VERSLAG: De Wereld Draait Buiten 2013

De wereld draait buiten – 7/7 – Westergasfabriek

Op deze zonnige dag in juli vindt op het Westergasterrein in Amsterdam de eerste en tevens uitverkochte editie van De Wereld Draait Buiten, het festival georganiseerd door televisieprogramma De Wereld Draait Door, plaats. Met een combinatie van muziek en lezingen heeft de organisatie een gevarieerd programma samengesteld dat zich, ondanks de naam van het festival, niet buiten maar in de diverse gebouwen op het terrein afspeelt. Soms zijn de gebouwen te klein, zoals bij populaire onderdelen als Giel’s singer-songwriters en DWDD recordings, waarbij er lange rijen voor de Westerunie staan. Over het algemeen is het echter niet te druk en is het prima toeven op het terrein.

Gelukkig lukt het om als een van de weinige mensen een plekje te vinden in een uitpuilende Westerunie. De locatie is duidelijk te klein voor de populaire jonge singer-songwriters van Giel Beelen. Al met de benen buiten hangend spelen alle zeven talenten een zelfgeschreven nummer. Stuk voor stuk zijn het muzikale pareltjes waar aandachtig naar wordt geluisterd. Het is verleidelijk om ze met elkaar te vergelijken waarbij we ons snel realiseren hoe moeilijk het is om de beste er uit te kiezen omdat ze allemaal zo verdomd goed zijn. De liedjes gaan over de dood, over liefde en we horen over geheime gevoelens voor een medekandidaat. Natuurlijk speelt kandidaat Maaike Ouboter haar hit ‘Dat Ik Je Mis’ en betovert ze als een engel de hele zaal. Kandidaat Jasper Mook mag maar liefst 3 nummers spelen omdat hij dit in het tv programma als prijs heeft gewonnen. Dit doet hij vol overtuiging en passie. De kandidaten verzekeren ons dat we ze in de toekomst zeker vaker live kunnen gaan bewonderen maar het is toch wel erg speciaal om getuige te mogen zijn van deze eerste show. (JvdB)

In het afgelopen jaar was het Rotterdamse The Kik de huisband van De Wereld Draait Door, dus het kan niet anders dan dat ze ook op De Wereld Draait Buiten spelen. Het is aan hen om de Westertent te openen, en dat doen ze met verve. Strak in het pak gestoken vuren ze vrolijke beatnummers op het publiek af, die zo uit de jaren ’60 lijken te komen. Tussen de nummers door vermaken ze het publiek met plat gesproken Rotterdamse oneliners. De nodige zelfspot wordt hierbij niet geschuwd. Ze weten zelfs een rockende versie van de vogeltjesdans neer te zetten, ondanks de naar eigen zeggen gênante hoofdrol van toetsenist Paul.(mv)

Na de Eindhovense jongens van Mozes & The Firstborn is het de beurt aan de Amerikaanse Punk rock band Parquet Courts. Terwijl Nico Dijkshoorn een volle Westerunie vermaakt met zijn grappen en gedichten speelt de New Yorkse band in het grotere Transformatorhuis. De band speelt veel nummers van het album Light Up Gold maar weet het publiek niet aan zich te binden. Langzaam stroomt het Transformatorhuis leeg om ergens anders een kijkje te nemen. Het DWDB publiek druipt liever af naar Ali B, Maxim Hartman en Nico Dijkshoorn. De band neemt ook weinig moeite om echt interactie te hebben met de mensen in de zaal. Geen slecht optreden, maar wellicht geen goede match met de grootste doelgroep van vandaag.(JvdB)

Ali B. begint zijn optreden in de Gashouder met een monoloog over hoe onvoorspelbaar hij is, om vervolgens binnen 5 minuten het publiek niet minder dan drie keer te verzoeken om hun handjes in de lucht te doen. Dit terwijl hij en zijn vrienden ‘Rosamunde’ van Dennie Christian nogal wat geweld aandoen. Het goede nieuws is dat er op De Wereld Draait Buiten ook ander vermaak is. Zo spreekt in het volgepakte Westerliefde Diederik Jekel over wetenschap in films. Op amusante wijze legt hij uit dat er over het algemeen vrij weinig klopt van wat we in de gemiddelde rampenfilm zien en lardeert dit met de nodige voorbeelden. (mv)

