VERSLAG: Pukkelpop 2013 - dag 3

Naar het Pukkelpop 2013 - dag 2 verslag

VERSLAG: Karst Jaarsma  

Zaterdag

De laatste dag verrast wederom met stralend weer. De temperaturen zijn iets beter draaglijk dan gisteren. De Amerikaan Pokey LaFarge sluit daar goed bij aan. De zanger neemt je mee naar het Amerika van lang geleden. Na een zegetocht langs de blues- en rootsfestivals heeft hij het nu op de populairdere evenementen voorzien. Dat doet hij wederom subliem. De band is aangevuld met twee blazers en al snel danst iedereen op ritmes uit voorbije tijden. Met name de mondharmonica schittert regelmatig in lange solo’s.

De Noisettes lijkt de ideale soundtrack voor zo’n zomerse namiddag. Het gezelschap blijkt echter moeite te hebben op gang te komen. Het podium is opgesierd met mooie witte veren en zangeres Shingai Shoniwa is ook in stijl gekleed. Opvallend is het dat hitje ‘Don’t Upset The Rhythm’ helemaal niemand lijkt te kunnen bekoren. Gelukkig wordt het nummer vroeg gespeeld en kan daarna het optreden op gang komen. De muziek wordt meer soulvol en vanaf dat moment lijkt de zangeres in haar element.

The Family Rain doet aan recht-voor-zijn-raap-rock. Zonder consessies wordt er op de gitaren ingehakt. Gas terug nemen komt niet in hun vocabulaire voor. Dat lukt ze goed, desondanks zijn de nummers niet sterk genoeg om lang te kunnen boeien
.
Het is dat Regina Spector , wegens een kapot mengpaneel, vroegtijdig het podium moest verlaten. Anders had de zangeres alles in zich om het hoogtepunt van het festival te worden. Fragiel maakt de Russisch-Amerikaanse zangeres haar opwachting. Begeleid door een subtiele band, waaronder een cellist, komen de kleine nummers zelfs op mainstage uitstekend tot hun recht.

Een andere ijzersterke strot vinden wij bij de zangeres van de Alabama Shakes . Brittany Howard levert misschien wel het sterkste optreden van het weekend af. De combinatie van rock’n roll, blues en soul sluit perfect aan bij de haast mannelijk klinkende stem van Howard. De zangeres imponeert uiteraart met de gigantische uithaal van ‘Hold On’. Tijdens het afsluitende, trage ‘Heat Lightning’ kruipen de rillingen je over de rug. Zoals het een perfect bluesnummer beaamt werkt Brittany langzaam naar het hoogtepunt toe.

Na afloop zou Waka Flocka Flame nog een half uur speeltijd hebben, maar de rapper blijkt het inmiddels al voor gezien te hebben gehouden. De mannen van Triggerfinger doen ondertussen wel hun gebruikelijke optreden op mainstage en vervolgens is het het gezelschap rond Bonobo dat weet te boeien. De loungeproducer heeft een hele reeks muzikanten meegenomen. De sfeer die gezet wordt is intiem. Langzaam trekken de beats voorbij en voor je het beseft is de tijd voorbij gevlogen.

Foals speelt een interesante mix van met gitaar doorspekte rockmuziek. Dat gaat ze heel goed af op de mainstage. Afwisselend duiken er elektronische en Afrikaanse ritmes op. Dit geeft elk nummer een eigen karakter en maakt het optreden leuk om te bekijken.

Ook leuk om te bekijken is Bat For Lashes . De band rond zangeres Natasha Khan fascineert met haar mysterieuze mix van electronica, singer-songwriterstructuren en folk. Net zo fasincerend is de persoon Khan zelf misschien wel. In haar lange groen met paars gekleurde gewaad blijft ze boeiend om te bekijken. Datzelfde geldt voor de sterke stem die nergens verveelt.

De nieuwe show van The Knife is misschien wel de meest besproken optreden van het jaar. Hij begint met een aerobics-warming-up en wordt opgevolgd door een Afrikaans drumritme gespeeld door een stel in donkere gewaden geklede vrouwen. Vervolgens gaat het optreden weer verder in een aerobics-opstelling. Wie echter weet wat hij kan verwachten kan zijn tijd een stuk beter besteden. Alles wordt begeleid door een tape en slechts sporadisch wordt er live gezongen, de dansjes worden slecht uitgevoerd en wat nou precies de bedoeling is van het grote geheel blijft onduidelijk.

Het is ook onduidelijk waarom The XX vanavond de mainstage mag afsluiten. Het drietal bracht twee goed ontvangen cd’s uit, maar wist nog lang niet de grote bekendheid te vergaren die voor een Mainstage positie noodzaak is. Dat blijkt ook. Het handjevol echte fans die zich naar het podium begeven hebben, weet zich omgeven door praatgrage nieuwsgierigen en groepjes dronken festivalgangers. Hoewel de show prima in elkaar steekt is er nog niet het bereik dat nodig is voor een headline-positie op mainstage. Daar komt ook bij dat het optreden nergens een euforisch momentje kent dat je nog lang bij zal blijven.

Iets waar Paul Kalkbrenner op magische wijze ruim 1.5 uur naar toe werkt. In een traag bonkend tempo zendt hij zijn bekendste ritmes de tent in. Binnen laat men zich meevoeren en zachtjes word je in zijn ban gebracht. Dat Paul Kalkbrenner, gekleed in een FC Bayern t-shirt, daarbij de nonchalante rust zelve is maakt het alleen maar beter. Na een matige The XX krijgt Pukkelpop daarmee toch nog de afsluiter die het verdiende in de Marquee tent!

 
festival logo

LOWLANDS 2013 - DAG 1Het is weer tijd voor Lowlands, en Festivalinfo is er bij. Met op dag 1 onder...

pukkelpop2013logo

PUKKELPOP 2013 - DAG 2 De Pukkelpop zaterdag werd voorzien van een heerlijke zonnetje. Festivalinfo...