover van Prince’s ‘Little Red Corvette’ op een geheel eigen manier gebracht vanachter een elektrische piano.
Dan is het de beurt aan de Stereo MC’s. Voor velen misschien artiesten uit lang vervlogen tijden en vooral bekend vanwege hun hit ‘Connected’ van het gelijknamige album uit 1992. Maar de Stereo MC’s. zijn nog steeds actief. In 2008 hebben ze zelfs nog een nieuw album uitgebracht. Veel veranderd is er niet aan de stijl van de Stereo MC’s. Het is nog steeds hiphop overgoten met een heerlijk acid-jazz sausje. Zanger Rob Birch komt vanavond wat langzaam op gang. Dit wordt uitstekend gecompenseerd door de achtergrondzangeressen die, prominent voor op het podium geplaatst, voor de nodige afleiding zorgen met hun wilde en enthousiaste dansbewegingen. Een paar nummers later is Birch ook op stoom en dendert hij over het podium om het publiek op te zwepen, wederom fantastisch geassisteerd door de zangeressen. En het publiek pakt dit goed op want de grote markt in Tienen danst. Je kunt van de muziek houden of niet, feit is dat de Stereo MC’s in ieder geval een groot feest bouwen op en voor het podium.
Als laatste staat Jamiroquai op het podium. Na jaren van afwezigheid is hij nu de hoofdact van de eerste dag van Suikerrock. Gekleed in zijn zwarte trainingspak een een zwart-witte indianentooi komt J.K. het podium op, verwelkomd door een uitzinnig publiek. Het belooft wat te gaan worden. Er wordt geopend met het nummer ’Revolution 1993’, waarmee direct de kwaliteit van de muzikanten getoond wordt en tevens de toon wordt gezet voor een uur lang funk van de hoogste plank. Het publiek danst direkt mee met de snelle beat van het openingsnummer. Vervolgens volgende hits elkaar op. ‘Vitual Insanity’, ‘Cosmic Girl’ en ‘Canned Heat’ mogen natuurlijk niet ontbreken. Maar ook de minder bekende nummers zoals ‘Little L’ en ‘Allright’ doen het goed bij het publiek. Veel spektakel is er op het podium niet te zien. J.K. loopt tijdens het zingen wat op en neer over het podium en de bandleden zorgen ook niet echt voor spektakel, behalve muzikaal dan. De hoogtepunten van de show zijn eigenlijk de opkomst van J. K. en het moment dat hij om een biertje vraagt ( en krijgt) om dat hij tenslotte in België is. Maar het grootste deel van het publiek zul je niet horen klagen. Dat danst mee op de heerlijke flow van funk muziek die Jamiroquai speelt en geniet met volle teugen.