Ruim op tijd verplaats ik mij terug naar de Westerunie en lukt het me wonder boven wonder om zowaar een van de weinige stoelen te scoren voor de komende 45 minuten. Huis-popjournalist van DWDD Leo Blokhuis vertelt ons in een super snelle sneltreinvaart over Duitse muziek en hoe de Rock ’n Roll de Dance muziek ontmoet. Hij neemt ons mee op een tijdreis door de muziek met samples van vele onbekende, en bekende muziek. Grappige feiten en achtergrond verhalen over nummers als ‘Heroes’ van David Bowie en de muziek van Kraftwerk komen aan bod. Tussen zijn verhaal door vertelt hij steeds weer extra details waardoor hij zichzelf soms inhaalt. Zoveel muziekinformatie in zo’n korte tijd hebben we nog nooit gehad. Leo weet echt alles.(JvdB)

Dan is het weer tijd voor wat muziek. In een afgeladen Transformatorhuis staat de tweeling Sander en Arnout Brinks, ofwel Tangarine, op het podium. Twee jaar geleden werden ze door het grote publiek ontdekt door hun minuutje in De Wereld Draait Door, en inmiddels hebben ze een plaat uit en worden hun nummers met gejuich onthaald. Met twee gitaren en een mondharmonica is de vergelijking met Bob Dylan en Simon en Garfunkel snel gemaakt. Op het podium staat één microfoon waar de heren gezamenlijk hun mooie samenzang de wereld mee insturen. Het beeld op het podium klopt, evenals de muziek.(mv)

Een van de weinige vrouwen op De Wereld Draait Buiten is de blonde Trixie Whitley; de Belgische/New Yorkse zangeres. Onder eigen begeleiding op gitaar opent ze een ijzersterke set. Haar blues en soul stem past perfect bij het zwaardere gitaargeluid. Na een paar nummers schopt ze haar hoge blokhakken uit en roept ze vrolijk ‘You can all bust a move now, een dansje placeren is welkom’. Whitley speelt veel nummers van haar meest recente album Fourth Corner waaronder de soulvolle ‘Breathe You in My Dreams’ en ‘Pieces’. De hele Gashouder swingt mee en ‘placeert’ een dansje voor haar. (JvdB)

Terwijl Trixie Whitley in de Gashouder laat zien hoe het moet, spelen de jonge gasten van Palio Superspeed Donkey er tegenover in het Transformatorhuis. De vergelijking met de Arctic Monkeys wordt in het programmaboekje al gemaakt, en een blik op het podium vertelt al dat dit volledig terecht is. De zanger doet zijn best om er als Alex Turner uit te zien, en ook muzikaal zijn de overeenkomsten legio. Het rockt wel, maar de achtergrondvocalen zonder baard in de keel herinneren er toch aan dat we te maken hebben met een stel jongetjes die nog net niet strak spelen en eigenlijk nog een paar jaar nodig hebben om een eigen geluid te vinden.(mv)

De mooie Lianne La Havas staat vandaag op het grote hoofdpodium in de Westertent. In een volle tent zingt ze over gebroken liefdes. ‘Hello Amsterdam’ roept ze met een glimlach op haar gezicht, ‘It’s so great to be back here’. Haar optreden staat als een huis en doet denken aan een jongere Alicia Keys. Vooral de samenzang bij ‘Forget’ wordt luid versterkt door het publiek. La Havas weet hoe ze haar publiek moet vermaken en geeft ieder nummer als een cadeautje op deze zwoele zomeravond. (JvdB)

Terug in de Gashouder wordt het publiek een vlammend optreden van Jungle By Night beloofd. De negen Amsterdammers spelen een mix van afrobeat, funk en meer van zulks die gedomineerd wordt door een aantal blazers. Het eerste nummer broeit licht en de nummers erna kabbelen voort. Wellicht is het het geluid in de ronde Gashouder, of het feit dat de blazers soms wel erg aanwezig zijn, in tegenstelling tot de drums, maar ondanks dat de bandleden op het podium hun best doen, slaat de vonk niet over.(mv)

In het transformator huis is het inmiddels zo druk dat we helaas niets van Tim Knol & Friends meer kunnen zien. Ook al zijn we ruim op tijd in de zaal, het lijkt er op dat Knol een van de artiesten is die het meest aan de DWDD tafel heeft gezeten. Zo lijkt het hele festival te zijn afgestemd bij het publiek; er is te weinig plek bij de artiesten die populair zijn waardoor het onmogelijk is om iedereen te kunnen bewonderen. Hopelijk wordt hier bij een eventuele volgende editie van dit festival beter op gelet door de programmering. Helaas kunnen we niet baseren of het optreden goed is door het aantal mensen wat naar buiten loopt tijdens zijn optreden, het is simpelweg namelijk niet mogelijk om naar buiten te lopen omdat de zaal te vol staat. (JvdB)

Wat vlammen betreft kan Jungle By Night nog wat leren van Triggerfinger. Eigenlijk geven de Belgen nooit een slecht optreden, en vandaag is daarop geen uitzondering. Als er al sprake zou zijn van een trucje is het dat Triggerfinger altijd 200% geeft en ogenschijnlijk met enorm veel plezier op het podium staat. De dag voor De Wereld Draait Buiten stonden ze nog in Hyde Park in het voorprogramma van The Rolling Stones, en nu rocken ze Amsterdam. Het recept voor deze ultieme rockshow: Mario Goossens, een beest van een drummer die zelfs in zijn solo het publiek helemaal meekrijgt, de solide fundering van bassist van niet geringe omvang monsieur Paul en natuurlijk gitarist/zanger Ruben Block voor wie het podium soms te klein lijkt. Een probleem met de gitaar kan de band zelfs niet stoppen; het wordt al spelend opgelost. Enige smet op de show: hij duurde 10 minuten korter dan in het programma stond.(mv)

Vampire Weekend mag vandaag de Gashouder afsluiten. Hits als ‘Holiday’ en ‘A punk’ komen al vrij vroeg in de set voorbij. Deze doen het natuurlijk goed bij het publiek, maar de rest van de set is ook erg prettig, mede dankzij de nummers van het uitstekende derde album dat onlangs uitkwam.(mv)

Terwijl Ben Howard het festival afsluit in de Westertent bouwt Fresku in het Transformatorhuis nog een klein feestje. Het is niet druk maar Fresku, gehuld in een PSV-shirt, zweept de aanwezigen op tot een zwetende massa. De teksten zijn niet optimaal te verstaan dankzij het galmende geluid, maar de zware beats hakken er lekker in. Het is bijna zonde te noemen dat Fresku tegenover de immens populaire Ben Howard geprogrammeerd staat, want hij had zeker wat meer publiek verdiend. Desondanks maken de aanwezigen nog een uitermate energiek optreden en een mooie afsluiter van het festival mee.(mv)

Ben Howard mag vandaag het grootste podium van deze eerste editie van De Wereld Draait Buiten afsluiten. Samen met zijn vijf koppige band speelt hij vanavond opvallend veel nieuw materiaal. Zo horen we ‘I Forgot We Were Here’ en ‘The Burren’. Zijn set bestaat vooral uit meer duistere gitaarrock zoals ‘Oats In The Water’. Natuurlijk horen we de vrolijke meezingers ‘Keep Your Head Up’ en ‘Only Love’ onder luid meezingend publiek. Howard heeft vandaag opvallend meer contact met zijn publiek dan dat we van hem gewend zijn. Hij maakt grapjes met zijn bandleden en heeft duidelijk plezier. Met een glimlach naar de meiden op de eerste rij weet deze surfhunk weer vele nieuwe harten te veroveren. Ook nummers als ‘The Wolves’ en ‘The Fear’ weet hij smetteloos af te leveren. Helaas eindigt zijn show na een uur al en is het terrein inmiddels al aardig leeggelopen, samen met Fresku is Howard een mooie afsluiter van een mooi nieuwe festival.(JvdB)

Deze eerste editie van De Wereld Draait Buiten is dankzij het sterke programma en het lekkere weer uitermate geslaagd te noemen. Natuurlijk zijn er verbeterpunten: de muntjes waren erg duur, rond etenstijd waren de rijen bij de eettentjes wel erg lang en de toiletrollen en de ijsjes waren al vroeg in de avond overal op maar over het algemeen was het een leuk feestje dat goed aansluit bij wat er in De Wereld Draait Door wordt gebracht.